country 177

Dinsdag 8 november 2011 van Karonga naar Mbeya
Op sta vroeg op. Vijf uur is toch gen tijd in de vakantie. Gelukkig kom ik er een half uur later uit. Ik doe mijn dingen en pak de spullen in. Om 6.20 loop ik buiten en al gauw heb ik een fietstaxi. Deze begint niet zo gauw te zweten. Heb ik minder last van mijn bronchitis. Ik loop ook minder het risico om achterover te klappen. Hij is ook nog goedkoper dan gisteren. Misschien hebben ze hier andere tijden voor ORT. Ik maak een foto van de dino op de rotonde. Hier in de buurt hebben ze een botje gevonden en die moet weer van één of andere dino uit de tijd van de Flinstones zijn. Ik heb mijn voeten nog niet vers bij het busstation gezet of ik zit in een share-taxi naar de grens van Tanzania. Om half acht ben ik er al. Het giet van de regen. Ik heb gisteren op tv gezien, dat er een storing van Madagaskar tot hier is. Kunnen de makies de regen niet daar houden? Op een fiets word ik door een diepe plas geleid. Het uitstempelen is zo gebeurd. Ik loop de grens over en ook aan de overkant van de brug is het weer hetzelfde. In Tanzania moet ik weer een visum regelen. Ik moet geld wisselen. Maar och (2x) wat is de Malawi kwacha geen drol meer waard. Toch wissel ik wat op de bank, want de zwarte markt is niet veel beter. Het visum is zo gezet. In Tanzania is het een uur later. Er zouden busjes naar Mbeya zijn. Ik zie ze niet en neem een bromfiets van 6000 voor duizend shilling. Een jongen bemoeit zich ermee en zegt dat de jongen 10 duizend moet vragen. Ik geef me dispensie om die jongen voor vieze vuile rotnikker uit te maken. Dat lucht op goed voor mijn astma. Okay, voor die 1000 rij ik nog geen kilometer en daar is al het busje naar Beja. En tweede vieze vuile rotnikker. Ik heb niet kleiner en hij heeft zijn 40 eurocent. Mijn rugzak gaat achter in het busje. Een jongen zegt, dat de bus nu 10 duizend kost en de LP zegt, 3 duizend. Ik stap in. Ik heb mijn grote flappen discreet verstopt en wil dat aan de jongen van het geld niet kenbaar maken. Hoe leid ik hem nu af. Ja, (eureka) ik zeg dat hij het bedrag op het gegeven bonnetje moet schrijven. Er stond namelijk alleen “paid” opgeschreven. Hij pakt het bonnetje en stapt uit. De bus vertrekt. Een andere jongen gaat geld incasseren. Ik geef de naar bovengehaalde 10 duizend. Na een tijdje krijg ik 5,5 duizend terug. De bus kost geen 10 duizend maar 4,5 duizend. Was ik toch bijna door een oplichter genaaid voor €2,20. Het is alweer tien over tien als de bus vertrekt. Hij is niet helemaal vol, maar dat hoeft ook niet. Over de 120 kilometer, waar we toch weer bijna 2,5 uur doen loopt de bus gestaag vol. Het is een interessant landschap. Het zicht wordt ontnomen door de mist. Er zijn veel theeplantages. Ik wordt ergens bij een bus depot gedumpt. Een bus hulp helpt me. Ik rij een stukje mee en moet overstappen in een andere bus voor het busstation. Er zijn ook goede Afrikanen, maar daar is geen woord voor. Bij het busstation is het hotel vol en veel duurden. Er naast is nog duurder. Een jongen brengt me naar een ander hotel. Die is een beetje goedkoper, maar heeft geen water en ik wil de was doen. Ik ga weer weg. Tegenover is Lupo Guesthouse. Daar neem ik een kamer erg goedkoop en basic. Er is een beetje water. Ik kan me opfrissen en de was doen. Als ik de was doe, wordt deze niet witter. Ik ga de stad in. Eerst ga ik de Malawische kwacha’s omwisselen. Ook ga ik pinnen en dan eindelijk eten. Kip met rijst en thee. Ik heb van mijn moeder vernomen, dat mijn zusje geen kaart en zie dat ik dat al in Bangui in september heb gedaan. Dat betekent, dat Coen, Reini van de Bovenkamp, de buren en de mediatheek geen kaart hebben ontvangen. Ik bezoek de katholieke kerk. Als ik een paar foto’s heb gemaakt onder het gezang van een koortje, staat er een man naast me. Ik had bij de pastoor een permit moeten regelen, maar ik ben protestant. Ik zeg nog, dat ik overal zo een kerk binnen mag. Krijg ik als antwoord, dat het hier geen Angola is, want dat land heb ik even snel uit mijn mauw geschud. Ik moet vertrekken. Gelukkig zijn er ook nog goede katholieken. Zoals mijn whisky adviseur, de Eemschuumers (de 12de is de Prinsenwisssel in Zandkruuersgat) en mijn liefste collega’s zijn katholiek. Zou ik bijna het kolkvolk en Maxime Verhagen vergeten. Het gaat regenen en ik ga schuilen in een internetcafé. Is hier Wi-Fi, maar ik heb mijn notebook niet bij me. Joe Frazier is overleden en met Feijenoord gaat het ook niet goed. Ze staan nog net in het linker rijtje. Ik denk, dat het geen nut heeft om eerder terug te gaan en het te redden. Ik haal een buskaartje voor morgen naar Mpanda, of eigenlijk Sitalike, en doe wat ik al weken wil. Ik ga naar de kapper. Met verschillende standen van een tondeuse word ik gekortwiekt en verlies bijna mijn laatste blonde lokken. Misschien moet ik er toch wat aan doen. Ik heb wel een coup Vermeer, maar het groeit nog. Ik ken mensen, die een kleurtje in hun haar doen. Ik zal hen eens in alle discretie vragen wat ik eraan kan doen. Het begint dan toch donker te worden. Ik schrijf me nu in bij de guesthouse. Bij tribe schrijf “fishermen tribe” om mijn opa in ere te houden. De was was binnengehaald. Dat mag ook gezegd worden en mijn accu’s worden opgeladen. Ja, ja er zijn wel goede negers. Bij twee Kilimanjaro’ s bekijk ik het fotografisch resultaat van vandaag om daarna nog wat te eten. Na het overzetten van de foto’s ga ik slapen.