Canonball

Dit wordt geplaatst op 15 oktober

Donderdag 29 september 2011 naar Luanda
Ik moet terug naar het bureau. Daar ligt mijn Canon 600D zielig in een la.
De manager moet beslissen. Ik zit in een stress. Wagt moet de camera zonder mij beginnen? Er is al zoveel op zijn ontspanningsknop gedrukt.
Ik scheid mijn laatste stront. De manager is nog bezig. Ik heb zin in koffie. Onder b begeleiding waag ik me aan een sneetje. Terug op het bureau zitten ze mijn foto’s van het kaartje te bekijken.
Op het kaartje staan foto’s van MPLA-gebouwen, Regeringsgebouwen, boortorens natuurlijk de kerk by night. De foto’s blijkenniet het ergste te zijn, maar dat ik me niet heb laten registreren in dit paradijs van de Angola koffie. De mannenkijken rustig naar mijn foto’s. Ik krijg mijn camera terug en laat hun een stukje kerkkoor zien. Ik moet nu gaan. Het is inmiddels al half twaalf. V oor de n8ieuwsgieringen onder ons; ik kan doorschietgen. Als ik maar niet doorzak. Ik ga mijn spullen halen en loop naar het busstation. Een bus van 12 uur is vol en gaat net weg. Ik koop een kaartje voor de bus van 19 uur, lunch in eenhotel, om daarna het museum te bezoeken. Hij gaat niet open. Als de opzichter weg is kan ik via een achterdeur naar binnen. Ik wordt betrapt en belaagd. Het lijken welPolen. Mijn kaartje wordt geleegd, maar heb netalles op de notebook gezet. In een wijk erachter wordt het dagboek bijgewerkt. Terug naar het busstation. De bus is vol en we vertrekken eerder. Een uur buiten M’Banza Congo is een lange controle. Ik ben zo klaar, maar de inlanders moeten wachten tot ze hun pas terugkrijgen. Het neemt toch gauw een uur in beslag.
Ik probeer wel steeds te slapen. Er komen nog meerdere controles, Maar die duren niet zo lang.
De oordopjes zijn wel nodig. De volgende dag blijk ik toch wel aardig geslapen te hebben.