bootje overvaren

Maandag 17 april 2017 naar Flores
De Nieuw-Zeelandse vrouw heeft Kupang alweer verlaten. Ze deed hier ontwikkelingswerk. Ik ben wat langer blijven liggen. De rest zit alweer aan de pannenkoek. Na het ontbijt ga ik een kaartje voor de boot halen. De dames achter het loket willen wel op de foto of ze een hoofddoek op hebben of niet. Voor 4,50 euro maak ik en overtocht van 10 uur. Parkir, Operasi. Bij de rivier is te zien dat het nu eb is. De zon brandt in mijn nek. Een volgeladen bromfiets passeert me. Ik snap niet hoe ze balans kunnen houden. Ik loop weer door de winkelstraat. De een verkoopt ondergoed en de andere winkel verkoopt hoofddoekjes. In de verte zie ik de veerboot al liggen. Ik hoor in de straat ook veel “gemister”, waar ik niet altijd meer op zal reageren. Kopi, Favorit. Ik sla wat drank in voor de overtocht. Vlakbij, waar topiocameel ligt te drogen houd ik een koffiestop. Het is ook nu al zo warm. Nomor, stempel. Even het oud-nedrlands huis fotograferen, waar de jongens het gisteravond het over hadden en dan terug naar lavalon. Gubernur, Direktorat genderal. Ik krijg een bierglas, als ik een positief verhaal op tripadvisor zet. Er is een kamer met zicht op zee, maar hoe fotografeer je dat? Als ik terug ben van de reis en ik denk eraan, dan zal ik wat plaatsen. Om twaalf uur laten we ons naar de haven rijden. Overal zien we de praalwagens. de chauffeur stopt graag, want hij heeft een KNIL-grootvader gehad en die kreeg tot zijn dood pensioen uit Nederland. De auto is van Edwin en die stopt zelf vijftig van de zeventig duizend in zijn zak. Op de ene praalwagen staat een huisje en op de andere een paar herrieboxen. Ook is er één met een boot op zee. Toch jammer, dat we de parade missen, maar we hebben al mazzel, dat vandaag deze boot gaat. We nemen afscheid van de chauffeur en gaan na controle de hal in, waar weer een interessant bord hangt. Ombudsman, publik, transparan, kompetitif, diskriminatif. Informasi, konservasi, spesies. Dat laatste over toerisme. De boot op en mezelf instaleren op dek 5. Alex en Brianne zitten op dek 3. Na vertrek zal ik me daarheen begeven. Naast de veerboot wordt een klein schip gelost van haar vracht. Ook nu gaan mensen graag op de foto, want ze bieden het zelf aan. Er zijn alleen matrassen, waar je op moet liggen. Het barst van de kakkerlakken, van die kleine. Mensen nemen afscheid en dan wordt de trap verwijderd. Ik koop een sapje en krijg er nog een voor niks. De disco wordt uitgeprobeerd. Hierdoor mis ik het vertrek. Wat hebben de mensen toch een lol. Dit is geen manier op een lange boottocht te maken. Ik heb liever een hut. Alex en Brianne passen op de spullen, dat komt goed uit. Maar als zij gaan blijven ze lang weg en is het al bijna donker als ik weer naar buiten kan. Het is al behoorlijk schemer. De zon is dus al onder. Een enkele dolfijn springt nog boven het water uit. In de verte zit onweer in de wolk. Vliegende vissen maken, dat ze wegkomen. Ondertussen doen mannen een partijtje schaken. Een restaurant zal opengaan, maar dat blijkt ook afgeschafte luxe te zijn. Het wordt gewoon een meeneem. We eten het wel op in het restaurant. De bemanning heeft er een briefing. Na de kaartjes controle mogen we op de brug kijken. Dit gebeurt allemaal in het donker, want anders ziet men de kleine vissersbootjes niet. Om kwart voor negen begint de disco. Brianne en Alex dansen volop mee en de oudeheer doet ook nog een paar pasjes. Om tien uur is het feest afgelopen en gaan we nog even plat.