the iceman

Zaterdag 1 juni 2013 terug naar de wal, watervallen en gletsjerwandelen
Het is een vroegje vandaag. Het weer is een beetje beter. Ik ga terug naar het puntje van het eiland na eerst de mormonenplek met de tl-lens dichtbij te hebben gehaald. Op de terugweg zie ik in verte Surtsey. Volgens de lokale geografen moet dit kloppen. Ik kaggel recht toe recht an door Heimaey naar de boot. De boot is vol. Ik ben nummer twee op de wachtlijst. De Tsjechen mogen mee. Ze hebben alleen de benenwagen bij zich. Het klokje tikt door. Het klokje tikt nergens zoals thuis. Was ik maar thuis. Het pontje van Eemdiek gaat zo vaak. Nummer een is een busje. Hij kan niet mee. Dan nummer twee, een kleine Nissan. Ik kan mee. Ik reken af aan de zus van Marcelle en ga de boot in. Als de witte schrik van de IJslandse wegen het laatste gaatje vult, gaat de klep omhoog. Ik kan van de koffie genieten en de Tsjechen zijn ook blij. De zee is nu een stuk rustiger en aangenamer. Ik zie, dat op de rotsen ook een huisje staat. Het is op een rots, daar heb je het ook mee gezegd. Voor ik het weet zijn we aan de wal, geen lagerwal. Ik steek van wal en fotografeer er weer op los. De eerste stop is bij de Seljalandsfoss. Het is een natte waterval. Ik kan er achter langs lopen. Ik moet de camera drooghouden. Er is een mooi gezicht over het vlakke land. Een eindje verderop is de Gljúfurárbui. Dat is maar een klein dingetje. Time to go. Rustig aan laat ik de eilanden achter me en ga naar de volgende waterval, Skógar. Het is een prachtige waterval. Het is een flinke. Ik loop naar boven en daar zie ik halverwege de regenboog in het opspattende water. Een Texaan vindt het awsom of zoiets. Verder naar de top. Daar komen de Koreanen, of Chinezen of japanners. Prachtig, die waterval. Ik blijf te lang hangen voor de gemiddelde toerist. Bij het toeristenkantoor vraag ik naar het bureau voor gletsjerlopen. Ik zeg, dat het gesloten is. Ik krijg de folder fan een andere. Ik rij een eindje verderop en duik het gravel op. Ik parkeer mijn auto, maar er is niemand. Ik een cafe zeggen ze, dat ik over het pad naar de gletsjer moet lopen. Ik zie beneden auto’s en menen lopen naar de gletsjer. Bij de gletsjer aangekomen kan ik niet mee. Het is een ander bedrijf. De mensen hebben de spullen al bij zich en ik moet terug naar de auto’s. Daar hoor ik, dat om 15 uur ook nog een tour gaat. Ik ga even in de cafetaria een kopje koffie nemen. Een aardige vrouw zegt, dat ik ook nog een refill mag nemen. Voordat ik het vergeet. Het is de Sólheimajökull een afstammeling van de Myrdalsjökull. Ik kan om half vier mee. Ach, je moet het een keer gedaan hebben. Bij de gletsjer krijg je een paar puntige dingen onder je hoeven en een pikhouweel waarmee je het sneeuwmonster kunt imiteren. Naar de jökull. Egeltjes eronder en lopen. Wat een geklauter over het ijs. Ook nog klunen in een tunnel en na een uur is het over, want de Schotse gids heeft haast. Met de auto weg, maar de tank is bijna leeg. Volgens de Nederlandse gids, die er ook was, kom ik nog in Vik en dat gebeurt ook. Na wat zoeken kom ik Guesthouse van het Puffinhotel. Ik gooi een warme maaltijd in de magnetron en nog wat spoelen en dan de foto’s overzetten. De jeugdherberg was vol, dus slaap ik duurder, met backpacker korting. Om half een ga ik slapen.