right my seesaw

Woensdag 26 juni 2012 naar Rota
De wekker gaat om vier uur, maar ik was al eerder wakker. Die Chinese wekker laat het nog wel eens afweten. Ik blijf nog een liggen. De taxi zal pas om vijf uur komen. Tegen half vijf kom ik er dan vanaf. Ik ben ruim op tijd klaar. Ik ga naar beneden, maar wie er niet komt is de taxi. Er loopt een zwerver langs en auto’s willen niet stoppen voor me. Om 5.20 loop ik naar de Ramada Inn. Bij de lobby bellen ze de taxi, maar die beantwoordt niet. De jongen matst me. Hij belt de chauffeur van het hotel en die zal me wegbrengen, maar hij is nog ergens mee bezig. Om 5.40 komt hij en brengt me in 5 minuten naar het vliegveld. Ik ben nog op tijd, want een uur voor vertrek, 7.15 uur, sluikt het inchecken. Ik ga buiten nog even foto’s maken. Bij de controle gekomen zie ik een heel lange rij. Gelukkig gaat het snel. Alle zakken nu leeg en dan ga je niet door de bodyscan, want ik hoef er niet in stil te staan. Op nar poort 4, helemaal achteraan. Ook al ben ik na de instaptijd present, ik moet toch nog wachten. Om 7.25 vertrekt het vliegtuigje naar Saipan. Tijdens de gaat mijn buurvrouw het gesprek aan. Ze herkent aan mijn accent, dat ik uit Nederland kom. Ze is half-Grieks en vloog vroeger veel over Amsterdam. We krijgen een flesje water en een zakje met minikoekjes. Helaas zie ik niet de noordelijke landingsbanen van Tinian, waar veel vliegtuigen tijdens de Tweede Wereld oorlog opstegen naar Japan. Hier lagen ook de twee atoombommen opgeslagen. Ik land om 8.10 en loop naar Freedom Air. Omdat Henk er niet bij is en omdat ik al op Saipan en Tinian ben geweest. Probeer ik naar Rota te komen. Dat lukt. Ik koop een ticket van half tien naar Rota en vlieg vrijdagavond door naar Guam. Dat is goedkoper dan terug te vliegen naar Saipan en dan weer naar Guam. Het wordt dan ook de hele dag op Saipan rondhangen. Om kwart voor tien vertrek ik dan. Een bruidspaar is voor een fotoshoot naar Tinian gevlogen. Helaas zijn de landingsbanen op Tinian ver weg. Ik zie wel de andere bekende dingen, zoals het Dynasty hotel en de suicide cliff. Ik land om tien over tien en word om elf uur opgehaald. Ik heb een hotel in het dorpje Songsong. Om half twaalf ben ik ingecheckt in het hotel en ga eerst een beetje rusten. Om half twee ga ik wat eten. Het is hier stil op straat. Het is ook weer zo warm. Terug op de kamer hou ik het dagboek bij, want ik loop een paar dagen achter. Om half acht ga ik eten. Het restaurant heeft Wi-Fi. Ik ga de mailtjes af en kijk naar de amendementen van het CDA congres komende zaterdag. Het is in Utrecht. Normaal had ik daar op mijn fiets naar toe gekund. Maar nu zit ik net in het vliegtuig terug naar huis. Ik plaats een aantal verslagen na het eten van de kip met curry. Om half tien gaat het restaurant dicht en kan ik nog buiten een petitie ondertekenen voor 1 minuut stilte bij de Olympische Spelen voor de slachtoffers van de terroristische actie van de PLO in 1972 in München.
Op de kamer schrijf ik nog wat en ga om elf uur slapen.