haeven must be missing an angel

Donderdag 15 september 2011 van Ekobowa naar Oyem

Ik ga met Paul ontbijten.
Ergens onder een stuk gordijn steken een paar benen uit.
We gooien het aan de kant en daar is een eetgelegenheid. Ik hou me aan mijn dieet en neem omelet. Goed voor mijn hormonen of is het fabeltje? Nog steeds met dat Franse rot brood.
Ik ga na het eten naar de brouwerij. Achter op de bromfiets ga ik er naar toe. Het is een rotafstandje, had ik 30 cent uit kunnen sparen. Ach, ik steun de economie en er is minder kans, dat ze naar ons toekomen. De brouwerij is geen brouwerij, maar gewoon de distributie voor alles wat nat is en waar schuim op komt als het geschonken wordt.
Ik stap naar de baas, maar hier zijn geen glazen. Wel kan ik om 9 uur ’s morgens een Castel uit het koelkastje halen en omdat ik het altijd een belediging vindt om “nee” te zeggen, zit ik al vroeg aan het bier. Nog steeds maar denken, dat je geen drankprobleem hebt. Ik loop in een rechte weg terug naar het motel. ER is geen streep op het midden van de weg. Ook bijna niet gezien.
Paul en ik lopen naar het busstation. De bus is nog niet vol. In deze beschaving tussen Kaapstad en Cairo rijden alleen volle bussen. Er is nog tijd voor koffie met teveel Friese vlag, want dat staat stijf van de suiker. Het wordt ook wel gebruikt om melk te drinken. Ik laat een jongen Paul bij de buren cola kopen en zo wordt een 10 duizendje weer kleiner gemaakt. Het is hier constant een probleem. Er komen constant mensen ergens wat kapen, maar er is nooit wisselgeld en ze proberen altijd dat Le Blank vergeet het terug te vragen.
De bus komt vol en we kunnen naar Rambam een ritje van twee uur of zo iets.
Dan in een taxi naar de grens, gaan we altijd met lui, die vlak voor de grens er weer uitmoeten.
Paul zegt al, dat we flink moeten lappen voor de douaniers, politie, gendarmerie, enz.
Alleen bij de eerste doet hij dat. Ik maak stiekem foto’s.
Over de brug worden we gdropt bij de eerste soldaat van Gabon. Ik moet een vliegtuig formulier invullen. Waar ik uit ben gestapt en waar ik weer terug vandaan GA. Douala en Nairobi. Lachen waor. Man man man. Ik weer een nieuw formulier en gewoon de grensovergangen. Op naar de politie op de heuvel. Mag ik gewoon een foto van de grens rivier maken. In Bilam krijg ik pas de stempel in mijn paspoort, maar wel eerst een copy van het paaspoort en visum maken. Even koffie drinken achter de gordijnen en kijken of de auto nog vol is te krijgen. Een Angela Davis met nieuw beltegoed stapt in en we kunnen gaan. AWat een geklep.
Tijdens de rit wordt een klein geitje doodgereden. Dis zal wel in de pan belanden. Die lui rijden ook als gekken. Meer toeteren dan remmen, als door een dorpje wordt gereden.
In Oyem naar de missiepost. Die is te duur en kom ik in La Maceia. Hier slaapt Paul normaal, maar nu bij de school, waar hij gewerkt heeft> Hij maakt een mooie prijs want Le Blanc moet nog veel reizen.
Ik doe mijn wasje en ga naar het dorp. Ik kom met een taxi bij het internet café. Eerst eet ik kip met banaan en internet daarna. Daar zit ook Paul. Als ik klaar ben ga ik terug en slapen in het kleine hokje.

Henk