roundabout

Dinsdag 11 december 2012 Rondje om Efate
Ik heb gisteren op de mail gelezen, dat men me op komt halen bij het hotel, waar ik zaterdag heb geslapen. Het is pas om 9 uur. Ik kan eerst nog wat anders doen. Ik kan de kaarten, die ik gisteren heb geschreven op de post doen. Daarna loop ik naar de winkel om het bierglas te halen. Edoch, de dame van de winkel is er nog niet. Er is wel een man. Als ik gepast kan betalen, mag ik een glas meenemen. Dit probleem lossen we eerst op bij de winkel aan de overkant. Dan lopend naar Hibiscus. Dat scheelt weer een busrit van 150 Vatu. Iets later komt men me ophalen. Ik was al aan het bellen. Ik houd namelijk niet van wachten. Ik ben daarom altijd de laatste. Ik kan geen betere smoes bedenken. Bij Budget staat een leuke auto voor me klaar. Creditcard dooreenhalen en instappen. Eerst tank ik vol, want de tank staat op 3/4 . Ik begin de wegen van Port Vila al te kennen en rijd ik de stad. Dat is één van mijn verborgen talenten. Ja, ik zal het zelf maar zeggen. Eerst gaat het naar de Mele watervallen. Ik moet nog een heel eind lopen voor ik er ben. Ik kleed me uit en beklim de watervallen. Ik laat mijn atletisch lichaam half onder water fotograferen. Zo gaat het tot ik bij de grote watervallen ben. Daar staan nog een paar Aziatische dames. Als ik bijna uit gefotografeerd ben, komt er een leuk half stel. Zij gaan naar een waterval, die ik bijna vergeten zou zijn. Met de Canon neem ik de watervallen en de natuur wat beter. Ik ga niet verder op de details in. Dan verder met het rondje om het eiland. Mijn volgende tik. Het fotograferen van borden. Ik ga het niet herhalen. Ik fotografeer elk afstandsbord. Voor Siviri is een museum van een man, die colaflesjes spaart. De Valevagrotten stellen niet veel voor. Het is weer zulk een gat en met een bootje kun je er met een gids door varen. Er is niemand te bekennen. Dus gaat mijn tocht verder. Ik stop bij het WO2 museum. Ik zie een stuk blik en moet daar 4,5 euro voor betalen. Daar heb ik geen zin in. Als je nog tot 17 euro moet lappen om tien minuten te snorkelen bij een vliegtuigwrak geef ik mijn verstand voorrang. Wel stop ik weer bij het Beachcomber resort. Als ik een biertje neem, mag ik in een warme poel. Een Australiër zet me op de foto. Hel langzaam ga ik tot mijn hoofd in het water van ruim 40 graden. Ik houd het hoofd koel en boven water. Ik besluit ook om hier te eten. Verder gaat het langs de oostkust de Blue Hole bij Etan stelt niets voor. Het is voor de lokale pleziertjes. Op advies van de Australiërs ga ik bij Rentepao van de weg af. Daar kan ik in een poel tussen de haaien en een andere de schildpadden zwemmen. Dat geeft wel wat bekijks. Ze haaien zijn niet gevaarlijk, anders moet ik voor het voeren bijbetalen. Het kost me wel weer een zetje batterijen. De rest van de weg is erg slecht. Maar ik kom wel weer bij de stad. Bij Maewo Nakumal zit Nettie met een paar mensen te praten. Ik neem twee shots Kaffa. Ik vertel mijn dag doorbrenging. De mannen gaan weg en ik krijg nog een biertje van Nettie. Eén van de mannen biedt aan om bij de Vietnamees soep te eten. Dat doen we. Ted komt eer ook naartoe. De man heeft zijn lokale vrouw meegenomen. Ik vraag nog aan de Vietnamees hoe dat gekookte ei heet. Het is tsokwitloh. Het is een gekookt ei met een volgroeid eendenkuiken. De soep smaakt heerlijk. Er wordt gesproken over een bruiloft van morgen. Die loop ik mis. Tegen negenen gaan we onzes weegs en om half elf ga ik pas slapen, want het overzetten van foto’s geeft problemen.