back to Honiara

Donderdag 6 december 2012 Riba grot en terug naar Honiara
Ik ben vroeg op en sta op tijd bij het Bamboo restaurant. Niemand is er.
Niemand heeft het telefoonnummer van het hotel Malaita, waar de Australische jongen en de Fransman verblijven.
Als het restaurant tegen achten open gaat, ontbijt ik met Daniel en Mad. De jongens verschijnen nog half dronken. Eentje is er niet bij. De gids had ik gebeld en bel hem weer af. De gids is toch nodig en hij wordt weer gebeld. Als klaar ben is hij er ook. We rijden naar het dorpje bij de grot. Het is een hele klim naar beneden. Er is twee keer een trap nodig. De jongens hebben alleen slippers aan. Ik heb mijn zaklantaarn op. Na geploeter komen we weer in de buitenlucht. Weer gaan we een grot in. De fransman blijft achter. Ik laat mijn rugzak achter en doe die op slot. Na een stukje door de modder is daar het water. Ik ga na aarzelen ook het water in, want de gids heeft een plaatsje voor mijn kleren gevonden. Even een kiekje maken en dan de kleren weer aan. Weer terug klauteren. De fransman, Eric, zit te lezen. Eventjes rusten en water drinken. Terug naar de bewoonde wereld. Dat klimmen, gaat toch gemakkelijker. Het is wel moeilijk foto’s maken, want de grote flitser is in Honiara. In het dorpje hangen we nog even rond. De benen worden schoongemaakt en we lopen terug naar hun hotel. Daar moet de prijs nog afgesproken worden. De gids zegt 150 ieder. Eric zegt: ”Ach laten we er 400 samen van maken. De jongens geven 100 en ik 80. Dan moeten we ineens weg. Ik vraag aan de Franse Italiaan in de auto of hij ook betaald heeft. “Of course”, zegt hij. Ik betwijfel het, want wij met zijn vieren hebben die 400 opgehoest. Een echte spaghetti truck. We moeten weg. Zij blijven nog een dag, maar de boot gaat al om 13 uur. Ik wordt gebracht. Ik had aan de gids moeten vragen, hoeveel geld hij nu had ontvangen dan had ik het zeker geweten. Die Eric had ook een kaartje voor tweede klas en zet op de heenweg premium. De boot vertrekt uiteindelijk om bijna twee uur, door al dat langzame gelaad. Ik neem weer koffie en er is geen 1 dollar terug. Nu gaan we rechtstreeks terug. Halverwege is er motorpech. Er is tijd genoeg. De lokale Frank is ook mee. Voor de rest is het hangen en aan een man foto’s laten zien van Micronesië. We varen langs een Deense boot. Om 18.15 komen we pas aan. Ik loop eerst een stuk terug. Ik pak toch maar de bus en die rijdt te ver door. Als ik terug moet lopen gaat het stortregen. Nat maar op tijd kom ik terug voor het eten. Weer kippenvleugels. Net als bij ons. Worden de vleugels gedumpt op een derde wereld markt. Ik douche me, doe de foto’s, schrijf wat en ga om half elf slapen.