back home(voor oranje). watching and waiting
Door: henkvinke
Blijf op de hoogte en volg Henk
19 Juni 2012 | Micronesië, Weno Town
Dinsdag 19 juni 2012 Hangen op Yap
Nog 30 nachtjes slapen en dan is de reizende zoon jarig. Voordat het zo ver is zal veel moeten tijdens reis en zich beschikbaar stellen in de dienst der barhartigheid. Dat ik in alle nederigheid deze roeping heb mogen aanvaarden. Al bijna 34 jaar oude mannetjes pesten hen van voren te penetreren met een schone scherpe naald in de elle boog. Al bijna 34 jaar op het laboratorium van ziekenhuis maarschalksbos en aar juridische opvolgers. Ik wil niet te veel uitweiden. Ik zit inmiddels buiten op het terras van het hotel en wat is het weer heet. Zelfs de slijkspringers laten zich in de modder niet zien. “O, moeder wat is het heet”. Wie kent die Engelse serie uit jaren tachtig niet. Ach “Shut Up”. Het is niet te harden. En ik wilde het verslag van deze dag beperken tot de grote van Psalm 118. Als het zo doorgaat wordt het weer een 119’tje. Gelukkig is de boel hier op Sabbatsreize afstand. Wel in die ondragelijke hitte. Het is zo mooi om te duiken voor Linda. Eigenlijk voor alle Linda’s. Ik heb eerst vanmorgen het dagboek bijgewerkt tot gisteren, daarna ontbeten. Weer op de koele kamer de boel ingepakt en de oranjeslingers weggepleurd. Nu neem ik koffie en bereid mijn volgende reisdoel, Chuuk, voor. Het schijnt er gevaarlijk te zijn. Dus misschien is dit wel het laatste verslag. Nog even doorbijten en dan naar het internet café, happy hour en misschien babi pangan. Het restaurant van het hotel gaat al om 8 uur dicht. Gelukkig, er komt even een briesje langs. Hij is al weer weg. Het lijden gaat door. Was ik maar aan het werk in DS 83. De koelste plek van de berg tijdens een hitte golf. , maar misschien is DS 83 wel het toilet. Deed ik maar vakbondswerk in KS80 of or in vergaderruimte 6. Ik kan niet meer. Ik heb het ook niet makkelijk. Ik ga nu eerst Chuuk voorbereiden, wat ik al schreef.
Tijdens het internetten, vind ik welk een drama zich in de lage landen heeft plaats gevonden. Op Schiphol zijn de spelers verguisd. Twee jaar geleden werden ze op waterezels rondgevaren in de grachten van Mokum. Het volk riep: “Hosanna”. Nu was het “kruisigt hen”. Veronderstel, dat het echt zo was. Robben in Groningen. Kuijt in Katwijk op een kotter. Iedereen gekleed in zak en as. De hele natie neergeslagen. Wateroverlast door al de tranen, die zijn geplengd. Eén groot jammer dal. Niemand keek nog tv om niet aan de tragiek herinnert te worden. Dat terwijl het grote buurland doorging. De Leeuw gedroeg zich als een lapjeskat, dat nooit meer bij de buren in de tuin scheet. De ROVA rijdt een extra rondje om al die rotzooi op te ruimen. Ik was ervan gevrijwaard. Ik was voor gek verklaard om tijdens de EK weg te gaan. Ik kan het iedereen aanraden. Ik ontmoette weer de Belgen, de Amerikaanse wereldreiziger, de Canarie uit Spanje en Gerlof. Ik spoedde me terug naar het hotel om van babi pangan te genieten. Wat is het leven zonder voetbal toch leuk. Ik rustte uit om daarna naar het vliegveld te gaan. Ik checkte in. Ik sprak Hillary de chief. Will en Thane Hancock waren uitgedost voor de States. Thane had nu ook zijn vrouw bij zich. Zij gingen naar de Marianen en pa naar Hawaii. De andere Amerikaan was er ook en zo werd het vanzelf de volgende dag.
