achterbanraadpleging

Donderdag 8 september 2011 Dagboek en internet in Bangui.

In mijn appartement, waar ik alleen blijk te zitten, want de andere kamers zijn nu leeg net als de koelkast, schrijf ik in de kamer een aantal dagen mijn dagboek.
Dan tegen enen ga ik naar het Grand café, nu met de notebook. Eerst een hamburger met cola. Nu werkt alles en doe wat aan mijn weblog. Ik maak een aantal dagen bij en neem nog een kop koffie, die erg laxerend werkt. Ook beantwoord ik een aantal mailtjes. Het café is inmiddels verlaten. De meeste wifies zijn al weer weg.
Om 16 uur ga ik naar postkantoor, maar die is al gesloten. Dan naar de Capitol, die Christoff me heeft gewezen. Het is niet echt een restaurant. Het is meer een bakker Oudwater. Je kunt er een pizza eten en die eet ik dan ook. Maar ja, er moet ook nog een koffie naar binnen en het is al half zes. In de schemering neem ik een taxi. Met zijn vieren achterin. Bij het stadion, tegenover FATEB, roep in: “Arret”, en reken gepast af. Christoff en Ruth zijn nog niet klaar met het eten en ga ik eerst een biertje halen en dan koffie bij hen. Ondertussen heb ik Coen en Anna gefeliciteerd met hun verjaardag en heb mijn technische adviseur gesproken. Christoff praat met mij over Afrika. Afrika is verschillend. Je kunt de woestijn, savanne en het regenwoud niet vergelijken met elkaar. Als je in de woestijn bent en er is geen water, dan ben je verloren. Als de regentijd op savanne afloopt, dan moet je eten conserveren voor de droge tijd. In de regenwouden kun je eten maar een paar dagen bewaren. Een gedood dier moet dus meteen gegeten worden. De chinezen hebben de markt in handen en dumpen in dit soort landen slecht spul. Ze hebben de Turken en Indonesiërs verdrongen. Om 21.10 ga ik weer, want ik zie dat ze, in het bijzonder Ruth, omrollen van de slaap.
Om half tien ga ik slapen. Wat zal ik vannacht weer dromen? Door de malariapillen heb je soms rare dromen. Deze nacht over een vijver. Een grote vis zit in een net boven mijn vijver. Ik laat hem in mijn vijver los. Hij eet alle groen en de andere vissen gaan dood. Ik heb ook al gedroomd, dat Jacqueline weer bij ons werkte en dat ze naar huis ging van de nachtdienst toen ik op het werk kwam. Je weet dan wel hoe laat het was. Ik doomde ook, dat we nog in de Wieringervlaak woonden en dat er nu aso’s in het huis van Zonneville woonden. Ze waren met een schutting aan de andere kant bezig en toen viel, die aan deze kant om. Het interesseerde ze geen eh sikkepit.