hanging around

Woensdag 30 juli slenteren in Churchill
Voor het ontbijt informeer ik bij de receptie over snorkelen met de beluga’s. Het kantoor is nog dicht. Eerst maar even eten. Bijeen aanrecht verzamelen we het voedsel en kunnen dat ergens bij een tafeltje opeten. We zijn niet de enigen. Er is nog een hele groep Britten en er is nog een filmploeg van het Duitse programma Weltreisen. We lopen naar Polar Inn, waar Sea North Tours gevestigd is. Voor vandaag zijn ze al weg en het is vol, voor morgen is ook geen plek. De vrouw wil ons een boottochtje aanpraten, maar we blijven bij het snorkelen. Ze gaat wat proberen voor ons en we moeten maar rond twaalf uur terug komen. Het wordt vandaag een slenterdag. Ik heb ansichtkaarten geschreven en die gaan we eerst posten. Er is ook een liquorstore, waar we vanmiddag gaan winkelen. We fotograferen elkaar bij een bord van Churchill. Erg grappig is het weerstation met een hangende steen. Als de steen nat is, dan regent het. Als de steen waait, dan waait het. Als de steen heet is, dan schijnt de zon. Is de steen koel, dan is het bewolkt. Is de steen wit, dan sneeuwt het. Is de steen blauw, dan is het koud. Is de steen weg, dan is er een tornado. We lopen terug naar Polar Inn. Het is gelukt. We kunnen mee. Morgen om negen uur moeten we terugkomen. Na het drinken van koffie gaan we naar het museum. Er is allemaal kunst van inuit. Er staan ook een aantal opgezette dieren. In vitrines staan allemaal gebruiken van inuit uitgebeeld. Ook zien we een fossiel en het inuit alfabet. Morgen komen we hier nog inkopen doen, want het T-shirt zijn hier een stuk goedkoper en mooier. We lopen naar het strand en zien zo veel beluga’s in het water. We moeten wel oppassen voor ijsberen, dus zijn we op onze hoede. Op een monument staat dat hier een paar jongens zijn verdronken. Bij het bord van “Oppassen voor beren” zetten we elkaar op de foto. Bij één van mijn foto’s is ook een mug al te dichtbij en zie je als een donker waas boven mijn hoofd. We doen de inkopen bij de liquorstore en na even pauzeren, lopen we naar de haven. We zien een monument en lopen daar naartoe. Het gaat over de stichting van Churchill. We lopen verder aan de andere kant van de centrale. We zien wat vogels. Een oppasser waarschuwt ons voor beren. We lopen maar weer terug. Ik heb nog wel oog voor een klein vogeltje en een stel sterns. Ze zijn niet zo gemakkelijk te fotograferen als op IJsland. We verlaten de olieopslag en gaan naar het strand. We zien alleen beluga’s in het water en geen enkele ijsbeer. Overal zie je de bekende inuit wegaanduidingen. Meeuwen vliegen in de lucht, een mus zoekt in de het gras en de struiken naar wat eten. Bij de kust struinen eenden. . Ik spreek de half Cree/Fin John zijn vrouw inuit Nancy. Aardige mensen. We lopen via het stuk strand van vanmiddag naar het Gypsy restaurant, waar we gaan eten. We lopen dan toch nog een keer terug naar het strand om ijsberen te ontwaren, maar de muggen hebben ons ook ontdekt. ’s Avonds zit ik de foto’s over te zetten en ben druk met facebook. Er komen een paar nieuwe gasten uit Australië. Ze hebben een vliegtuig in de VS gekocht en die gaan ze via Europa en Azië naar huis vliegen. Ik raak met hen aan de praat over het Midden Oosten. Ze blijken ook vriend van Israël te zijn. Gelukkig ze bestaan nog. Ook zij prikken door die zielige gezichtjes van de Palestijnen, Arabieren, moslims heen. Heel langzaam wordt mijn land gekolonialiseerd door aliens. Islamitische vrouwen zwemuurtjes met een bende achterlaten, halal kerstpakket (o nee, dat mag je niet zeggen: “Decemberpakket”, want je zult de moslims maar voor het hoofd stoten. In werkelijkheid moet ik de eerste nog tegenkomen). Geen kruis meer op de mijter van Sinterklaas. Laat ik het dan nog maar niet over Zwarte Piet en negerzoenen hebben. Geen Kerstboom meer in een winkelcentrum. Eten bij Resto van harte moet halal zijn, dus geen babi pangan bij de nasi. Ik wil mensen niet mijn levenswijze opleggen en een andere ook niet mij. En eerlijk gezegd, de meeste moslims doen niet moeilijk maar het komt uit andere hoek. Ik ben nog altijd trots, dat mijn partij tegen het verbod op ritueel slachten door moslims en Joden is. In Scandinavische landen en Duitsland is men bezig om besnijdenis te verbieden. Ik geef de Australiërs complimenten, over hoe zij de zogenaamde asielzoekers aanpakken. Ze worden in een kamp op Nauru of PNG geplaatst, zodat ze weer gillend naar hun land terug gaan. Het zijn meestal moslims uit Irak, Afghanistan en Afrika, die voor hun plezier uitgerekend naar Christmas Island varen vanuit het grootste islamitische land Indonesië. Ze weten, dat het bij die Christenhonden goed vertieren is. Lekker misbruik maken van hun barmhartigheid (dat was toch profeet?). Ze trappen er steeds weer in als een vol bootje uit Egypte aankomt op Lampedusa. Moslimbroeders beuren tienduizenden euro’s per overtocht en die stomme Europeanen trappen er weer in. Moslimbroeders laten rustig een tiental verzuipen, als zij maar beuren. Gehoord, dat het in Nederland weer gemakkelijk gaat? Enkelreis Hilversum in Milaan. Kindje maken, kinderpardon eroverheen en klaar is Ali. Niet alleen moslims weten dat, ook Chinezen, Mongolen en nog veel meer volksstammen. Bij Ceuta en Melilla liggen ze soms 2 jaar in de struiken te wachten om over het hek binnen te komen. Ze willen allemaal profvoetballer worden. Hup Teeven. De Schilders wijk islamiseert met eigen Shania politie, in Manchester zijn Pakistaanse islamitische wijken en in Parijs zijn buurten waar tijdens het vrijdagmiddaggebed hele straten met biddende mensen versperd zijn. Jammer, dat ik de aussies de volgende dag niet meer zie. Om half een ga ik slapen.