and GOD saw it was good

Vrijdag 2 december 2011 Praslin Eilandentocht
Ik ben weer vroeg wakker en lig onder de klamboe. Maar goed, dat ik geen claustrofobie heb. Je zou Spaans benauwd krijgen en met je castagnetten gaan kleppen. Ik heb toch voor het slapen gaan de airco uitgezet. Het is zulk een koude wind en niet goed voor mijn … Ik dwaal af. Dat komt het is weer zaterdag. Mijn notebook geeft half elf Westmaat-tijd aan. Hier op de kade van de Inner Harbour is het al smoorheet. Het kwik is al ruim 86 Fahrenheit, lokaal 30 Celsius. Nog ruim 24 uur doorbijten. Vliegtuig naar Nairobi. ’s Nachts naar Kloten en door naar Haarlemmermeer. Lekker afkoelen. Straks even kijken wat de temperatuur op 3814 Tuvalu is, kan ik alvast voor genieten. Mogen er ruwe stormen woeden of is er winterse bui. Erwin, kun je er voor zorgen. Ik ga buiten zitten. Ik zet mijn ijsbeertje bij de vijver. De vriezer aan en dan een Jägermeister. Gek, dat drinken negers niet. Waar was ik ook al weer, ja in de hitte.
Ik was van plan om met de een of andere met een bootje naar Curieuse (eiland). Het leuke van het Nederlands is, dat je achter een eiland, geen eiland zet, en achter een rivier, geen rivier. Niet is veranderlijker, als een mens en deze eigenschappen zijn mij niet vreemd. Omdat ik alleen reis, hoef ik niemand anders te overredenen. Ik lees namelijk in LP, dat er ook dagtochten zijn naar Curieuse en Cousin. Het is weliswaar meer geld, maar dan heb je ook een bevredigd gevoel. The Rolling Stones hebben er al eens een liedje over gemaakt. Ze gingen met een lullig bootje alleen naar Curieus genomen. Ik merk, dot de warmte mijn hersenactiviteiten ook niet ten goede komt. Ik geloof, dat hersencellen beginnen te verdampen. Ik hoop, dat ik maar niet vloeiend Frans spreek als ik terug kom. Dat ik thuis aan de rode wijn GA. Dat laat ik liever aan andere mensen over, Ik ben nog geen 55. Maandag eerst de Bruchladdigh en Smokehead aanvullen, als de spellingscontrole dat toelaat. Was ik nu maar 55, dan was ik naar 155 (179) i.p.v. 120 (144) uur PLB gegaan. Die Henk (en Frank) is toch wel een bofkont. Ik bel een hotel over de dagtocht en ze zeggen dat ik te laat ben. Ik ga naar een ander hotel en laat ze bellen over de tour. De man van de desk brengt me er naar toe, want ik ben nog net op tijd. Het wordt een dagtocht, die bevredigend is, maar daar kom ik nog op terug. Het reisbureautje is vlakbij de restaurants van gistermiddag van –avond. Wadend door het water ga ik naar een bootje. Ik ben met een Franse familie, een Frans stel en een Amerikaans stel. We stappen over in een snelle boot en varen om Praslin heen. Hier zijn dus stranden afgezet vanwege haaien. In twee groepen gaan we op Cousin aan de wal gezet. Het bootje scheurt het strand op. De spullen blijven droog. Een Italiaans –en nog een Italiaans stel sluiten zich bij ons aan. De schoenen gaan aan, de pijpen er aan en we spuiten ongans met antimuggenspray. Er komt een Franssprekende groep en een Engelse. Ik sluit me bij de Engelssprekende aan. De Italianen hadden graag een Italiaans sprekende gids gehad. Je kunt niet alles hebben. Het is een echte vogelaar wandeling. Eerst zie ik een vogel, die kan vliegen, maar er nu geen zin in heeft. Het zit namelijk op een nest. Misschien weet Wim het. Het lijkt op een meeuw. Het heeft een linker vleugel, gele snavel, is wit met zwarte vleugels (ook de rechter) en een zwarte streep door de ogen. De volgende vogel is een eerlijke stern. Er worden ook weer palmen aangewezen. Ik mis een palm, de Palm met de stoere Vlaamse paarden. Zo koud, zo lekker langs je smaakpapillen. (Ondertussen heeft een discojockey zijn apparatuur uitgestald. Waarom komt er nu geen stroomstoring?). We lopen langs weer een vogel, als de eerste maar nu met een rechter vleugel. Een onbekende vogel, bont, met snavel. De volgende lijkt op waterhoentje. In een nest zit het kuiken van een bonte vogel. Ook is het de beurt aan andere dieren, die op de vierde dag geschapen zijn. Het is het kruipend gedierte van op de aarde. Ik heb het over de hagedissen. ER zijn hier twee soorten een kleine en een grotere. Het verschil is goed te zien. De kleinere is niet zo groot als de grote. De een kruipt in een boom de andere maakt ruzie om een krekel. Ik wist wel, dat die dingen voedzaam waren. Dat is het