blue is our glory

Zaterdag 8 juni 2013 Aasiaat Kronprinsen Ejlande
De reis begint al relaxed. Om 10 uur gaan we pas de wal op. Ik laat de anderen de boel de boel. Bij het gemeentehuis wordt een stuk aangebouwd. Bij een museum is de markt. Reisgenoten kopen een jack of iets dergelijks. Ik ga naar de kerk. Hij is open. Een mevrouw doet de kaarsjes aan. Er komt een jog gezin binnen. Er blijkt een doopdienst te zijn. De moeder en een kind zijn in mooie dracht gekleed. De vader heeft een jackje aan. Buiten komt familie aanlopen. Ook daar zijn weer twee dames in nationale dracht. Een mooi gezicht. De dame van net in de kerk blijkt de pastor te zijn. Ze is helemaal in tenue met de witte kraag. Ik loop verder via een paar woonblokken. De bibliotheek is gesloten, maar staat op een mooie plek met zicht op zee. Bij de andere haven liggen honden in de zon. Door de hoofdstraat loop ik terug. Ik ben net na twaalven terug. Het leven is meer op gang gekomen. Jan van der Linden internet nog en de rest is al aan boord. We kiezen het ruime sop. De Abel Tasman is al weg. . Ik heb nog wel naar Johan ge-sms’t hoeveel het staat met Spakenburg. Het is 2-0 voor. We lunchen op de boot en voor tweeën word ik zeeziek. Het is kwart voor zes in Nederland. Ik heb nog net ge-sms’t, hoeveel het nu staat. Het is gelijk, zegt Johan. Tegen zessen ga ik met jan Kroes en Gerben de wal van Kronprinsen Ejlande op. Ik heb verbinding en krijg eerst een sms’je van Jasper. Spakenburg is er door. Even later krijg ik er één van Johan. Spakenburg speelt ook volgend jaar topklasse. Gelukkig. Ik kan rustig van het uitzicht genieten. Eef vist. Jan zit op een rots en Gerben stuift een heuvel op. Overal groeit mos, vliegen geelgorzen en drijven grote witte lobbussen voor één tiende op het water. We dineren zo rond acht uur en dan is het weer foto’s overzetten en mijn dagboek bijhouden. Ook zet iemand iets op de web log. Rond twaalf uur gaan we slapen.