islandhoppen

Vrijdag 21 april 2017 naar Waingapu
Ik ben er al vroeg uit, want het is vakantie. Het is nog maar halfzeven. Ik douche en wacht op de dingen, die komen gaan. Iedereen is al bezig. Eten koken, Naar het werk of school gaan. Joci en Alexa zijn één van de weinigen, die achterblijven. Vader Marten is met de overkapping bezig. Tussen een hoopje zand maakt hij wat cement om dat vervolgens om de poten van de overkapping te leggen. Achter het huis zitten een paar eenden in een hok. Hier is ook de verhoging voor de was. Achter het huis is nog een woning. Buren moeten langs hun huis lopen, om er te komen. Ook zie ik hiervandaan de zee. Gisterenavond had men het er nog over om naar het strand te gaan, maar daar is niets van gekomen. Het is nog een heel eind lopen en voordat je terug bent, is de school begonnen. Een van de schoonzoons komt weer even terug en de zoon komt ook even aan. Het buitenmeubilair is wel leuk. Het is gemaakt van oude auto -en bromfietsbanden. Het zitten gaat wel, maar de leuningen zijn erg wiebelig. Binnen wordt naar de tv gekeken. Als ik mijn sultana’s op heb, krijg ik eten aangeboden. Rijst, groente en iets met mais, tempé. Men heeft voor de hele dag rijst warm staan. Ik schiet nog wat plaatjes van mezelf met Alexa, de broer Robin en Dacy. Op tijd word ik door Pati opgehaald. Ook bij het huis staan nog drie kruizen. We rijden terug naar het vliegveld. Overal zie je borden, waar je heen moet gaan als een tsunami komt, Jalur evakuasi. Overal zie standbeelden om het nationale gevoel een beetje te kweken. Mooi op tijd kom ik op het vliegveld aan. Elf jonge dames staan voor fotografen op een rij. Ik weet niet waarom, maar dat kan niet een reden zijn om niet te fotograferen. Er zijn nog geen hoofddoekjes te bekennen. In de vertrekhal worden doeken geweven en speelt een meisje op een snaarinstrument. Ik weet niet wat het voor een apparaat is, maar het geluid lijkt op een harp. Om twaalf uur naar de Transnusa. Een kwartier later stijg ik al op en zie weer Kupang onder me. Ik zie Lavalon achteraf op een foto. Ook kan ik inschatten, waar Roy woont en ik zie de steiger van de Pelni. Ik krijg weer mijn bekertje water en een rietje. Het kost wat moeite om met het rietje een gaatje in het plastic te krijgen. De koek gaat gemakkelijker. Het landschap van Sumba wordt gekenmerkt door lavasromen. Na weer een korte vlucht land ik. Ik heb niet de grote rugzak bij me, dus kan ik zo van het vliegveld af. Ik krijg een paar hotels te horen. De ojek brengt me naar het eerste hotel, het Elvin hotel, maar de afrekening gaat anders. Volgens mij zijn we tot vierduizend gekomen, maar hij heeft 40 duizend bedoeld. De grappenmaker. Kwaad gaat hij weg. Heb ik mooi een gratis ritje overgehouden. Hij heeft me wel naar hotel Elvin gebracht. Ik vind de 220 duizend toch te hoog en laat me adviseren bij hotel Merlin. Daar zijn de kamers goedkoper, maar ze zijn er niet. Dan maar de hoek om naar Sandlewood. Hier neem ik de goedkoopste kamer. Een ruimte met twee bedden, een fan en een tafel. Buiten is het toilet en de Mandy. Ik slaap voor 99 duizend, inclusief ontbijt. Ik loop een rondje over het parkje. Men probeert nog vis te verkopen. Ik wil eerst koffie. Daarna ga ik maar naar rechts de rivier over. Daar is weer een foto van een man en vrouw in lokaal kostuum. Ik bezoek het ziekenhuis. Traditiegetrouw het laboratorium. Dokter, praktek, polikliniek, apotek, laboratorium, raiologi, konsultasi, fisioterapi, pastoral. Ik meld me bij een loket. Men maakt twee formulieren, een voor het lab en een voor de röntgen. Ik mankeer niets. En uiteindelijk verdwijnen ze in de afvoer. Er worden een aantal testen en snel testen gedaan. Veel gaat met de hand. Ik laat hun eigen mobiel de track van Meander zien. Ik fotografeer me bij de kerk. Zo heb ik het bewijs, dat ik er ben geweest. Ik loop toch nog even naar het enige hotel in de LP. Het is veel duurder dan de rest. Een eindje verderop wordt judoles gegeven. Met een ojek laat ik me naar de haven brengen. Australiërs zijn met een zeilreis bezig en gaan met de spullen naar de boot brengen. Ook de schoepen worden gelost. Van een groter schip worden hele trossen gelost. Ik ga bij een paar jongens zitten. Ze zijn van het te lossen grote schip. Aan de overkant, op de andere kade, worden satéballetjes gekocht. Ik zie voor het eerst meisje met een hoofddoek. Het zullen er nog veel meer worden. Het begint hel langzaam donker te worden. De vuurtoren toont beter zijn licht. Ik wil een foto maken met een schip of bootje ervoor, maar je lukt niet altijd alles. Het lukt boven wonder. De vis ligt uitgestald. Ik wil wat drinken. Het wordt helaas een sapje. Met een ojek terug. Ik mag de prijs bepalen. Bij aankomst valt de prijs toch wel een beetje tegen. Mijn eten is vandaag paksoi. Gehaktballen in soep. Het meisje staat ervan te kijken dat ik terug ben gekomen. Ik neem nog een koffie en is later gratis. Na douchen ga ik slapen. Ik heb dan wel een jongen ernaast gevraag om zijn muziek zachter te zetten