kerkenpad

Woensdag 23 november 2011 Busreis naar Juba
Als het woensdag wordt dommel ik. Om 1 uur is een stop. Bij het tankstation koop ik een drankje en een appel. Als ik de halve liter achter de kiezen heb ga ik slapen. Echt slapen doe je niet. Het zijn geen Turkse of Zuid-Amerikaanse bussen, waar je lekker ruim achterover kunt liggen. Mijn voeten heb ik op iets, wat Fiona heeft meegenomen. Beter daar de voeten op, dan op mijn rugzakje met bierglazen. Tegen half zes begint het licht te worden. De bewoning is weer allemaal hutjes. Na de plas stop moeten we weer snel verder. Om kwart voor negen zijn we bij de douane van Oeganda. Ik stempel me uit en wissel de Oegandezen om voor Zuid-Soedanese Ponden. Dan is het nog een kilometer of tien schudden tot we over de brug in Zuid-Soedan zijn. Ik krijg een stempel in mijn paspoort en moet mijn document laten scannen en op de foto en de twee wijsvingers worden ook vastgelegd. Ik ben klaar, maar waar is de bus? Die staat ergens geparkeerd om onderzocht te worden. Ik weet niet hoelang dat gaat duren en neem alleen een satéstokje. Ook hier zijn weer geld wisselaars en winkeltjes. Om half elf zijn we klaar en gaan in de richting van Juba, de hoofdstad. We zien de Nijl bij het klimmen. De weg is verschillend, dan weer asfalt en dan weer gravel. Ongeveer tien kilometer voor Juba, het is dan kwart over twee geweest zijn, is weer een controlepost. Ik ben gauw klaar en na een tijdje ook de rest. We vertrekken, maar zonder Fiona. Ik ga het nog zeggen, maar ze rijden gewoon door. Bij de Nijl word ik gewaarschuwd om geen foto’s te maken en eerst een vergunning te halen. In de stad aangekomen word ik bij de bus aangesproken door een jongen, die wil weten wat ik in mijn rugzakje heb. Er komen nog een paar jongens bij en ze zeggen dat ze van de politie zijn. Ik denk weer aan M’Banza Congo. Ik moet mee, maar ik geloof ze niet. Een agent in uniform zegt, dat het goed is. Dat is ook zo. Ze willen wat ik hier doe. Eén escorteert me naar het Guesthouse, dat Helene me heeft gegeven. Onder het zoeken krijg ik een ongeluk. De bromfietsrijder geeft geen voorrang en een auto schampt mijn been. Ik heb een grote scheur in mijn broek en voor de rest heb ik geluk gehad. Door het zoeken hadden ze prijs van 10 naar 20 gedaan. Door de scheur betaal ik 10 en ben voor drie nachten bij All Saints Cathedral aan de High Cinemastreet. Om van de stad hier te komen moet je een busje pakken naar Malakia. Ik spreek een aantal mannen o.a. John de bisschop en George een Nuba uit Denver. Ik eet bij een Fins echtpaar, die voor de Finse kerk hier missie werk gaan doen. Na het eten ga ik om acht uur slapen, om uit te rusten.
ingang van de kathedraal. ,