Big city big big city

Vrijdag 29 september 2011 Aankomst in Luanda
Het duurt nog een hele tijd voor we in Luanda zijn. De rit duurt veel langer dan dat in de reisgids staat. Het komt ook omdat het een heel stuk geen weg is. Omdat ik moest betalen voor de rugzak onderin de bus, heb ik hem nu aan mijn voeten. Mijn buurman heeft de hele nacht niet, dus dat is mazzel hebben. Pas een kilometer of 50 voor de hoofdstad krijgen we weer asfalt. De bebouwing wordt steeds intensiever. Ui eindelijk komen bij het busstation. Ik moet nog wel een uur wachten tot mijn connectie uit Luanda me uit deze3 vogelaar wijk komt halen. Hij heeft een mooie auto. Op weg naar huis komen we door de stad en kan ik me alvast oriënteren op waar ik de stad moet bezichtigen. Eerst douche ik me met een nadi, want er is geen stroom en dan ook geen water.De LuandeesMartinhomoet vanmiddag werken en brengt mij naar de stad. Zo verlaten we weer zijn vrouwen, vrouw Sandra en dochters Miriam en Tamara. Ze hebben een leuk huis. Je denk, dat in een dergelijk buurt geen mooie huizen zijn, maar daar kun je je in vergissen. Ook in de prijs van de huur, want die is hoger dan in Nederland.
We rijden via de Atlantische kust en komen langs het mausoleum van Neto. Hij was de eerste president en is in 1979 overleden. Als echte communisten, probeert de MPLA een personencultus te kweken. Alleen het lichaam was niet goed geconserveerd en moest alsnog begraven worden. Ik word bij de kerk van de nossa senhorados Remédios. Net als vele andere kerken is de restauratie van deze kerk gesponsord door één van de oliemaatschappijen. Het heeft mooie balkons en schilderingen. Er naast is een gapend gat. Daar stond vroeger een hotel, het bolwerk van de UNITA. IK lunch bij Rialto. Een tapje met salade, die me goed smaakt. Alleen ze rekenen de lagere prijs van een andere salade. Ik zeg, dat tegen de bediende, maar die vindt het goed zo en ik ook. Om de reden, dat ze hier 97 Kwanza’s in een dollar hebben en niet 100. Het is mooi weer en als de zon schijnt, dan brandt hij aardig. Als ik hier een tijdje heb gezeten wordt het tijd om naar het fort te gaan. Hij is in de restauratie en zal morgen open zijn. Dit doet mij beslissen om morgen een nachtbus te nemen naar Benguela. Ik loop naar de Ilha. Langs de Marginal is vel bedrijvigheid. De Ilha is bijna 8 kilometer lang. Ik loop tot de kerk van de nossa senhore do Cabo. Een klein kerkje, waar morgen een bruiloft wordt ingezegend. Voorzichtig loop ik over het oude tapijt. Een paar oude dames lopen weg en zijn net klaar met hun werk.
Ik neem een taxi naar het puntje van het schiereiland. Ik laat me fotograferen en kijk nog wat bij de haven. Vissersboten kiezen alweer het ruime sop. Voor de rest is het maar een rustige bedoeling. Voor de zonsondergang neem ik een biertje. Dan is het gedaan met de rust. Op weg naar de rotonde scheuren jongens op motoren om één wiel. De mensen vinden het erg leuk. Ik neem een taxi naar bancos en daar weer één voor de aeroporte. Zo kom ik in de buurt van mijn logeeradres. Ik wordt bij het vliegveld opgehaald, maar een halte terug had ik vlak hun huis gestaan. We zijn te laat voor de kerk en zo blijven we thuis. De Santana ’s namelijk Protestant en er zou een speciale dienst zijn. Ik krijg nog een lokale maaltijd, maar echt honger heb ik niet. Om tien uur ga ik al slapen.