regelen

Maandag 24 april 2017 rustdag in Labuanbajo
Ik heb een vakantiedag aangevraagd en rust van daag uit. Het moet ook wel noodgedwongen. Gisteravond probeerde Victor mij een eenvoudige dagtocht aan te praten. Die wilde ik niet. Voor de hele dagtocht moest ik 50 % meer betalen. Dus vandaag wat later ontbijten, mijn wasje doen, een preek luisteren en vanmiddag een dagtocht boeken. Om 9 uur zit ik aan het ontbijt. Een schoonmaakstertje vraagt hoe ik heet. Ik zeg bedaard mijn roepnaam. Ik vraag hoe zij heet. “Julia”, antwoord zij. Ik zeg tegen haar, dat ik daar een liedje van ken en zoek “Julia Dream” van Pink Floyd, met toen nog de Israëlhater Roger Waters in de gelederen, op. Ik laat haar het liedje horen op mijn IPhone. Ik ga ook met mijn tijd mee. Op heel veel plekken, restaurants en hotels heeft bijvoorbeeld, heeft men tegenwoordig wifi. Als ik haar de clip uit die tijd laat zien, begint ze met haar hoofd op de melodie mee te bewegen. Voor de rest zegt haar alleen “the Wall” wel iets. Ik doe de was en luister naar een preek van Paasmiddag van de Ichtus gemeente. De diensten van gisteren zijn niet online gezet, dus moet ik het hiermee doen. Dan ga ik de boekingsbureaus af voor de dagtocht. Ze beginnen allemaal bij 600 duizend en willen niet veel zakken. Dan maar eens aan de overkant proberen. Daar gaat een bureau, Komodo Star Cruizer, naar de juiste prijs; 400 duizend. Omdat ik wat voor kennis heb van John in Dili weet ik, dat terplekke bij de komodovaranen nog wat gelapt moet worden. Ik ga precies doen wat ik gehoord heb. Het is zo weer lunchtijd, halfvier, en ga een hapje eten voor 1,05 euro. Ik was eerst bij een restaurant, waar het eten 1,40 euro was en ben die voorbijgelopen. Ook kopje koffie voor 35 cent blijft ook binnen het uitgave patroon. Ik moet ook nog boodschappen doen. Een kam, want die is op weg naar Bacau in Oost-Timor uit mijn jas gerold. Hij blijkt achteraf in het zakje te hebben gezeten als de externe schijf, die uit de jas was getrild. Antimuggenspul, want dat is op Sumba achtergebleven. Lijm, want aan de voorkant van mijn rechterschoen laat het los. Gelukkig is er een behoorlijke winkel, waar ik het in één keer kan halen. Bij terugkomst in het hotel, ik heb dan een biertje gekocht, spreek ik mijn buurjongens. Ze komen ook uit Nederland. Ik had ze vanmorgen gesproken, want ze gingen de kleine tocht doen. Een van hen neuriet psalm 89. Volgens hem is het psalm 21. Het is de psalm, die Wim op het internet had gezet, want zijn vader was overleden. Ze blijken uit de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte te komen. De ene jongen is Oud Ger Gem en de nader Hersteld. Ze komen uit de buurt van Rotterdam en houden de zondag echt als rustdag. De bodem van hun geldkist is in zicht. Ze hebben het maximum van hun creditcard opgemaakt en moeten wachten tot er weer een nieuwe periode komt. Avanta is hen ook bekend. Het fameuze reisbureau uit Middelburg, waar ik op 3 augustus 19999 mee ben gestopt. Van een van de jongens hebben de ouders ermee gereisd. Ze zijn een tijd bij familie in Australië geweest. En reizen dus nu door Indonesië. Zij hebben brood als diner en ik ga eens een keer lux eten voor 2,10 euro. Op de terugweg haal ik weer en vitamine B. de jongens zijn al naar binnen. Niet al te laat ga ik slapen.