brigth view

Zaterdag 15 oktober 2011 Tebellong wandeling
Vandaag doen we het rustig aan.
Net als altijd ben ik weer heel vroeg wakker. Het ontbijt is om half negen gepland. Een aantal ochtend rituelen duren langer dan gepland. Ik wil niet in geuren en kleuren uitwijden. Dat vindt Aart niet zo smakelijk. Op weg van mijn onderkomen naar het huisje op de heide loop ik te kikken van het mooie uitzicht. Het klokje heeft dan al negen uur geslagen. De dames hebben al ontbeten en Koili is naar een begrafenis van tante en nicht. Wespreken af om een wandeling te gaan maken. Eerst wordt onze coffeïne gehalte verhoogd. Een picknick wordt gesmeerd en tegen kwart voor twaalf gaan we frisse lucht happen. We kunnen aan de andere kant van een heuvel helemaal afdalen naar de Oranjerivier, maar stellen onze afdaling nog even uit. Toch hebben we steeds een prachtig uitzicht. We zien de rivier en de weg, waar we gisteren over gekomen zijn. De honden Tiger en Socks zijn ook mee. Socks heeft een vogeltje opgegeten. Volgens mij was het vogeltje al dood, maar het is geen blinde vink geweest of een andere uitvinding van slager Spoelder. Het lijkt net op de ontdekkingsreis van Lewis and Clark. We eten bij een uitzicht over down Town Tebellong. Beneden horen we kinderen al om geld roepen. Het kapitalisme heeft hier ook zijn intrede gedaan. Men is bezig voor het graven van en gat voor de begrafenis van de buurman van Gerdien en Koili van morgen. Een paar kinderen zijn naar boven geklommen. Wij dalen af. De witte vlag hangt uit en dat betekent dat er sorgumbier op dat adres te halen. Als bij Gerdien en Koili de groene vlag uithangt is er verse groente. Ik zie nergens in het dorp de rode vlag uithangen. Na het dorp lopen we door een donga. Dat is een soort canyon, die door erosie is ontstaan. Gerdien belooft ons een klapstuk. Elize kan niet langer wachten. Op blote voeten loopt ze door het water. Edoch, het is te mooi weer. De Gerdien Falls staan droog. Gelukkig hebben we die van 10 tot 30 centimeter gezien. De Gerdien Falls zijn normaal een paar meter. Weer boven zijn we zo weer thuis. Om drieuur zijn weer thuis. Er wordt koffie en thee gezet. Een uurtje later komt Koili thuis van de begrafenis. We eten overheerlijke macaroni. Ik zet een groot aantal verslagen op het net en zie, dat de Blauwen gewonnen hebben en de Rooien verloren. Na de koffie ga ik naar mijn stekje. In bed schrijf ik nog even aan mijn dagboek. Om elf uur ga ik slapen.