almost there

Woensdag 5oktober 2011 naar Santa Clara
Ik was gisteren toch teleurgesteld, van het stofje op de foto’s bij de haarspeldbocht en de vallei erna, dat ik besluit om terug te rijden.
Om vijf uur gaat de wekker en drie kwartier later sta ik aan de voet van het Christusbeeld. Precies, als ik daar aankom, komt de zon op. Ik ben de enige, die dit aanschouwt. Een uur later ben ik bij de haarspelbocht en zie nu, dat er een uitkijkpunt is. Eerst rij ik de haarspelden weer af en rij nog een aantal kilometers door naar de vallei en moet dan echt terug, nadat ik de waterval er weer opgezet heb. Nu ga ik ook naar het uitkijkpunt en daar is dus de foto uit de gids gemaakt. Een jongen, die het restaurant schoonmaakt, zet me op de foto. Ook hem geef ik een ansichtkaart. De jongen wil geld. Ik heb het over rijke MPLA-president en de kaart waait weg die ik net aan hem gegeven heb. Ik ga er weer van door en terug naar de stad. Ik ga weer even tanken. Ik had eerst 10 liter getankt, maar ik moet de auto op 3/8ste inleveren. Ik doe er toch nog maar 1 liter bij voor de zekerheid. Bij het hotel ontbijt ik, pak de spullen in, reken het bier uit de koelkast af en post een aantal kaarten. Ik kon nergens kaarten kopen en stuur de ongelukkigen kaarten die ik bij me heb. Op 3/8ste lever ik de auto in de jongen kijkt heel zielig naar de lekke band. Ik zie nu ook,dat het wiel schade heeft opgelopen. De verzekering dekt de schade. Hij vraagt of ik echt alleen naar Namibe ben gereden en niet naar een plaats, die ik niet ken. Ik heb het niet over de Tunda vallei, want dat stelde toch niets voor. Ik zet de jongen op de foto voor Danny. Iemand anders brengt me naar het busstation en er gaat een half uur later een bus. Ik kan even mijn jarige neef/ oomzegger Patrick opbellen voor zijn verjaardag.
Ik heb een plekje voorin de bus. En het isgek, maar de bus vertrekt niet vol. Tot Kahama is de weg verhard en daarna is het prut. Wat moet ik er verder over kwijt. Wel wonen hier ook die verwanten van de Himba’s. Na de stop bij Xangong heb ik in de gaten, dat het al zes uur is. Wat ook heel raar is, is dat mijn huig drie keer zo lang is. Zou dat door de droge lucht komen. Ik zal het eens aan een KNO-arts vragen. Ik heb er last van tot na het weekend.
Ik ben blij, dat ik niet in Ondjiva verblijf. Ik had dat in mijn schema gezet, omdat daar iets over in de gids stond. Ik rij door tot het eindpunt Santa Clara. Ik vind een hotel, maar er is geen eten. Gelukkig had ik om zes uur een patatje genomen. Alleen de patat is hier niet te vreten. Het zijn van die slappe zoutloze dingen.
Ik kan ook niet meer een tweede fruithapje halen. Gelukkig had ik wat yoghurt gekocht. Ik ga maar slapen. Morgen naar Namibië? Word ik doorgelaten of moet ik terug naar Luanda of Cabinda?