pom pom pom pom pom

Woensdag 28 november 2012 terug naar Port Moresby
Ik zal om 9 uur opgehaald worden. Als ik nog wat vogels schiet begint het te regenen. Vader Berthold komt onder een paraplu terug van het lijden van een dienst. Hij maakt nog een paar eieren klaar. Ik eet me weer vol. Na het eten pak ik de spullen in en leg de donatie ergens neer. Om 9 uur precies komt zuster Vicky uit Brisbane. Ze brengt me naar het vliegveld. Er is een ongeluk gebeurd met een busje. We zijn op tijd. Alleen het vliegtuig niet. Het inchecken gaat erg langzaam. Op advies van de man neem ik links een raamplaats. Het vliegtuig blijkt toch meestal met links over de stad te vliegen. Ik had eergisteren een vliegtuig anders zien vliegen. Ik volg zijn raad dus op. Door de regen schijnt vanmorgen het vliegtuig niet geland te zijn. Nu moeten de mensen van twee vliegtuigen in één. Dat lukt. Na mijn inchecken is Vicky vertrokken. Ik praat een tijdje met zuster Agnes en haar moeder. Ze komen uit Australië. Agnes zit bij de order van Moeder Teresa. Ze kan me meer vertellen. Onze vlucht wordt vertraagd naar half één, vervolgens twee uur en het wordt uiteindelijk 14.40 uur. Ik zit links verkeerd. Helemaal achterin. Ik mag per gratie een stoel naar voren. Door dat kleine raampje zie ik wat meer uit de Fokker 100. Ik zie niet de stad, maar wel Alexishafen en Fais Aben. We krijgen ons sapje en koekjes en zo vliegen we in een uur naar Port Moresby. Er is niet veel te zien voor de rest. Ik kijk net tussen de straalmotor, die aan de romp zit en de vleugel. Ik zie weer de vallei naar Lae en de bergen. Er is ook bewolking. Voor de landing zie ik de berg vlakbij het college, maar die herken ik niet. Kyande staat me weer op te wachten. Ik zie, dat je tijdens de vlucht ook je wapens mee mag nemen, maar dan afgegeven. Ik heb er stiekem een foto van gemaakt. In de Marist College heb ik weer dezelfde kamer. Ik rust uit en douche me. Om zes uur is het eten. Ik ontmoet een priester uit Tonga. Met een priester uit Bougainville kijk ik naar het wereld nieuws. De Palestijnen zijn weer bezig om de status van hun lapje grond op te krikken. Op de kamer typ ik nog wat en ga op tijd slapen.