I'm a Apeman

Donderdag 22 September 2011 Poging bezoek Tshimpounga

Vandaag moet het een grote dag worden.
De reden om niet over de hoofdsteden van de Congo ’s te gaan was niet alleen de veiligheid, maar ook een bezoek te brengen aan het Jane Goodall Chimpansee Opvang Tchimpounga en Parc National de Conkouati-Douli.
Ik ontbijt budgetvriendelijk op straat door een broodje te kopen, waar een goedgekoookt ei wordt gewalst. Op de markt haal ik koffie.
Op straat houd ik een taxi aan. Ik spreek een prijs af. We kunnen vertrekken. Onderweg zien we wel een verroest bord naar de apen, maar er zal nog wel een bord komen. Die jongen zag dat bord niet. Over de tolweg en de brug komen we in Kayes Bas-Kolou. Daar legt de agent uit dat we er helemaal niet met de taxi bij het park kunnen komen. Het is buiten dit stadje alleen zand. Je kunt er alleen met een 4 wieldrive komen.
Dan rest ons alleen nog de chimpansees. Van hetzelfde laken een pak. We komen op een zandpad en daar wordt verteld, dt het bezoekerscentrum is gesloten. Het houdt nog wel 4 bewakers wakker.
Terug naar de stad. Ik geef de jongen wat minder en verlaat de taxi.
Stel je voor. Je vraagt aan een taxichauffeur in Amersfoort om naar de Apen heul te rijden enBurger’s Zoo. Bij Arnhem aangekomen blijkt er geen weg naar de wilde beesten te liggen en in Apeldoorn aangekomen blijkt de Apenheul al een tijd gesloten te zijn.
Ik lunch op de markt. Ik ga op zoek naar een verhuurbedrijf van 4 wiel drivers. Europcar heeft er geen net als Avis bij het treinstation. Delaatste verwijst me naar Congodrive. Deze heeft er ook geen voor morgen. Ik zeg, erbij, waar ik heen wil. Zij verwijzen me naar een verhuurder weer dicht bij mijn hotel. Het loopt al tegen half vijf en ik hou het voor gezien. Ik neem een kijkje bij de ingang van de haven, waar ik mezelf op de foto mag zetten.
Dan naar het strand. Daar nemen sommige mensen een duik in de zee. Fotografen zetten mensen tegen betaling op de foto. Ik kan hier altijd nog wat beginnen.
Op het strand worden huizen gebouwd voor een expo. IK loop nog een stukje verder langs een paar hotels. Bij de ene is het wel erg rustig. Het blijkt het buitenverblijf van de president te zijn.
Ik ga terug naar het hotel en eet ergens in de stad. Daarna spreek ik weer een tijdje met Herling Palias van Sulawesi. We hebben het over Wilders. Ik vertel hem, dat hij ook een mix is van Nederlands en Indonesisch.
Hij gaat morgen terug naar huis en ik ga om half twaalf naar bed