flipper

Donderdag 31 juli 2014 Snorkelen met de beluga’s en misschien terugreis
We staan om half acht op en zitten een half uur later aan het ontbijt. Al is het wel een beetje dringen om de boel bij elkaar te vergaren. Negen uur zijn we op de hoek van de straat waar Polar Inn zit. Alle tours vertrekken tegelijk. Het hangt allemaal af van het getij. Het snorkelen, varen, kajakken, alles vertrekt tegelijk. In busjes worden we naar de haven gebracht. We komen zo, waar we gisteren niet naartoe mochten lopen. In en gebouwtje trekken we onze wetsuit aan. Eerste een lange broek. De schoenen aan. Jack aan en dan nog iets over je hoofd en de handschoenen. Zo is alleen je gezicht nog onbedekt. We varen een stuk de Hudson Bay op en komen officieus in Nunavut. Er wordt een goed plekje opgezocht, waar veel beluga’s zijn. Zo liggen we van half elf tot kwart voortwaalf in water en naar beneden te turen. Prachtig, er komen steeds scholen beluga’s aanzwemmen. Iedere keer komen water zoogdieren kijken, want ze kunnen hun nieuwsgierigheid niet bedwingen. We krijgen het helemaal niet koud in die pakken. Eén van de Amerikaanse jongens is bang en houdt bijna de hele tijd een touw van de boot vast. Anna komt als eerste weer in de boot, want ze heeft last van haar rug. Door het drijfvermogen van het pak, blijft rug hol staan. De beluga’s doen alle manieren om je goed te bekijken. Ze zwemmen langs je heen of zelfs op de kop. Als ze er maar achter komen wie je bent. Ik heb helaas geen visitekaartje bij me. We waren nog even lang Fort Prince of Wales voor een ijsbeer, maar die is er niet. Wel zijn er veel zandvliegen. Op sommige foto’s kun je ze ook zien. Beluga’s om ons heen komen steeds langs zwemmen. Om half een zijn we weer op de wal en kunnen we ons omkleden. Er komt ook nog een zodiak met andere reizigers terug. Zo hoeft het busje maar één keer weer naar de stad. In het hotel nemen we koffie en ben even bezig met foto’s aan het overzetten. We bekijken even te foto’s van de beluga’s en ik ben bezig op facebook. Hamas stemt nu in met een wapenstilstand van 3 dagen. Israël doet van zelfsprekend mee. Misschien kunnen de Israëlische kinderen buitenspelen en kan men zich in Gaza afvragen wat te doen met Hamas. Op laten halen door een flottilla van Kerk in Actie, de marine van de nieuw kruisvaarder?. Ik denk het niet. Hoe meer doden, hoe meer vreugd. Palestijn of Israëliër het maakt niet uit. Een raket voor Jeruzalem kan zo maar op de Palestijnse steden Ramallah of Bethlehem komen. Wat denk je van al die raketten van hen, die gewoon in Gaza zelf terecht komen en dood en verderf kunnen veroorzaken. Daar komt een Pax (zonder Christie) niet voor zijn bed uit. Ethische principes heeft zijn grenzen. Je moet er wel van kunnen leven. Tegen Hamas te keer gaan schuift de socialisten niets. Zeuren op Amerika en Israël kun je oud mee worden. Die kruisraketten zijn niet gekomen en je moet toch als gesubsidieerde actievoerder aan kostje komen? Lekker links lullen en rechts vullen. Volgende keer weer gewoon PvdA stemmen. Met Kramer van Milieu Defensie of Plouwen van Cordaid op het pluche is het lekkere leventje met zo nu en dan een leuk reisje naar een eveneens gesponsorde mensenrechtenactivist van jouw club van iemand anders kerk- of belastinggeld toch mooi meegenomen. Leuk, leuk. Dat terwijl ik heb vernomen over dat Hamas even wil uitrusten van zijn hobby? De trein gaat niet om half acht vanavond maar om tien uur. We mogen trouwens tot vanavond de kamer houden. We nemen een kijkje op het station. Er is geen leven. De locomotieven staan wel aan. We vinden het kadaver van een dood dier. Ik denk, dat het een jong ijsbeertje is. Er volgt nog een fotosessie bij het bord bij het station. Weer naar het strand voor een wandeling. We eten deze keer bij het Seaport hotel. Ik denk, dat ik een bord eten krijg maar het is een dikke sandwich met vlees en een kom soep erbij. Ik ben weer vol in ieder geval. In het hotel rusten we even uit voor we aan de koffie gaan. Op het nieuws is een aanhankelijks demonstratie voor Israël in Edmonton. In de hal drinken we koffie. Ondertussen zet ik de foto’s over en werk mijn mail af. In twee dagen tijd hebben Zego en Ria een fietstocht van IJsselmuiden naar Hasselt en Genemuiden geregeld. Mooi zo, snel regelen. Bij sommige mensen duurt dat langer. Ook ben ik druk met mijn facebook. Ik begin er nu wat meer mee te kunnen. De trein gaat om twaalf uur. Nee, om half één. We worden samen met een Brits echtpaar naar het station gebracht. Ze zien hier al gauw ijsberen op de weg. Bagage inchecken en dan instappen. Wij in de coach en het echtpaar in de sleeper. Zij zijn van een groep. De anderen zijn naar Thompson gevlogen. We vertrekken uiteindelijk om 1.15 uur.