Weet je wat ik zie als ik gedronken heb?

Vrijdag 7 oktober 2011 naar de Meteoriet en Etosha.
Vandaag wordt het een spannende dag. Heb ik een auto of alleen de benenwagen? Om 7.15 ben ik al bij de B&B. Het reservewiel is besteld en als het goed is, dan komt het tussen negen en tien binnen. Ik ga ontbijten en wordt verwezen naar hetrestaurant, dat ik gisteren niet kon vinden. Het is namelijk tegenover het postkantoor. Bij de Sindano Court laat ik me het ontbijt goed smaken. Beschrijf de kaarten, die ik net gekocht heb. Bij mijn accommodatie probeer ik te internetten. Het moet met een USB-stick. Het lukt om een paar verhalen op het net te zetten en de lodge in Maun te reserveren.
Al met al neemt het internetten wat tijd in beslag. Na tienen ga ik terug naar de B&B. Er zijn net een paar mensen bezig met autohuur. Even ben ik bang, dat ze mijn auto voor mijn neus weghalen. Gelukkig is dat niet zo. Als zwangere kleurlinge met schoppende baby met mij aan de gang gaat, doe ik eerst het net gearriveerde reservewiel in de auto. De auto met is voor een kwart vol en kost 70 euro met ongelimiteerde kilometers.
Het is toch al kwart over elf als ik klaar ben om mijn spullen bij de accommodatie op te halen. Eerst gooi ik de tank vol bij Engen. Deze tankstations kom ik al tegen in Angola tot zelfs later in Lesotho.
Ik pak chirurgie B1 naar Grootfontein. De weg is redelijk recht glooiend, de voet diep op het gaspedaal. Het staat goed in de LP aangegeven. Vijf kilometer voor Grootfontein het gravel D2859 op. Ik heb het niet zo gravel. Gelukkig is het goed vast en kan ik de gang erin houden. In de verte zijn een paar bergen. Ik passeer een paar boerderijen en na 18 kilometer kom ik bij de Hoba boerderij. Op de grond van deze boerderij heeft een boer de 50 duizend kilo klomp ijzer gevonden. Het is de grootste ter wereld en staat in geen enkel programma van een Nederlands reisbureau. Vanaf de B1 kost het inclusief een consumptie een klein uurtje. Een truckreis kan het mooi inbouwen in een lunch. Ik neem een cola en een mars.
Dan terug naar de B1. Een hert steekt over, maar als ik terugrijd om te fotograferen is hij weg. Op de snelweg heb ik meer geluk. Een paar bavianen steken over en die blijven bij de weg in het hoge gras of klimmen in de bomen vlakbij. Het houdt niet op, want weer een paar kilometerverder zitten een stel gieren in een boom op eten te wachten. Nog een kleine 90 kilometer om bij de afslag naar het Etoshapark te komen. Daar probeer ik mezelf weer op de foto te zetten. Dat is een heel gepiel zonder statief. Gelukkig brengt een Zwitser uitkomst en is het zo gekiekt.
Ik meld me bij de von Lindequist poort van het park en voor Namutoni Rest Camp heb ik al de bende herten gezien, waar ik de naam op Wikipedia op moet zoeken. De koedoe heb ik zo herkend. Het had niet veel gescheeld, want toen ik bij de poort weer in wilde stappen, deed ik dat bijna aan de verkeerde kant en daar zit niet het stuur. Dit tot hilariteit van de vrouw bij de poort die zei, dat ik aan de andere kant in moet stappen. Bij de rest camp bezoek ik eerst weer de waterhole, waar ik drie jaar geleden ook was. Hier zie ik zebra’s en gnoes. Tijdens het rijden in de richting van Halali kom ik niet ver, want het barst van de beesten. Ik zie gnoes, zebra’s, orixen, een secretarisvogel, trappen, giraffen, springbokken,impala’s, struisvogels en struikel over de olifanten. Terug bij Namutoni komt een groepstruck aan. De jongelui worden net wakker. Op weg naar de poort, het is dan al 18 uur, kom ik nog wrattenzwijnen tegen en dan snel terug naar Tsumeb. Ik tank een paar liter bij, lever de auto in en wordt bij Wimpy/Engen afgezet. Geen tijd meer voor boboti, dus wordt het vandaag een take away. Tegen negenen komt de bus van Intercape. Ze zullen me in Rundu afleveren en dan morgen 250 kilometer verderop naar de grens met Botswana. Maar het loopt anders. De bus rijdt wel langs dat punt naar Botswana, maar stopt daar nooit. Het valt me op, dat de bus voor Rundu wel voor iemand stopt. Ik ga vragen en met bijbetalen wordt ik om 3.45 uur bij Divundu afgezet. Waar moet ik nu slapen? Een paar mannen staan een sigaretje te roken. Ze hebben net een paar vrouwen op de bus naar de Vic Falls gezet, mijn bus. Ik mag mee naar de camping en in één van de tenten ga ik slapen.