hangen (2x)

7 september 2011 hangen in Bangui

Ik moet ‘s nacht uit de broek. Ik mot naar de kapel, want daar is de enige wc, die door wil spoelen. Het hek zit op slot. Mijn sluitspieren worden op de proef gesteld. Gelukkig is er een bewaker met sleutel. Het licht doet het wel, maar er zit geen lamp in. Wel op mijn hoofd. Ik een dergelijk lamp meegenomen, led wel van de Xenos of is het nou van de big bazaar. Het kan nooit veel gekost hebben. Ik kan lekker zitten op de enige pot, die het deed, maar o wee het water is afgesloten. Het zal mij een rotzorg zijn. Ontspannen maar. En de krekels krassen maar. Zou dit een signaal voor algemene evacuatie? Het zal mij een rotzorg zijn. Ik loop weer in de donkere nacht naar mijn kamer. Nog twee uur te gaan. Nog twee uur in die herrie van de ventilator. Ik heb niet veel last van muggen en vliegen. Zelfs die willen hier niet wonen. Alleen, als je dus aan je biertje zit. Het zijn net van die lui, die je een biertje geeft zo langzaam zuupen, dat je zelf maar weer voor jezelf bestelt in de Kolk. Ik heb altijd zo’n dorst, misschien heb ik wel suiker. Ik zal geen namen noemen, maar ze hebben wel een hypotheek, misschien is het wel een beleggingshypotheek. De AEX is nog geen 290. Ik ben blij, dat koersplan is afgelopen, ook voor de Breelanders. Ik heb al weer zoveel geluld en het moet nog dag worden. Wat moet dat voor de rest nog worden. Niet veel soeps, dat weet ik al een paar dagen. Ook de vliegen lusten er nog geen pap van.
Om 7 uur ga ik ontbijten. Stokbrood met omelet met Kramsvogel koffie. Ik mis de Buisman nu al met smarte. Twee piloten communiceren met me. Zij vliegen ook zaterdag naar Douala.
Ik zal een andere kamer krijgen van Paul, de huismeester. Hij zal me zo helpen. Maar waar zijn de sleutels. Ondertussen zit ik weer een tijdje te hangen. Eindelijk, daar komt hij weer. Een jongen laadt mijn spullen in een kar en op naar de guesthouse. Er zijn een paar kamers bezet. Ik krijg de kamer met eigen douche en toilet.
Het bed moet nog verschoond worden. Er worden nieuwe lakens gehaald. Ze zijn allemaal voor één persoonsbedden. Uiteindelijk twee Hema-gordijnen over dwars en één om mijn lichaam te bedekken.
Christoff heeft mij geadviseerd om met zo weinig mogelijk spul de straat op te gaan. Mijn Canon krijgt een vrije dag. Ik moet het doen met mijn kleine MEDION van de Gamma. Uiteindelijk ga ik met te weinig op stap, want in het Grand café waar je kunt internetten moet je je laptop of notebook bij je hebben. Morgen is er weer een dag. Ik neem alleen een koffie bij de Libanees en bekijk, wat ik ga bekijken. Er is geen reet te zien. Op de tv zie ik, dat Nederland met 2-0 van Suomen (Finland) heeft gewonnen. Israël heeft helaas verloren van Hrvatska (Kroatië). Rekenmeesters weten te vertellen, dat Nederland zich al heeft geplaatst.
Ik ga naar de ambassade van Kongo Brazzaville. De secretaris zegt, dat een visum een maand kost. Uiteindelijk blijkt het, je een visum voor een maand krijgt. Een paspoort, een copy, twee pasfoto’s en waar je heengaat en natuurlijk de cfa 40.000. De man heeft haast en moet weg. Dit is weer geregeld.
Ik loop naar de Place de la Republic of zoiets. Ik zie in de verte het presidentieel paleis. Hoe maak ik nu een foto? Ik volg het advies van Christoff op. Doe net of je met iemand bent en dat maakt meer vertrouwd, want wordt niet moeilijk gedaan als mensen op de foto komen. Denk maar aan het kadastraat van gisteren. Ik begin een praatje met een man, die er staat gaat. Mijn Frans is te slecht om over het weer te praten. Het is ook geen weer. Het is veel te warm. Ik heb het dan maar over voetbal. Erg origineel. Hoe kom ik er op. Ik begin over de 0-0 tegen Marokko. De man is apetrots (geen woordspeling deze keer). Ik heb het nog over “Sneijder”, of hoe schrijf je de naam van die voetballer eigenlijk, en van Persie. Twee is wel genoeg. Ik kan foto’s maken. Dan nog even of de C.A.R. zich gaat plaatsen voor de eindronde in Gabon en Equatoriaal Guinee volgend jaar? Dat is teveel gevraagd. Maar één speler voetbalt in Frankrijk.
Ik loop voor het paleis langs naar de rivier. Aan de overkant is Kongo Kinshasa. Als het visum op tijd klaar is wil ik nog naar de overkant. Ik neem een biertje, de flessen zijn hier altijd 0,65 liter. Het is zo warm. Ik tel nog maar eens op in hoeveel landen ik ben geweest. Ik vergeet er een paar en ik weet niet welke. Nog maar even een koffie. Ik neus even bij de plek, waar de bootjes naar de overkant gaan. Bij het postkantoor is een gebouwtje als internetcafé, maar niemand is er en alles staat uit, behalve de airco. Een man komt binnen en bevestigt dat. Ik zeg, dat het wel lekker koel is. Dan in de richting van de kathedraal. Het godshuis is gesloten, net als overal in Afrika. Op veel plekken op dit continent is het niet vertrouwd om de kerken open te laten. Er zou na een tijdje geen beeld meer staan, ook al is er geen Beeldenstorm geweest.
Zo rond half vier heb ik een ontzettende honger en kom weer bij de rivier terecht. Ik eet weer lever met patat. Met weer een koude Mocab. Ach, dat spul smaakt overal hetzelfde. Nog een koffie. Het is dan inmiddels half zes. Onder het eten spreek ik een paar Zuidafrikanen uit Port Elisabeth. In het riet heeft een neger zijn kont over de rand van de boot hangen en verlengt zijn rug. Even de bruine ster met water afwegen en de broek kan weer omhoog, wat een mensen. Tijd om naar FATEB terug te gaan. Ben ik voor donker thuis. Dat is hier beter. In de stad neem ik steeds een share-taxi. Deze taxi’s rijden een bepaalde route. Als er plek, kun instappen. En normale taxi kost gauw cfa 1000 (€ 1,50). Nu ben ik voor cfa 150 klaar. Daar kun je niet voor lopen.
Even naar de kamer om op te frissen en dan weer een biertje halen in die herrie bij het stadion. Een paar woorden wisselen met de Marokkaan, ik met mijn beste Frans en hij met zijn halve gebit, en dan om tien uur slapen. Maar een meisje wil eerst met ons op de foto. Een mooie gelegenheid voor mijn MEDION

Vrienden geef mijn site door www.henkvinke.waarbenjij.nu