Jongen, dat is een gelukkie

Maandag 21 november 2011 Kampala parken
Om vier komt de bus in Kampala aan. Ik kan nog twee uur in de bus blijven tot het licht wordt. De bus rijdt de garage in en ik neem na een tijdje lopen een bromfiets taxi, van 5 naar 1.000 shilling. Ik neem de Tuhende Safari Lodge. Op de afgelopen nacht niet te hoeven te betalen ga ik niet op bed liggen, maar hangen in een stoel. Als ik naar de slaapzaal ga, zegt de jongen na een tijdje dat ik wel op bed mag liggen. Ik slaap een tijdje tot tien uur. Ik douche me en ga naar de ambassade van Zuid-Soedan. Eerst kijk ik hoe het met de bussen naar Juba zit. Bij de ambassade aangekomen, ben ik toevallig de laatste die die dag het visum aan mag vragen. Ik zie alleen maar mensen die voor zaken naar het jongste land gaan. Ik zie bij iemand, dat hij een reservering heeft voor de aanvraag van het visum. Ik boodschap mijn contact in Nairobi, maar zij kan me nu ook niemand helpen. Ik vul toch het formulier in en geef het af. Als mijn naam wordt afgeroepen, moet ik een kamertje in en een man kijkt ernaar. Hij zet zijn handtekening en ik moet terug naar de balie. Ik moet geld overmaken naar de rekening en vanmiddag na drie uur is het visum klaar. Alle drukte was weer voor niets. Op de bromfiets naar de bank om het geld over te maken en dan ga ik tickets regelen voor Juba-Nairobi en het retourtje Nairobi-Seychellen. Nu kan om twee uur kan ik eindelijk eten. Er is hier een zaak, die “Brood” heet. Ik vraag, waar die naam vandaan komt. Het komt uit het Nederland, wat mij niet verwondert. Ik heb ook ansichtkaarten geschreven en ga ik dan posten. Hier kon je op het postkantoor weer ansichtkaarten kopen. Via het onafhankelijks monument loop ik terug naar de ambassade en geef hun een krantenknipsel uit het AD, waar een artikel stond over de declaratie van de onafhankelijkheid. De bromfiets boy van vanmorgen rijdt me naar het busstation. Ik in informeer bij Kampala Coaches. Ze reserveren alvast een plekje voor me en ik morgen ochtend bellen of de bus echt gaat. Zou echt mijn 180ste land? Eerst loop ik terug naar mijn hotel. Op de terugweg drink ik wat bij een ander hotel. Ik zie vanaf he terras het drukke vastgelopen verkeer op het kruispunt. Ook verder zie ik een restaurant, waar een sauna bij is. Misschien dat ik vanavond terugkom, voor de kip met patat. Zo ver komt het niet. Als ik na het douchen naar de straat wil lopen, zie ik dat beneden ook een restaurant is. De jongen van de lodge is nu ober. Het eten is hier een beetje duurder, maar ook beter dan weer patat met kip. Nu heb ik een viergangenmenu, voor € 4,70 omdat bij ons de 1 en 2 cent is afgeschaft. Het begint met een kleine pizza gevolgd door de soep vdd. Een groot bord met een vis met van alles erbij en een vruchtensalade erna. Het wordt afgesloten met koffie en dan is het weer bedtijd.