lazy sunday afternoon

Zondag 6 november 2011 Vwaza
Ik ben vroeg opgestaan. Om half zes komt de zon op. Vandaag loop ik dan twee keer in Vwaza. Godwin komt eerst thee zetten en een paar donuts worden naar binnen gewerkt. Guineese valkjes lopen langs en een geelbek ooievaar vliegt over. Koedoes kijken eerst de kat uit de boom, als vorens ze langs komen. Eén van de vele vogels zingt zijn lied. Sommige van de vogels heb ik ook al in Senga Bay gezien. Dan gaat hij een rancher halen. Tegen zevenen komen ze. Ik vind het een beetje laat, maar Sam zegt dat dit de goede tijd is. De eerste bushbuck houdt ons vanuit de struiken in de gaten. Guineese valkjes rennen bang weg. Bij het meer zien we geelbek ooievaars. Godwin legt de miljoenenpoot uit. In de droge periode gaan er veel dood. Ook wordt verteld, dat het wrattenzwijn vaak een oude termietenheuvel als woning gebruiken, getuige een hol in zulk een bult. In een boom zit een neushoornvogel. Ook is er een vrucht en als die rijp is, lijkt het op een lachend nijlpaard. Richting het meer rent nog een wrattenzwijn weg en dan is het weer nijlpaarden fotograferen. Er zijn verschillende families, die gepaste afstand houden. Enkele van de beesten wagen zich nog op het land. Als we langs lopen gaat een familie verder het meer op. Een reiger vliegt weg. Ook zie ik een zwarte ibis. Aan vogels geen gebrek, maar waar zijn nou die olifanten en buffels? Wel zie ik weer nijlganzen. Maar ja, als je een park induikt, dan wil je altijd olifanten zien. Ik loop steeds te piekeren, van had ik maar naar Mzuzuzu gegaan, dan was ik in dat andere park geweest. Ik moet er maar wat van maken. Eén en later twee grijze arenden zitten hoog in de boom. Om 9.15 wordt ik door Godwin naar Edward gebracht. Hij neemt me mee naar zijn kerk. Bavianen zijn bezig en een starling trippelt op het pad. De zon schijnt behoorlijk. In het dorp wil ik water bijtanken, maar de pomp is stuk. Een meisje geeft me water uit de ton in huis, maar eerst komt ze met water vol met vliegen. Pas bij de derde keer halen is het vegetarisch. Hoe ze eerst reageert, is typisch Afrikaans van: Nou je het zegt, er zitten vliegen in het water. Misschien is het wel handig om een andere beker te halen. We zijn nu dicht bij de kerk. De dienst fan 10 uur begint om 10.15. Er wordt snel een liturgie voor mij op papier gezet door Edward. Eerst een lied en dan een gebed en dat allemaal in de lokale taal. Na het swingende vrouwenkoor en daarna het jeugdkoor is de schriftlezing uit 2 Koningen 7: vers 1-20. Ik weet dan dat de preek over de belegering van Samaria. Een profeet zei, dat de volgende dag alles in de winkel heel goedkoop zou zijn. Een hoofdman geloofde dat niet en heeft het alleen gezien, want de volgende dag was het werkelijk zo. De Syriërs waren gevlucht en melaatsen hadden gezien, dat ze weg waren. De mededelingen volgen en ik moet me voorstellen. Nog een gebed en een lied en dan de preek. Na een gebed is de collecte, die onder zingen van weer d koren wordt geteld. Na het slotlied en gebed staan we om 11.45 weer buiten. Op de weg terug koop ik sardientjes in blik. Heb ik wat vlees bij het eten. Ik neem een cola en geef Edward en een andere jongen uit het park ook wat. Ja, dat mag ook wel vermeld worden. Een varken zit in zijn hok en een bok is achterop een fiets gebonden. Hij zal de volgende ochtend niet meer zien. We zien, dat het stortregent in het andere park, het Nyikapark, waar ik zo graag naartoe had gewild. We nemen een kortere weg het park in. We lopen gewoon onder de afrastering door. Bushbuchs en bavianen lopen voor ons uit. Koedoes houden ons in de gaten. Ook lopen er een paar impala’s. Vier meisjes hebben water gehaald en lopen te geiten. Ze willen wel voor me op de foto. Als we weer doorlopen, laat één van hen de emmer van het hoofd vallen. Godwin bereid een lunch voor. Niet dat ik niet gek ben op brood, maar ik heb meer zin in een flink bord eten. Het ontbijt was een paar lokale donuts. Ik krijg een bord rijst met uitgekookte tomaat. Zo is dat goedje iets tussen tomatensoep en tomatensaus. Ook is één van mijn blikjes sardientjes aangebroken. Er zitten er maar twee in. Nog vier weken wachten tot de vleespotten van de Lage Landen. Om half drie ben ik klaar en ga bij de cabins zitten. . Een baviaan klimt in de boom om een vrucht te pakken. Ik zet de foto’s over en zie ruziënde bavianen. Een paar impala’s gaan de andere kant. Om kwart over vier is weer een wandeling. . We zien weer de Guineese valkjes of hoe ze ook maar in het Nederlands heten. Ook rent een loopvogel weg. Eerst gaan we naar de poort, want dan kan ik meteen weer voor de dag in het park betalen. In het hokje zie ik een affiche van een reisbureautje naar het andere in het natte seizoen. Voor een volgende keer misschien. De rancher loopt mee. Hij heeft alleen de restanten van een paraplu als wapen bij zich. Ik schiet de nodige vogels en impala’s. Mieren zijn aan het verhuizen. Door de regen beginnen bomen alweer te bloeien. Maar het klapstuk komt dan ten tonele. De rancher loopt een paar stappen voor ons uit. Godwin zegt, dat hij snel een paar door moet lopen. Dat doet hij. Daar ligt een meters langen python op een prooi te wachten. Ik vraag wat we hadden moeten doen, als hij één van ons te pakken had gekregen. “Dan hadden we geschoten”, “maar we hebben geen geweer bij ons”. Dan had de afgekloven paraplu een leven moeten redden. Wel gaat de rancher achter het beest op de foto. Dat was mooi. Dit was al de derde slang op de reis. Het maakt vee goed, maar je wilt altijd olifanten zien. Nog even en de zon gaat onder. Er wordt op een termietenheuvel getikt en een beestje laat zich zien. Als ik er een wil fotograferen, wordt de halve heuvel gesloopt. Volgens mij hoort dat niet bij hun opleiding, barbaren. Een wegrennende bushbuck sluit het fotograferen af. Godwin maakt weer eten en zet weer foto’s over. Na het eten vertrekt hij en maak ik onder het genot van een drankje het dagboek. Om half tien ga ik slapen. Dit verslag maak ik de volgende dag. Ik zit weer uren op een bus te wachten.