rustig
Blijf op de hoogte en volg Henk
16 April 2017 | Indonesië, Kupang
Na de late nachtrust blijf ik wat langer liggen. De gasten uit de kamer ernaast zijn er al uit. Ik heb voor het eerst onder de klamboe geslapen. Ik krijg een pannenkoek gereserveerd en kan na believen stroop toevoegen. De twee anderen, Brianne en Alex afkomstig uit Ierland en de UK, hebben hem al achter de kiezen en gaan Pelni voor een ticket met de veerboot. Ze komen terug en vertellen, dat er morgen een boot naar Flores gaat en niet naar Sumba. Ik heb dit uit een schema, die ik op internet heb gevonden. Ik ga ook maar een informeren en het klopt. Ik moet wel even zoeken, waar het kantoor is en het is maar tot elf uur open. Vlakbij is het leger. Brigade, infanteri, batalyon. Het is wel warm. Weer terug vind ik verder niets op het internet. Ik schrijf mijn dagboek bij. Erwin vertelt over zijn familie. Hij is half Nederlands en heeft totaal geen behoefte om naar de Lage landen te verkassen. Hij spreekt ook geen Nederlands. Hij heeft familie overal in Nederland wonen. Ik spreek ook een man uit Mississippi, die hier al 25 jaar woont. Een Franse vrouw komt met haar zoontje een paar dagen bivakkeren. Ze woont op Bali en is fotograaf. Ook komt een Canadees stel uit Calgary een nachtje slapen. Ik vertel, dat ik in Oost-Timor ben geweest mijn 192ste land. “Is dat een land dan?” vraagt hij. Ik bevestig dat. Antwoord zijn vrouw: “Zie je wel, dat heb ik tegen je gezegd, maar je geloofde me niet.” Ik dacht, dat de topografische kennis van de Canadezen wel goed was. Ik vertel hem over mijn familie in Calgary en zoek het huis van Jerry en Audrey op. Hij kent het wel. De Canadezen wonen zelf ergens dichtbij het centrum. Aan het eind van de middag ga ik de stad in. Notaris. Roy, de jongen van gisteravond in de bus, heeft verteld, dat in de kathedraal een dienst is. Volgens google ga ik de goede kant op. Ik kom bij een kerkhof terecht. Ik vraag, waar de kerk is en iemand brengt me daarnaartoe. Ik zie echter een methodisten kerk en laat me daar afzetten. Ik maak nog een stuk van de preek mee. Het gaat over Pasen. De kerk zit aardig vol. Iedereen is netjes gekleed. Ik doe dan ok maar de pijpen aan mijn broek. Gezangen worden gezongen en na zegen is de dienst afgelopen. De predikant schudt iedereen de hand. Op de Jalan Irian Jaya raak ik in gesprek met een aantal mannen. Ze zijn bezig met een praalwagen. Morgenmiddag is een parade. In een dag zetten ze hem in elkaar. Bij het carnaval doen ze er maanden over. Een jongen kan heel goed zingen en doet het “Amazing Grace”. Ze zijn erg dankbaar, dat Nederland hier het Evangelie heeft gebracht. Ik zeg, dat de Heer het zelf heeft gedaan. Ze beamen dat. Aan de overkant staat een oud-Nederlands huis. Ik loop terug naar Lavalon. Iedereen is weg. Ik ben met de administratie bezig, als terugkomen. Ze hebben op de pasar malam gegeten. Ik ga daar ook naartoe en doe me te goed aan een visje. De meeste stalletjes worden bemand door moslims. Velen zijn hier vanuit de islamitische deel van Indonesië neergestreken. Vandaar ook, dat er nergens iets is om de vis in te laten zwemmen. Mensen willen met me op de foto. Ik doe dat dan ook met mijn camera. Voor de laatste keer gaat de vis op de foto, voordat hij naar binnen gaat. Deze vis zal in Jus Apel moeten zwemmen. Nu zet ik het personeel op de foto. Het wordt al stiller op de pasar. Het is ook al laat. Weer terug naar mijn stekkie zie ik nog drie kruizen bij het strand. Op de telefoon zie ik, dat Feyenoord heeft gewonnen van Utrecht. Ik neem er nog één op. Iedereen ligt al op één oor. Ik verwerk dit in alle rust. Het is al na twaalven als ik ga slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley