Back to basic

5 september 2011 Aankomst in Yaoundé en door naar Douala.
Na veel gekrijs van dat kind word ik voor de laatste keer wakker. Ik mis niets. Ik had ook alles vast gegrendeld. De islamietjes komen één voor één hun gebedje doen richting het luchtledige. Maar alla zo bidden ze in de richting van Mekka en zo Maccabi Tel Aviv of Maccabi Haifa. Iedere keer met die dikke reet naar me toe. Ik wist dat de vrouwen niets mogen laten zien en ik maar naar die konten kijken, ja Hezbollah nee Hamas. En weer gaat het richting Tel Aviv of toch Mekka? Maar ik zit weer naar zo’n kerelkont te kijken. Zijn er geen moslima’s aan boord? Maar die komen nu juist niet. Ik heb het ook niet gemakkelijk. In de restauratie is het zo druk, dat ik ontbijt op bed krijg. Buiten passeren we het één na ander station. De koffie, die ik in de restauratie bestel krijg ik nooit. Om negen uur komen we in de hoofdstad van Kameroen, Yaoundé, aan. Bij de ambassades van Gabon en Kongo Brazzaville over het aanvragen van de nog resterende visa tot het tijdelijke visumvrije gebied een oude Duitse kolonie. Ik ga per taxi naar Conford voyage. Een fatsoenlijke bus met snacks vertrekt over een uur. Er is op straat nog even tijd voor koffie mijn dunne druk is weer over. Taxi’s worden gewassen. En ik geniet van mijn bakje met melk Hollandaise. Van twaalf tot half vier rijdt de bus naar Douala, het Rotterdam van Kameroen. In Yaoundé zag ik nog iemand met een shirt met de Grote F. Een lekkere rit. Niet bovenop elkaar. Veel vrachtwagens met hout halen we in. Goede twee baans wegen zijn hier tolwegen.
In de stad ga ik weer naar de missie. Na douchen en de was doen ben ik te laat voor het internet.
Ik eet bij Senegalezen. Erg link op straat. Het grootste tuig zijn de taxichauffeurs. In het begin van de rit is het nog 500 cfa en aan het eind vraagt hij 2.500. Goed, dat al het eerste bedrag gepast heb. Bij de misdienaar haal ik een kleine Castel en heb ik al weer de dunne druk, die nog steeds (donderdag) niet over is