wee de beurt aan een vogel, ook van de vierde dag. Nu een zwarte met witte vleugel. Een eerlijke (witte) stern vliegt op en neem zijn staart mee. Een blauwwitte vogel en weer een stern. In de boom zit nog een derde hagedis. De andere twee zullen wel endemisch zijn. Deze hagedis zag ik namelijk ook gisteren op Praslin. Tenminste een ver familielid. Ik begin toch te geloven, dat de bonte vogel van een paar zinnen terug een eerlijke witte stern is. (De diedjee draait: ‘Africa’ van Toto, nog twee dagen, om geen gehoorschade op te lopen ben ik ergens anders gaan zitten). Om met de reptielen door te gaan, kom ik nu bij de schildpadden. Deze beesten kunnen ouder worden dan een monnik. Ja, nou zie ik het. Die witte vogels met zwarte vleugels zijn jonge eerlijke sterns of oneerlijke sterns. Ee grote hagedissen gaat maar eens haar ei beschermen. Al die lui stinkend naar antimuggenspray, wat moet dat hier. Een Italiaan laat zien waar het ei nog te zien is. Dan trekken landkrabben de aandacht (diedjee draait ondertussen “i wanna know what love is” van Foreigner, het me denken aan het bandje, dat ik draaide in de onweersbui onderweg naar Kota Bahru Maleisië in 1990.) Ik zie door de bomen het bos niet meer. Een kuiken van een witte eerlijke stern is gisteren uit het ei gekomen en zit nu verlegen op een tak. Maar goed, dat Sylvester nergens is te bekennen, om maar een tuinschijter te noemen. De gids geeft seksuele voorlichting. Hij vraagt, wat het verschil is tussen een mannetjes en vrouwtjes schildpad. Een mannetje heeft een bobbelig schild en een vrouwtje een gladde. Het mannetje heeft een holle onderkant. Ik kom er verder nog op terug. We mogen dit mannetje onder de kin aaien. Ik ga ook maar een op de foto al aaiende. Aan de andere kant van het eiland is een waterschildpad net klaar met de leg. Het legt de laatste hand aan het nest. Met haar voor en achterpoten worden de eieren afgedekt. De gids laat een heremietkreeft zien. Hij zit in een schelp. Moeder schildpad is klaar en schuift zich terug naar de vertrouwde zee. Daar is ze als een vis in het water. Aan de horizon ligt Nicht. Een common of bruine Noody struint op het strand. In het bos wordt ons de nesten van waterschildpadden aangewezen. Nog een blik op een spin en een stop bij een jonge schildpad en het zit er op. We wachten op de fransen en varen dan naar Curieuse. Daar gaan we eerst heerlijk eten, vis en kip. Tot twee uur is er tijd om te zwemmen. Ik geniet nog even van onderwater. Bij het gras zie ik werkelijk nog een paar vissen. We kunnen ook het huis van de dokter bezoeken. De renovatie is gesponsord door de Nederlandse regering. Als we allemaal weer aangekleed zijn, lopen we de wandeling naar de schildpadden boerderij. Op het hoogste punt zien we de eilanden bij la Dique, de Grote en Kleine Zuster, Coco en Felicité. Beneden zien we grote en kleine krabben en tot slot de vele landschildpadden. Een mannetje en vrouwtje geven een voortplatings act weg. Het mannetje maakt een herrie en het vrouwtje staat er maar een beetje bij. De toeristen voeren de beesten. Het mannetje is al gauw klaar om ook van de blaadjes te genieten. Na nog zulk een act. Is het tijd om terug te varen. Wadend door het water moeten we de laatste meters afleggen. Ik word thuis gebracht. Het is pas 16.15. ik heb weer mazzel. En als re geen bus gaat neemt de zoon van de patron me mee naar het dorp en brengt me naar de veerboot. De bus komt op tijd en om vijf uur ben ik bij de boot en betaal als toerist vijf keer zoveel als de lokalen. De bootreis naar Mahé verloopt voorspoedig. De zon gaat onder en komen we dus in het donker aan. Ik spreek met een Indiër uit Dubai. In Victoria loop ik naar de bushalte. De bus laat lang op zich wachten. Ik krijg een lift om kwart voor acht en ben zo lekker vroeg aan de overkant. De jongen brengt me naar Georgina’s cottage. Ik had ze gebeld en ze hebben plek. Ik ga eten bij een neem weg en wordt een bierglas rijker. Ze hebben hier een bierglas van Seybrew. Dat wordt een nog fragielere rugzak. Op de kamer ga ik door met bekijken van de foto’s en overzetten. Ook werk ik maar door aan het dagboek. Het wordt langzamerhand steeds later. Het bedtijd en ik ga slapen. De diedjee draait nu het plaatje van de Rolling Stones over dat ze verkeerde dagtocht hebben geboekt.