going back to indiana

Zondag 23 juni 2013 terug naar Aasiaat
Gewoon uit de veren, maar met nauwelijks ontbijt ga ik met jan L en Ria naar de wal. Veel voor een bezoek aan Akunaq is er niet. Ik ga naar de kerk. Ik kan er niets van volgen. Wat ik zing weet ik ook niet. Het enige, wat ik kan ontcijferen, is dat de liedboekjes zijn gedrukt bij Jongbloed in Nederland. Er staat ook Arnhem op, maar ik weet niet waarvoor. De leek is een vrouw. De organist en de ander vier kerkgangers zijn mannen. Jan komt ook even kijken, maar voor de preek gaat hij de kerk weer uit. De dienst duurt een beetje lang, 45 minuten. Een man , die naast de kerk aan een nieuwe elektriciteitscentrale werkt, zet me op de foto. Hier kun je ook de rotspunt zien, die net onder water staat. Ik mag tot elf duur rondlopen. Via de portofoon vraag ik, of ik langer mag. Ik heb alleen contact met Ria en zij zegt, dat ik nog 10 minuten heb. Ver hoor ik niemand. Ik loop nog maar even een rondje en als de bijboot komt, dan loop ik terug. Ik loop via een pad naar het kerkhof. Daar is weer een weg en kan naar de straat teruglopen. Een buis zorgt vanuit het meer voor vers drinkwater. Er zijn maar weinig mensen op straat. De organist gaat naar zijn bootje. Als Ria me aan ziet komen, roept ze de boot op. Heb ik toch maar mooi even doorgelopen. Wie is hier ook de baas. We worden door de andere Jan opgehaald en er is eerst nog een restant van het ontbijt voordat we net voor twaalven vertrekken. Het zonnetje schijnt weer. Ik ben nog nooit zo bruin geworden; alleen mijn hoofd en handen dan. ria staat aan het roer en bemerkt om de bocht walvissen. Leuk om weer die stoompluimen te zien. Ze kunnen ons niet bij houden met onze 6 knopen. Twee laten nog hun staart zien. Na een tijdje mag ik aan het roer. Niet dat ik me opdring, maar ik vraag het ook niet. Het wordt me aangeboden. Zo sta ik daar tijdens de lunch en bijna tot in de haven. Dat op mijn sandalen, want ik had zand onder de schoenen; ook toevallig. Ik was misschien de enige. We varen langs het vliegveld en de Vinex wijk. We leggen aan en ik hoor de kerkklokken. Ik ga eerst koffiedrinken en dan toch maar de wal op. Het dopen is al afgelopen. Ik loop naar de supermarkt voor cd’s, maar die ik wil hebben, hebben ze niet. Ik heb wel succes ineen videozaak, die Arkalo mee heeft gewezen. Eentje moet ik morgen op het vliegveld zien te kopen. Nergens i wat open. Ik schiet de jonge Rebekka en haar dochter Ivalo. De tante Sotina helpt me en de andere tante , Martine, maakt het kwartet dames compleet. . Aan de wal zie ik een heel dikke man. Als, ik later de foto laat zien, blijkt hij de dikke man te zijn waar Eef het over had Ik kuier zo terug naar de boot. Ik het Zeemanshuis spreek ik Peter. Hij kwam aan boord, toen ik net weg ging. hij komt naar de boot en zegt, dat hij om kwart voor acht terugkomt. Ik mag mee met het voren van zijn honden op een eiland. Er gaan nog 2 Denen mee. Ik zie weer meeuwen en op het eiland bij Holländer Hougen, Nederlandse haven, zetten zijn vier honden tot september vakantie te vieren. Om de 2 of 3 dagen komt hij de honden voren met restanten uit het Zeemanshuis. De honden zijn door het dolle heen , als we arriveren. Peter strooit de botten van een muskusos en schaaprond en ook nog wat groente komt mee. De gedroogde walvis lat hij achter. De honden springen tegen ons op. Ik weet me staande te houden. De grootste komt bijna tot mijn schouders. Ik krijg zelfs een kus wordt beweerd. We lopen nog naar het hoogste punt voordat, we terug gaan naar de boot. Hij is een beetje afgedreven. Over een trapje kan ik de boot op. Peter is een leuke man, vooral als hij lacht. De meeste mensen zijn leuk als ze lachen. Onderweg stoppen we nog even voor 6 raven, voordat we doorvaren. Eef warmt het eten op en de Groenlandse koffie is een mooie afsluiting van de reis in mijn nieuwe territorium. Een scheutje whisky, een scheutje Kahlu (de maanden 24 uur licht en 24 uur nacht), koffie (de grond, nadat de alcohol is weggebrand), slagroom (ijsbergen) en brandend Grand Marnier, voor het Noorderlicht. Alleen jammer, dat het rode licht van Ria me in de weg zit. Ik pak alvast in en om half een ga ik slapen.