mines of Solomon

Zaterdag 1 december 2012 naar Honiara
In alle vroegte kom ik uit de veren. Ik pak de spullen in en verlaat de backpacker. Ik ben op tijd voor de trein van vijf over half zeven. Het oude horloge, dat ik bij me heb, loopt steeds voor. Om zeven uur ben ik al op het vliegveld. Er staat een aardige rij op het vliegveld. Bij het inchecken willen ze mijn terug ticket zien. Ik laat het zien op de notebook. Met mijn reserveringsnummer gaat ze naar een man en ze printen het één en ander uit. Die mensen lopen ook steeds heen en weer aan elkaar te vragen. Ik denk, dat het mensen zijn die steeds voor een andere maatschappij worden ingehuurd. Ik heb nog tijd om ergens te eten. Ik heb nog steeds behoorlijke honger. Bij de laatste slokken koffie komt een donkergetint stel bij me zitten. Ze blijken uit Nauru te komen. Ik van hen een telefoonnummer om op Nauru te bellen.
Na de lange rij voor de beveiliging en douane probeer ik in het vliegtuig te bellen. Nu heb ik aan de 10 dollar niet genoeg. Om 9.15 stijgen we op. We verlaten al gauw de kust. Muziek is er op de koptelefoon. Alleen duren de bandjes wel er kort. Tijdens de vlucht komt het wel vier keer langs. Er is een maaltijd, wat wil je nog meer. Om kwart voor twaalf komen we boven Guadalcanal. We vliegen door de wolken en worden even op en neer gezwiept. Daarna zien we Honiara komen. We zien het vliegveld, maar eerst is er nog een rondje om de kerk. We vliegen helemaal over de zee en de stad. We kunnen alles goed zien. Om 12 uur staan we aan de grond. Het is hier een uur later, dus één uur. Zo sta ik weer in de rij voor de douane. Men wil weten waar ik verblijf. Ik zeg bij Cor Hooijmaaijers. De douanier kent hem. Ik haal de bagage en daar staan buiten vader Cor en Joris op me te wachten. Joris gaat naar Nederland voor zijn gezondheid. Hij heeft last van zijn been vanwege diabetes. We pakken de Toyota en rijden naar de stad. Ik verblijf op de plek van de Heilig kruis kathedraal. Hier kan ik mijn spullen kwijt. Volgens Cor gaat het hier achteruit. Ik ben tevreden. We rijden naar het huis van Cor. Joris pakt weer de auto en gaat huiswaarts een stukje verderop. Bij Cor drink ik mijn eerste biertje. Zelfs de airco wordt aangezet, maar als de ramen niet worden gesloten heeft dat niet veel zin. We krijgen fris bij onderwijzeres van Tonga. Er komen ook nog koekjes bij. Ik kan wel twee blikjes koude ananassap op. Het huis van Cor en de juf zien er netjes uit. Om kwart voor vijf wordt ik weer naar huis gebracht. Nu verschijnt de huidige bisschop ten tonele. Het is de Ier Adrian Smith. Hij zit hier al vanaf 1966 en is 72 jaar. Ik mag kiezen wat ik wil eten, beef of vis. Om zeven uur zal hij me weer komen halen. Zijn huis is een eind verderop en het kantoor is hier. Ik douche me en als hij me komt halen ben ik klaar. Het regent een beetje. Adrian heeft een paraplu bij zich en een zaklamp wijst ons de weg. Het wordt beef en een biertje, Sol Brew, erbij. Hij vertelt veel, ook onder de opgewarmde diepvries maaltijd. Het eten is lekker, maar door de warmte heb ik niet zoveel trek. Adrian is de opvolger van de Nederlandse bisschop tijdens het bezoek van de paus in 1984. Adrian komt geregeld in Europa en bezoekt dan ook zijn land, waar nog een broer woont. Na de koffie en hij de thee, ga ik al gauw huiswaarts. Om een uur of tien ga ik slapen.