hangen

Vrijdag 21 okober 2011 Maputo
Ik word wakker. Ik kom uit bed. Ik doe, wat ik elke morgen doe.
Ik ga maar bij Golden Travel informeren over de bussen. Ze denken, dat ik voor het vliegen kom. Ik kan hier geen ticket meer boeken voor een bus van TCO. Ze blijken verhuisd te zijn naar net achter het postkantoor hierachter. Ik kan wel bij Golden Travel een ticket boeken voor een vlucht naar Ilha Inhaca en die is al weg. Ik kijk bij TCO eens naar de timetable. Wat blijkt? Er gaan nachtbussen. Ik ga binnen nog eens vragen en ja hoor, de bussen naar Quelimane. Ik moet dus mijn reisschema aanpassen. Wat moet ik toch flexibel zijn. Ach, mijn achtervolgers weten hoe flexibel ik ben. Laat ik het nu ook maar weer zijn. Ik loop weer in de richting van de BB en ontbijt bij het eerste het beste restaurant, heel flexibel. Ik neem omelet, dat doe ik de hele reis al. Ik plan eerst de komende dagen. Ik blijf een dag langer in Maputo en kan zo naar Ilha Inhaca. Op zondag neem ik de nachtbus naar Beira en de dag erop de nachtbus naar Nampula. Omdat ik op dinsdag in de ochtend in Nampula aankom, kan ik diezelfde dag door naar Ilha de Mocambique. Zo kom ik daar een dag eerder aan en lig ik dus een dag voor op schema.
Als ik klaar ben met eten, ga ik terug naar de BB en rust daar uit. Ik ben een beetje beroerd. Normaal ben ik nergens beroerd voor. Waarschijnlijk heb ik gisteren een verkoudheid opgelopen door het open raam. Misschien een oorontsteking. Het is buiten ook warm.
Om half drie ga ik weer lopen. Ik probeer te pinnen. De bank, die mijn bankpasje moet accepteren, doet dat niet net als de mastercard. Dan maar bij een ander filiaal proberen. Hetzelfde liedje. Dan maar de visa card. Ik kan nu in ieder geval de bus regelen en dat lukt. Ik loop weer naar het beeld van Machel. Nu ga ik op de foto met de linker hand in de zij en rechts weer het vingertje omhoog. Voor een tweede foto doe ik twee vingers. Ik heb weer de lachers op mijn hand. Ik ga de Kathedraal van Nossa Senhora de Conceicão. Het is een eenvoudige kerk. Zelfs vinden hier de mussen een huis. Er is geen zwaluw te bekennen. Het is toch al zomer. In een nis is te zien, dat ook hier mijn hobbygenoot, paus Johannes Paulus de Tweede, hier is geweest. Het is dan alweer vijf uur en tijd om terug te gaan. Ik kom Bart tegen. Niet mijn kruiskampgenoot of neef, maar een jongen uit Nederland. Hij vertelt me waar de Standardbank is. Daar kan ik mijn bankpasje gebruiken, om vervolgens terug te gaan naar de BB. ’s Avonds, na het opfrissen ga ik eten en op tijd slapen.