fly away

Maandag 11 juni 2012 naar Falalop

Ik heb met Max om half acht afgesproken. Hij zit met mensen van Ulithi te ontbijten. Ik bestel een ontbijtje en laat me door de echtgenoot van een Indonesische vrouw fotograferen met de bloemenkrans, die ik op het vliegveld heb gekregen. Ik spreek even later Max over wat ik mee moet nemen en of ik een permit voor de eilanden nodig heb. Hij maakt een grapje, dat Mario de chief is. Het is dus niet nodig. Ik blijk wel op de eerste vlucht van twee van vandaag te zitten. Normaal gaat er één op maandag en één op vrijdag. Vanwege de opening van het ziekenhuis is er ook een vlucht op woensdag. De vluchten van vrijdag en die woensdag zullen in januari wel al volgeboekt zijn geweest, want toen kreeg ik van Max al te horen dat wij op maandag moesten vliegen. Men zegt ook tegen me, dat om half negen de eerste vlucht is. Ik reken af en word naar het vliegveld gebracht. Max zegt al, dat ze op me wachten. Ik check in, maar Max is verdwenen. Hij blijkt met de volgende vlucht mee te gaan. Ik kan hem soms niet volgen. Hij communiceert niet alles. Misschien vindt hij het wel raar, dat iemand uit een ver land graag de ceremonie bij wil wonen. We vertrekken uiteindelijk een uur later. Ik mag weer naast de piloot zitten. Hij checkt alles. Er staat iemand met een brandblusser naast het toestel en we kunnen gaan. We stijgen op en gaan richting wolken. John de piloot raakt met me aan de praat. Hij komt uit Chicago en heeft een vrouw van Nederlandse afkomst. Ze komt ook uit Chicago. Hij weet wel van al die Nederlanders in Michigan af. Het is een onderdeel van de Bible Belt, net als het zuiden. Ik vertel, dat we verkiezingen hebben. Hij zegt, dat dat bij hen ook zo is. Hij moet niks van politiek hebben. “Het is allemaal vriendjespolitiek”, zegt hij. Als je hoger op wil, zonder piloot te zijn, moet je lid zijn van Democraten of Republikeinen. Vandaar, dat men ook zijn vriendjes bij de één of andere partij heeft zitten. We zien de eilanden voor op komen. Rechts Fatharai met het ziekenhuis en een aantal onbewoonde eilanden en links Mogmog en verderop Asor en Falalop. Na een vlucht van drie kwartier landen we veilig. Ik laat me naar het hotel rijden. Ik rust wat uit en loop tegen enen naar het vliegveld. Dan moet het toestel ongeveer weer komen. Het wordt na een rondje om de school hangen onder een afdakje. Kan ik even uitrusten van al dat werken. Na de siësta komen steeds meer mensen naar he vliegveld. Tegen half vier vliegt het toestel over en landt het een paar minuten later. Ik schud weer de hand van Max. Hij verdwijnt op een pick-up en ik wacht tot het vliegtuig weer vertrekt met de ansichtkaarten voor de jarige Duits en Duijst. Ik loop terug naar het hotel en zie, dat een boot naar Mogmog gaat. Ik verzuim om te vragen of ik mee mag. Ik loop nog wat rond en zie een bootje naar Fatharai vertrekken. Meer naar helling gaat de boot naar Mogmog net weg. Ik vraag of ze ook Max hebben gezien. Hij blijkt naar Fatharai te zijn. Ik had, dat ook al van iemand gehoord. Ik ga weer terug naar het hotel en ga zwemmen met de nieuwe camera. Achteraf heb ik één vis kunnen schieten. Na het douchen, komt het eten door Seven bereidt, kip met rijst en broccoli. Ik neem erna nog koffie en ga ik de koele kamer verder met drinken. Iedereen is weg. Als ik de lichten buiten uitdoe, is het ook echt pikkie donker. Ik zet foto’s over en hou mijn weblog bij. Om half twaalf ga ik slapen.