el kaida

Vrijdag 14 november 2014 Dagtocht Göröme
Vandaag ga ik dus een dagtocht doen. Dat is net zo duur als een bromfiets huren en alles zelf doen. Eerst staat er om acht uur een goed ontbijt klaar. Ik laat me het goed smaken. Het is net zo gevarieerd als in een stukofwat sterren hotel. Het busje komt voorrijden en we moeten eerst afrekenen op het kantoor. Van het hotel gaan ook een stel Australiërs uit Perth en Sydney en een Canadese mee. Al snel vragen kom ik er achter, dat de Canadese Oost-Europese voorouders heeft en Askenasisch zijn. Wat later laat ze ontvallen, dat Kaley’s grootouders Jiddisch spraken. Bij Göröme panorama zet ik haar dan ook op de foto. Beneden zien we het stadje liggen. Tussen al die heuveltjes probeer ik wat te herkennen, maar dat valt niet mee. Ik zal dat wat later thuis beter moeten bekijken. Dan we naar Derinkuyu. Het is bijna een half uur rijden. Hier is de ondergrondse stad. De gids praat honderd uit, als we twee verdiepingen naar beneden zijn. Hier woonden de Christenen, toen ze voor Persen en Arabieren moesten vluchten. Ook toen was IS al bezig. Nog verder naar beneden. Quassim, een ezelsbruggetje zijn de raketten van Hamas, vertelt weer verder waar het vee werd gehouden. Weer door nauwe gangetjes naar verdieping min 5 en 6. Hier was de kerk en een eindje verderop de kapel. Voor de begraafplaats moet ik nog door een nauwe gang. De groep gaat dan alweer naar boven. Gelukkig weet ik de naam van de gids en als ik bij een kruispunt van gangen een bewaker zie hoef ik alleen maar te vragen Quassim is. Dan een eindje verderop staat hij weer wat uit te leggen. Weer verder is een centraal plein, waar iedereen mekaar op de foto zet. Een Belgisch stel en een Spaanse, die iets met een verbleekte Engelsman heeft. Hij heeft de Michael Jackson ziekte. Na 50 minuten zijn we weer boven. Want die was niet beneden. Een souvenir verkoper heeft tegeltjes met onze hoofden erop, maar ik koop hem niet. Weer verder met het busje. Nu naar de Ihlaravallei. Weer een half uurtje en dan heb je ook wat. Een canyon met beneden een rivier en in de wand kerken. We bekijken alleen de eerste, want die heeft nog afbeeldingen. Nog een stukje naar beneden en dan lopen we gelijk aan de rivier. Door een bezoek elders ben ik de groep kwijt. Ik zie nog wel de Spaanse met haar partner. Ik bezoek dan maar even een kerk. Het is alleen een grot. Ik haal hen weer bij. De Brit gaat niet zo snel. Ik loop snel naar boven naar de St. Joriskerk. Na ca., 1,5 kilometer is de groep net bij een rustplaats aangekomen. Er lopen knoeperds van eenden. Weer een stuk lopen en ik doe d e St. Joris er extra bij. Zo ben ik nog net niet de laatste van de groep voor het diner. Ik haal mijn eerste bierglas binnen. We bezoeken Selima. Het is een kerkelijk centrum in de heuvels uitgehouwen. De kleintjes lopen al snel te ravotten. Ik kan net om drie uur klaar komen met het alles bezichtigen en fotograferen. Er lopen nog meer toeristen. We zien kerken en kathedralen in de tenen uitgehouwen. We begint toch wel op mekaar te lijken al die gaten. Het is een uur rijden naar de Duivenvallei. Er is een uitkijken en een winkel, waar sommige mensen wat kopen. We laen ons nar huis rijden. Met Dje eet ik in een gezellig restaurant met stroomstoring. Wat smakt het Chineesje uit Singapore. Het wordt vandaan een stoofpotje. Lekker. Ook al zit het personeel ordinair kauwgum te kauwen. Ik zet nog foto’s over en schrijf het dagboek. Ik laat me over halen voor een ballontocht. Dat wordt dus morgen vroeg op. Ik dan mar ook op tijd slapen.