Nog 30 nachtjes slapen en dan is de reizende zoon jarig. Voordat het zo ver is zal veel moeten tijdens reis en zich beschikbaar stellen in de dienst der barhartigheid. Dat ik in alle nederigheid deze roeping heb mogen aanvaarden. Al bijna 34 jaar oude mannetjes pesten hen van voren te penetreren met een schone scherpe naald in de elle boog. Al bijna 34 jaar op het laboratorium van ziekenhuis maarschalksbos en aar juridische opvolgers. Ik wil niet te veel uitweiden. Ik zit inmiddels buiten op het terras van het hotel en wat is het weer heet. Zelfs de slijkspringers laten zich in de modder niet zien. “O, moeder wat is het heet”. Wie kent die Engelse serie uit jaren tachtig niet. Ach “Shut Up”. Het is niet te harden. En ik wilde het verslag van deze dag beperken tot de grote van Psalm 118. Als het zo doorgaat wordt het weer een 119’tje. Gelukkig is de boel hier op Sabbatsreize afstand. Wel in die ondragelijke hitte. Het is zo mooi om te duiken voor Linda. Eigenlijk voor alle Linda’s. Ik heb eerst vanmorgen het dagboek bijgewerkt tot gisteren, daarna ontbeten. Weer op de koele kamer de boel ingepakt en de oranjeslingers weggepleurd. Nu neem ik koffie en bereid mijn volgende reisdoel, Chuuk, voor. Het schijnt er gevaarlijk te zijn. Dus misschien is dit wel het laatste verslag. Nog even doorbijten en dan naar het internet café, happy hour en misschien babi pangan. Het restaurant van het hotel gaat al om 8 uur dicht. Gelukkig, er komt even een briesje langs. Hij is al weer weg. Het lijden gaat door. Was ik maar aan het werk in DS 83. De koelste plek van de berg tijdens een hitte golf. , maar misschien is DS 83 wel het toilet. Deed ik maar vakbondswerk in KS80 of or in vergaderruimte 6. Ik kan niet meer. Ik heb het ook niet makkelijk. Ik ga nu eerst Chuuk voorbereiden, wat ik al schreef.
Tijdens het internetten, vind ik welk een drama zich in de lage landen heeft plaats gevonden. Op Schiphol zijn de spelers verguisd. Twee jaar geleden werden ze op waterezels rondgevaren in de grachten van Mokum. Het volk riep: “Hosanna”. Nu was het “kruisigt hen”. Veronderstel, dat het echt zo was. Robben in Groningen. Kuijt in Katwijk op een kotter. Iedereen gekleed in zak en as. De hele natie neergeslagen. Wateroverlast door al de tranen, die zijn geplengd. Eén groot jammer dal. Niemand keek nog tv om niet aan de tragiek herinnert te worden. Dat terwijl het grote buurland doorging. De Leeuw gedroeg zich als een lapjeskat, dat nooit meer bij de buren in de tuin scheet. De ROVA rijdt een extra rondje om al die rotzooi op te ruimen. Ik was ervan gevrijwaard. Ik was voor gek verklaard om tijdens de EK weg te gaan. Ik kan het iedereen aanraden. Ik ontmoette weer de Belgen, de Amerikaanse wereldreiziger, de Canarie uit Spanje en Gerlof. Ik spoedde me terug naar het hotel om van babi pangan te genieten. Wat is het leven zonder voetbal toch leuk. Ik rustte uit om daarna naar het vliegveld te gaan. Ik checkte in. Ik sprak Hillary de chief. Will en Thane Hancock waren uitgedost voor de States. Thane had nu ook zijn vrouw bij zich. Zij gingen naar de Marianen en pa naar Hawaii. De andere Amerikaan was er ook en zo werd het vanzelf de volgende dag.
-
19 Juni 2012 - 18:42
Patrick Bol:
Jij stond een tijdje op nummer 1 in de pool maar vandaag ben ik het.... hahahaha.... jij ben weer een eindje gezakt, we zullen moeten afwachten wie de uiteindelijke winnaar zal zijn.
Groet Patrick -
19 Juni 2012 - 21:42
Rijk:
leerzaam -
20 Juni 2012 - 06:44
Marianne Booij:
hopelijk is het niet je laatste verslag, Henk. Ben benieuwd hoe (en hoe gevaarlijk) het daar in Chuuk is. Suc6! -
20 Juni 2012 - 15:57
Bert:
Henk zal ik doorgaan met Oranje
Graag je reactie
Bert -
21 Juni 2012 - 14:30
Els Lagerwaard:
It ain't half hot mum!!!!
Hang in there Henk, you can do it!!!
Els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
