Sunday at the lake

Zondag 13 november 2011 Kigoma
Vandaag doe ik het rustig aan. Om 7 uur kom ik eruit. Ik pak schone kleren en ontdek, dat het glas uit Mozambique de reis van gisteren niet heeft overleefd. Zijn rustplaats vindt het in een afvalbak met een zakje lichaamsvocht. De was laat ik weer doen. Ik loop weer naar Sun City, om te ontbijten. Het ontbijt is hier soep van kip, rund of geit. Ik neem rund. Het heeft een stukje vlees, een stukje vel en voor de rest is het een soort bouillon. Ik vraag naar en kerk. Ik zie toevallig een pastor. Hij heeft net een Engels talige dient geleid en om half elf begint de dienst van drie uur in het Swahili. Ik zie toeristen naar mijn Guesthouse lopen. Ze zouden mijn tweepersoonskamer over kunnen nemen, maar de kiwi’s nemen een eenpersoonskamer. Ik heb nog even en bezoek eerst de haven. Ik mag even met Suleiman het terrein op. Er mogen geen foto’s gemaakt worden. Als ik hem wat geld geef, mag het stiekem. Ik doe hier niet aan mee en verlaat later de haven met het schip uit Congo en het te verwachten schip uit Zambia. Ik loop eens verder en zie restaurant Sandra. Leuk van avond te gaan eten. Deze weg gaat niet helemaal naar het strand, maar naar Lake Tanganyika hotel. Hier is een mooi gezicht op het meer. Ik vraag aan een jongen om koffie. Volgens hem kost die 2000. Maar er is geen melk. Binnen ga ik maar eens vragen. De koffie kost 1500. Er gaan vier kopjes uit. Dat mag ook wel als de koffie hier vier zo duur is als ergens anders. Jongens komen met een bootje aanvaren proberen mij hun diensten te aanvaarden. Aan de overkant ligt Congo, waar ik niet naartoe ga. Het visum is waarschijnlijk verlopen, ik moet anders weer een visum voor Tanzania halen en het belangrijkste: het is er gevaarlijk. Er zijn komende maand presidentsverkiezingen. Men debatteert dan niet met elkaar, maar schiet op elkaar. Dat is in de hoofdstad Kinshasa al een tijdje aan de gang. In de lobby zie ik voetbal. Turkije verliest van Kroatië. Ik spreek een paar Indiërs uit Bangalore. Alles is hier duur. Internetten kost 2500 voor een half uur i.p.v. 1500 voor een heel uur. Een kamer is USD 85. Ik slaap nu voor 6000, €2,50. Ik ben net vanmorgen naar een kleinere kamer gegaan om 2000 uit te sparen. Hier kan ik weer de was van laten doen. Het klokje tikt door. De lange dienst is al afgelopen. Zo is mijn kerkdienst gereduceerd tot de koffie na de kerk. Ik loop terug naar het Sun City restaurant vlakbij mijn Guesthouse. De internetcafés zijn dicht. Ik loop maar eens naar Mwanga. Eerst ga ik weer wat drinken en lezen. Ik lees, dat Burundi waar ik morgen na toe wil nogal link is. In Mwanga vind ik een internetcafé. Min BuZa is heel afradend over Burundi. Wat moet ik? Weer op de weg terug bel ik Helene in Nairobi. Zij weet nog wel eens wat. Ze heeft net iemand uit Burundi op bezoek. Deze zegt, dat ik Burundi kan bezoeken met de nodige voorzorgsmaatregelingen. Ik haal mijn zwemspullen en loop weer naar het Lake Tanganyika hotel. Ik zwem in het meer. Na aankleden drink ik weer koffie en zie de zon verdwijnen achter de bergen van Kongo. Het terras zit nu redelijk vol met rijke Tanzanianen. De vliegen gaan, de muggen komen. Ik ga ook. Ik ga naar Sandra. Ik eet er een halve kip. De jongen van het Guesthouse is er ook in een mooi pak en een big smile. Ik ga op tijd slapen, want morgen moet ik weer vroeg op.