watchtower

Dinsdag 22 juli 2014 bezoek Heritage Park en Calgary Tower, door naar Edmonton
Net als gisteren komen we er weer uit bed. Doordat de trein nog maar drie keer per week gaat zitten we op sommige plekken te kort en sommige te lang. We moeten straks twee dagen wachten op de trein naar Churchill. We krijgen uitgebreid ontbijt, als Audrey al naar het werk is. Soms komt Ryan ook even langs. Hij gaat binnenkort trouwen. Audrey en Jerry hebben 7 bruiloften deze zomer. Op het achterterras genieten we nog van het ochtend zonnetje. Op zijn golfterrein zijn oudere dames aan het golven en een valkje heeft een muis te pakken. Op het dak toont hij het aan ons, alvorens in de boom te verdwijnen. Audrey en Jerry reizen ook heel wat af. Iedereen houdt veel van cruises. Zo komt toch het varend leven weer naar boven. Ze zijn in de Middellandse Zee geweest, hebben een cruise gedaan van Buenos Aires naar Santiago de Chili. Jenny is al in Alaska geweest. Joan is bij haar zoon in Australië. Ik krijg steeds meer medestanders. Om 11 uur vertrekken we dan eindelijk. We rijden naar het Heritage Park. Het is prachtig weer. In dit park staan gebouwtjes van vroeger. Een huis deed vroeger dienst als ziekenhuisje. In de bakkerswinkel is koek te koop en er naast wordt een toneelstukje opgevoerd. We gaan de boot in voor een tochtje op de Bow rivier. Ach, schoolkinderen zijn een dagje uit en die houden niet zo van stil zitten. Anna is zoetjes. We zien een Chinese drakenboot, in de verte down Town met de Calgary Tower. Ook zien we het park vanaf het water. Op de wal lopen we een route uitgestippeld door Anna. We kopen eerst toffees. Daarna lopen we naar een oude sjoel, synagoge. In Israël heb je er heel veel van. Op dit moment wil Hamas met sympathie van kruisvaarders er zoveel mogelijk van raken. De agressor uit Gaza laat zijn vuur weer spuwen. Als vier Arabische kinderen omkomen door Israëlisch vuur, denken Nederlandse Ngo’s (waarvan een aantal kruisvaarders) weer via via naar Israël te kunnen trappen. Met subsidie een paar Arabiertjes optrommelen, zeggen dat je voor hen spreekt en dan weer met je rooie rotkop in Nieuwsuur komen. En dan zwijgen over de drie Joodse jongens op de Westbank, de Druzische jongen, die Syriërs is vermoord en de meer dan 100 Palestijnse kinderen die sterven bij het graven van een tunnel. Waar waren we, in de stad van de Calgary Flames. Voor in de synagoge hangt een foto van Theodoor Hertzl, de stichter van het Zionisme. De wens voor het stichten van een Joodse Staat in het oude vaderland. Binnenin is het gewoon een synagoge, net als in Amsterdam, Willemstad, Kochi, Djerba en Amersfoort. Alleen in de laatste ben ik nog nooit geweest. Bij een tipt geeft een Blackfoot indiaan uitleg over de liedjes van hen. Als we allemaal in een kringetje moeten gaan staan, wordt het tijd om in een tipi te kijken. Ernaast laat een vrouw zien hoe je eten kookt. Het vlees wordt gerookt boven een vuurtje. Het is nog niet klaar dus lopen we terug naar de huisjes. We lopen nog even naar de molen en dan zit het er op. We rijden naar de Calgary Tower. De spits komt al op gang. We kunnen in een garage dichtbij parkeren. Het is hier niet zo druk als in Seattle. Door de bewolking zien we niet de Rocky Mountains. Het Olympisch Stadion moet gesloopt zijn. Het schaatsstadion en de springschans zijn nog wel te zien, net als de Saddledom waar ijshockeywedstrijden waren. Auto’s worstelen zich al naar huis. Beneden lopen we langs de plek, waar de medaillewinnaars van de Winterspelen vereeuwigd zijn. In het parkje zien we weer veel daklozen. Op naar de auto, want de tijd is zo voorbij. We kunnen er zo uitrijden. Misschien wordt het nummerbord gescand. We dwalen wat rond. Ik besluit om gewoon de 2de Avenue af te rijden en zo komen we vanzelf op weg 2. We slaan af om binnendoor te rijden. We zien niet de borden, die ik in 2006 zag. Geen Heather Brae. Thuis nog maar eens de dia bekijken. We zien nog wel een stel herten oversteken. Prachtig hoe een over het hek springt. Na een keer bellen met tante Wilma komen we in haar wijk. Zij en Henri pikken ons op. We kunnen slapen. Het wordt de laatste keer, want tante Wilma gaat verhuizen naar een bejaarden flat. Alles van Oom Gerard is er nog alles over genealogie en de zelf gemaakte boten. Ik vind de botter eigenlijk wel leuk, maar hoe krijg je een dergelijk ding mee? Misschien opsturen voor een museum in Nederland, maar het ding is niet mee te nemen. Ook kunnen we de tjalk voor Ron niet meenemen. Het is beter om die dingen goed in een doos te stoppen en dan te verzenden. Weer erg laat gaan we slapen.