oh happy day

Zondag 10 juni 2012 Yap
Nadat ik wat laat ben gaan slapen word ik ook later wakker. Het is al half negen, als ik beneden ben. Max de organisator van het ziekenhuis is met Mario en nog iemand bezig aan de organisatie van de ceremonie. De ceremonie van de opening van het ziekenhuisje. Ik neem alleen koffie, want ik wil eerst naar de kerk. Ik ga naar de kerk van 2,5 jaar geleden en maak nog net de zegen mee. Dan maar naar de yappenkerk aan de overkant van de straat. De dienst van tien uur begint even na tienen. Deden ze dat ook maar bij mijn kerk, dan was ik altijd ruim op tijd. Er worden eerst een paar liedjes gezongen. Als ik het liedboek van de kerk krijg, kan ik ook meezingen. De kinderen zingen nog een liedje en gaan dan naar de kindernevendienst. Net als bij ons. Een predikant verkondigt over Nicodemus. Ook weleens bij ons. Net iets meer dan een uur duurt de dienst. Ook net als bij ons. Ik wil nu om half twaalf ontbijten, maar dat wordt lunch. Ik neem vis i.p.v. kip, want anders heb ik misschien morgen geen gebakken eieren. Ik bedoel van de kip. Ik zoek op het heetst van de dag mijn aircokamer op. Vroeger wilde ik niet aan de airco, maar warmer dan 95° (F) trek ik niet meer. Ik siësteer met schrijven en overzetten van foto’s. Om 17 uur neem ik eerst koffie. Ik loop om de baai heen om de roeiers wat dichterbij te kunnen bekijken. Bij het kruispunt staan nu op een lege plek een aantal traditionele huizen. Bij de Manta Ray Resort kan ik alleen mailtjes versturen. Ik vraag aan Peter of hij de uitslagen van het voetbal wil doormailen. Ze vertelt me, dat ik een eindje verderop kan internetten. Het is helaas gesloten. Weet ik nog niet wat Nederland heeft gedaan. Ik heb nog wel slingers in de kamer hangen. Ook bij telecommunicatie werkt het internet niet. Om 19 uur ben ik weer bij de kerk. Er wordt veel gedanst en gezongen. Een aantal mensen krijgen een band voor op het hoofd en de voorlezer, van de andere kerk is er ook. Hij studeert een liedje in. Om half negen ga ik echt weg om Max te spreken. Er wordt voor me geregeld wat voor eten ik mee moet nemen en de permit. Morgen zal hij me spreken. Nu eerst naar het Manta Ray restaurant. Weer vis eten en het kopen van een bierglas. Ik spreek een paar Amerikanen, die respectievelijk in Japan en op Saipan zijn opgegroeid. Na het glaswerk ingeslagen te hebben neem ik nog een afzakkertje. Op de kamer hou ik het dagboek bij. En ga om half een slapen.