almost there

Maandag 28 juli 2014 onderweg naar Churchill
Als ik wakker word, zitten alweer hoog en droog in Manitoba. We passeren Pipun na het ontbijt. Nergens is meer landbouwgrond. Alleen bos en water, de toendra. De bevolking bestaat hier uit verwesterde indianen. Ze snoepen en snaaien veel en zijn over het algemeen moddervet. Net voor Wabowden is een passering op een soort driesprong. Het dorpje zelf aan een groot meer rijden we voorbij. Weinig klandizie. De Argentijnen Orazio en Lydia zijn met een grote reis bezig. Van Argentinië naar Colombia, met de boot naar Mexico. Verder met hun camper naar de V.S. door naar Canada en Alaska. De camper hebben ze in Calgary laten staan en zijn per bus naar Winnipeg gereden. Zij hebben ook de trein genomen en blijven twee dagen langer in Churchill. Gaan terug naar Calgary en dan naar Mexico. Daar zetten ze de camper op de boot naar Brazilië of Uruguay en vliegen dan naar huis. Orazio zit aan de yerbamaté. Ik mag er ook er even aan lurken. Je doet thee in een cup, water erop en opzuigen door een buisje met gaatjes onderin. Daar gaan we weer. Argentinië heeft een grote Syrische gemeenschap. Ze hebben zelfs een president voorgebracht, Menem. Hij was van moslim katholiek geworden. Deze Syriërs hebben de yerbamaté naar hun land van oorsprong gebracht. Ik zag het bij mijn laatste bezoek aan Syrië, toen er nog geen oorlog was en de Palestijnse wijk Yarmouk niet werd uitgehongerd door Assad. Niet van gehoord? Nee, natuurlijk niet. Ik vertel hen ook het verhaal van de Israëlische spion Eli Cohen, geen familie van. (Lees dat maar na op Wikipedia, HV). Het landschap is nog steeds hetzelfde. Om half een stoppen we even in Ticket Portage. Het zonnetje schijnt. Voor de rest er niets te melden. Ik schrijf deze dagen het dagboek bij. Oude telefoonpalen staan in het water. Bij de afslag naar Thompson liggen stapels hout. Het is hier nog lang geen Sahara. Van 15.55 tot 17.05 zijn we in Thompson. Normaal ben je hier 5 uur, maar de vertraging moet ingehaald worden. Het is ook eind van de weg. Nu komen er een aantal passagiers bij voor Churchill. We lopen het stadje in, maar kunnen niet ver. Anna wil graag naar de Wal-Mart, maar dat dat moet dan maar misschien op de terugweg. Tegen zevenen eten we aan tafel met een paar jongens uit Vancouver. We stoppen een in Pikwitonie en verder gaat de reis in het grote bos. Net voor half tien gaan de zon onder. In Ilford stoppen we weer even om tien voor elf. Een paar jongens zitten bij ons in de buurt, maar gaan verkassen om te slapen. Om half twaalf ga ik slapen.