hanged man

Dinsdag 12 juni 2012 Hangen op Falalop
Om 7.45 uur zit ik aan het ontbijt. Twee toastjes, scrambled egg met een saucijs worstje en natuurlijk met koffie. Ik vraag aan Seven over een boot naar Mogmog, maar Junior komt niet opdagen. Tegen tienen ga ik maar eens die kant op. Er zijn geen boten en gasoline om me daarheen te brengen. Ook moet ik een permit hebben voor een bezoek. Max was hier gisteren niet duidelijk over. Ik loop nog wat rond en ga terug. Seven wil wel een lunch voor me klaar maken, maar 9 dollar is toch echt teveel. Tegen enen ga ik maar eens lopen. Het is wel heeft, maar misschien score ik nog ergens wat. Kinderen spelen en een traditioneel geklede vrouw gaat het water in om bladeren te spoelen. Ik spreek Henry bij het mannenhuis. De man met alleen een rechterbeen herkent me nog van bijna drie jaar geleden. Het is Henri. Het toerisme staat wel op een erg laag peil. Een hen met kuikens vlucht naar een veilige plek. Aan de andere kant van de landingsbaan ontmoet ik Bibi en Lucy. Hij is werkeloos. Ze hebben twee kinderen in het Amerikaanse leger in Texas. Ik denk, dat het Amerikaanse leger één van de grootste werkgevers van het land is. Ze wekken zonne-energie op met zonnecollector, dat een Japanse dynamo oplaadt. Zo kan er ’s avonds een lichtje branden. Ik krijg twee bekers steen koud water. Bibi, komt van Vivian, kan wel een boot naar Mogmog voor me regelen. Ik moet dan de gasoline regelen. Een permit is niet nodig, want hij heeft een dochter op Mogmog op de elementary school en op Sogoly woont een broer met vrouw. Het is bewolkt geworden. Ondertussen rookt Bibi een soort tabak en vloeipapier van een woordenboek en Lucy kauwt op een stuk kokosnoot. Via de school loop ik terug. Junior is er niet. Dus ik kan niet naar de gasoline vragen. Ik ga maar eens een dutje doen. Ik ga even zwemmen en proberen foto’s te maken van de vissen. Om half zeven loop ik naar de helling en daar is Max weer. Hij vraagt, waarom ik niet mee ben gegaan. Hij wil zijn gelijk hebben. Communiceren is niet zijn sterkste punt. Het was de bedoeling, dat ik mee was gegaan naar Fatharai om mee te helpen met het uitladen van een vissersboot en andere dingen. Ik weet het voor 100% zeker, dat hij het met mij over heeft gehad. Vanavond slaapt hij ook in het hotel, maar gaat eerst bij zijn broer eten. We rijden naar Junior en ik loop vandaar naar het hotel. Het eten is om acht uur klaar. Na het eten werk ik aan mijn dagboek/weblog. Misschien komt het ooit nog eens op het internet. Ik weet nog niet wat Nederland heeft gedaan. Om half een ga ik slapen, maar ben bang dat ik last van mijn darmen krijg.