On the Road

Woensdag 5 april 2017 Gorge naar Broome
Na ontbijten laad ik de hele bagage in. Zoals de hele tijd hier, wordt het al snel warm. Ik rij de Miniya Exmouth nu naar het zuiden af. Ik ga nog naar twee spleten. De weg maakt een golvende beweging. De Shothole canyon sla ik maar over, want de gravelweg begint meteen aan de straat al. Op naar nummer twee de Charles Knife Road. In de verte zie ik de weg al omhoogklimmen. Ik moest dat ook maar doen. Ik kijk regelmatig in een spleet. Iemand van twee stellen, die met de camper aankomen zet me op de foto. Ik zie ze niet verder het park inrijden. Steeds weer die mooie uitzichtpunten. Al snel na de top ben ik van de vier aussies af. Verder langs verschillende uitkijken. Mooi allemaal. Net de Grand Canyon, maar dan veel kleiner. Al gauw wordt de weg krevel. Dit gaat het eind van de weg over 7 kilometer. Daar is een mooie uitkijk. Ik zie in de verte Exmouth en bij lange na dus niet de overkant van het schiereiland. Nog een paar plaatjes, waar ik eerst niet ben geweest. Ik stop bij de ingangen van de Shotholegorge, waar het allemaal gravel is. En trapper passeert wat statige vogel. Ik moet de auto inleveren. Eerst even tanken. De schade wordt berekend. Mijn eigen risico is tot AU 1100. Ik vraag nog of ze de rekening kunnen sturen. Ze laten zien, dat ik er dik overheen ga. “Okidoki”’ zegt dat mens steeds. Ik zal aan haar denken, als iemand dat zegt. Ik word naar de resort teruggebracht. Ik kan eten, mijn dagboek bijhouden en bier inslaan. Tegen drieën loop ik naar het visitorscentre. Ik koop een T-shirt. De 40% korting is weggehaald, maar ik krijgt het toch voor die prijs. De bus komt op tijd. Dezelfde chauffeuse van de eerste rit is er weer. Rugzak onderin en instappen. Vele mierenhopen onderweg. Een schaap rent de weg nog over. We snijden stuk af door de Noorwestelijke kustweg te nemen. We komen weer op weg 1 en stoppen bij Nanutarra. Ik neem een bord eten van kip om op krachten te blijven. Nog een bak koffie na en we vertrekken weer. Op een bord kunnen we zien, dat alle wegen open zijn. Roadtrains scheuren voorbij. Ik probeer ze te fotograferen, maar het is moeilijk scherpstellen. Op de ramen barst het ook van de insecten kadavers. We passeren een mijn om een stop te hebben in Karratha. Passagiers komen en gaan. Het zijn erg veel Aboriginals. De stop duurt even. Een van de chauffeur loopt nog even naar Macdonald. Na een kort ritje stoppen we nog in Roebourne en is het einde van de dag.