pommetje

Donderdag 22 november 2012 naar Papua Nieuw Guinea
Het is vandaag een vroegertje. Om zes uur gaat de wekker. Het is al licht buiten. David, de Fin zou er ook uitgaan, zei het gisteren. Hij gaat er even uit en gaat weer naar zijn nest. Ik bereid me voor op de reis, maar ga toch nog even naar het terras om foto’s naar de stad te maken. Er zitten al mensen te ontbijten. Ook de keuken gaat erop. Ik heb hier drie dagen de tijd voor gehad. Ik lever de spullen in en loop naar het treinstation. Ik ben er rond tien over zeven. De volgende trein komt pas om zeven over half. Dat ding gaat helemaal niet elk half uur. Tegen achten ben ik op het vliegveld. Er staat nog een hele rij mensen. Ik raak met een man aan de praat. Hij gaat met een stel mensen naar Honiara. Er wordt omgeroepen, wie naar Port Moresby moeten. Zo sta ik in één keer vooraan. De dame krijgt een telefoontje het gaat over mij en ze gaat door met inchecken. Ze kent ook al het spreekwoord, dat vrouwen twee dingen tegelijk kunnen doen. Ik loop naar de beveiliging en douane en kan meteen naar het gat lopen. Ik heb een raam plaatsje. Het vliegtuig is bij lange na niet vol. We vertrekken wat later, maar komen toch op tijd aan. Een mooie vlucht. Langs de kust, over land en dan van de kust af over het Great Barreer Rif. Misschien kom ik daar nog een keer. Aan boord zijn alleen koffie, thee en water gratis. Gelukkig heb ik nog een beetje brood, maar dat is nu nog erger dan rauwe bonen. Omdat ik links zit, zie ik niet rechts de stad. Ik zie wel dorpjes en vogels in een meer. Het vliegtuig raakt om half een de grond. Het visum is een fluitje van een cent. Het kost me K100, ongeveer € 36. Zo die is ook weer binnen. David had gisteren nog gezegd, dat een ATM links om de hoek was. De bagage is er en ik loop naar buiten. Een komen Kyande Rayalu en Floyd me halen. Ik regel meteen de vlucht naar Madang. Voor morgen sta ik op de wachtlijst. Woensdag kan ik terug. Kyande komt uit Fiji en Floyd komt uit de Highlands. We zitten net in de auto, is er een ceremonie met half naakte mannen en vrouwen, maar wel leuk uitgedost. Het is een vaarwel ceremonie. We rijden naar de compound van het Marist college. Ik ben hier via Riet Reuvekamp aan gekomen. Ik heb een kamer, waar ik eerst ga uitrusten. Ik hoef geen eten, wat een bescheidenheid. Ik drink wel koffie en gaan dan de boel verkennen. De vogels laten zich niet snel schieten. Er zijn mooie bloemen. Kerken en kapellen, een voetbalveld en rugbyveld. Terug spoel ik de was en om half zes is er eten. Rijst, cassave, groente, kip en varken. Ik kijk onder een kop koffie naar het nieuws en sport vanuit Australië. In het Midden Oosten is een wapenstilstand en Ajax heeft thuis met vier één van Dortmund verloren. Ik zet de foto’s over en laat de jongens foto’s van mijn fietstocht in het mooiste land op zien. Het was een fietstocht bij Barneveld, Renswoude, Scherpenzeel en de Glind. We kijken een film af. Weer één van honderd in het dozijn. Tegen elven ga ik pas dagboek schrijven. Ik kijk nog even in de gids. De jongens brachten me nog op een idee, maar eerst morgen kijken of ik in Madang kan komen. Om half één ga ik slapen.