take the last train to clarksville

Woensdag 20 juni 2012 Op naar Chuuk

De wijzer ging over de twaalf. Het was woensdag geworden. We gingen door de controle en wachten weer. Het vliegtuig vertrekt om 1.34 uur. We krijgen een drankje. Ik neem het gratis sinaasappelsap. Ik probeer wat te slapen tijdens de vlucht van vijf kwartier. Ik moet langs de douane. Dan naar transit. Een vrouw van tegen de 50 zit met een waaier. Ik vraag ze dat doet om de hitte of de leeftijd. Ze antwoord met: “You shouldn’t say that?” Omstanders brengen ze weer op de been van het lachen. Ik loop nu weer langs de controle en alles gaat goed. Ik probeer weer wat te slapen. Er is teveel lawaai. Al die Japanse vrouwen. Tegen achten ontbijt ik met DE koffie. In zes kwartier vlieg dan naar Chuuk. Het moet er gevaarlijk zijn. Toch loop ik naar mijn hotel. De grote zak van de rugzak is stukgegaan. Ik neem een kamer in wat eerst het Chuuk Star hotel was en nu High Tide Hotel. Daar rust ik uit tot vier uur. Ik loop een half uur en heb de helft van het eiland afgelopen. Ik vraag in een hotel naar het postkantoor, maar het is verhuisd. Ik krijg een plattegrond van het eiland mee. Handig voor morgen. Ik loop terug. Nu vind ik wel het Japanse monument. Bij een paar andere eilanden hebben de Amerikanen in 1944 een hele Japanse vloot naar de bodem geschoten en dat is nu een attractie voor duikers. In een liquidstore worden een paar Buds gehaald. Het eten in het restaurant is lekker. Na het eten spreek ik een Canadees uit Vancouver. We spreken over koetjes en kalfjes uit de Frazervalley. Ted Hill heeft nu een huis op Vanuatu en misschien zie ik hem daar weer. Na het internetten. Mijn krant gaat per abuis op internet door. Ga ik om half één slapen.