down man

Zondag 25 november 2012 terug naar Madang.
De dag begint al vroeg voor mij. Er is gezegd, dat om zes uur weleens een bus kan gaan. Om tien over half zes loop ik al naar de markt. Eski is in geen velden of wegen te bekennen. Ik heb hem zeker teveel fooi gegeven. Eén van de Goede Herders, bewakers, vraagt een man of hij mij wil escorteren. Zo kom ik veilig bij de markt. Er is geen bus te bekennen. Om half zeven verschijnt er één op het toneel. Er zitten al een paar mannen in. Dat worden weer een paar rondjes. We rijden twee keer naar het Lutheran House. Langzaam aan loopt de bus vol. De markt is open en als de mensen inkopen hebben gedaan stappen ze in. Om half negen kunnen we gaan. O ja, eerst tanken. Ik kan mooi koffie en een flesje cola kopen. De chauffeur heet Kiki en de man naast me Peter. Deze laat me niet bij het raam zitten. We hebben al snel de gang er in, maar buiten de stad is nog steeds de blokkade van gisteren. Dat kost ons weer bijna en half uur. Henganofi en Kainantu worden voorbij gereden. Dat schiet op. Tussen de twee plaatsen hadden we de eerste plaspauze. Ik probeer weer een foto van het stuwmeer te maken, maar ja die Peter wilde me niet bij het raam laten zitten. We doen twee uur over wat we gisteren in bijna drie uur hadden gedaan. Voorbij het kruispunt, Watarais, stoppen we weer bij de suikerfabriek. Er stapt maar één passagier uit en er wordt niet op een nieuwe gewacht. Peter heeft aardig de knoet erin. De auto gaat soms 130, als er maar geen gaten zijn en de brug vrij is. Dan weer de bergen in om bij Madang te komen. Er is nog een drank stop. Ik neem mais. Wat een mooi uitzicht is er. We hebben alweer radio. Er is een raadsel: wat UFO betekent. Mijn buurman weet het niet. Ik wel. Het Unidentified Flying Object. Iemand raadt het goed. Peter vindt het ook goed van mij. Ik neem het voor kennisgeving aan. Net voor de stad moet Peter een Papoe op de trein zetten. Ik laat me even na drieën bij het festival afzetten. Het is bijna afgelopen. Op het podium treden een paar zangers op en een dansgroep uit Magiya. Het ziet er leuk uit. Men laat zich rustig fotograferen. Verderop staat nog een groep uit Long Island. Ik vraag of ze uit New York komen. Ze begrijpen mijn vraag niet. Ernaast zitten jongens uit Belia Mudag. Dan is er nog een groep uit Raikos Modan. Die kust Papoea’s zien er nog niet zo slecht uit. Ik loop eerst maar een rondje. Er worden allerlei spelletjes gedaan. Darten, blikjes omgooien, een ballon kapot gooien, en ringetjes om een glas. Met een elektrische zaag wordt een boot gezaagd. Zo zijn we weer in Lage Vuursche. Voor het podium treedt de groep uit Magya op. Ik mag er bovenop staan. Dan zijn Raikos Modan aan de beurt. De jongens van Belia Mundag doen, waarvoor ze gekomen zijn. De Longislanders doen hun plicht, maar een wagen uit Trans Gogol trekt mijn aandacht. Ongeveer 15 half naakte vrouwen staan erop. Ik neem wat foto’s, uiteraard, en maak nog een rondje over het veld. Een danser van de Longislanders steelt de show. Er wordt gelachen. Dan komen de dames van Trans Gogol op het podium. Er wordt even gelachen. De dames doen serieus hun danspasjes en er wordt bij gezongen. Na half zes treedt nog een artiest op en dan is het echt afgelopen. Ik word naar Alexishafen gebracht. De soep is net op. Berthold heeft eters. Vader Jozef uit Polen en Benedikt een lokale student. Ik vertel, wat ik allemaal heb meegemaakt. We hebben het over de toestand in dit land en Europa. Na het eten ben ik lang bezig om al die foto’s van twee dagen over te zetten. Om een uur of tien ga ik slapen.