stop that train

Maandag 10 oktober 2011 Rondvlucht naar Francistown
De dag begint met de zonsopkomst. Het enige afwijkende is, dat ik voor de zoveelste dag geen Brinta nuttig. Eigenlijk reis ik vanwege een zelfkastijding. ’s Morgens geen Brinta van Honig. Van mij had nu wel die salmonellabesmetting mogen zijn. Het was een mooie combinatie geweest. Ik kan ook niet kijken, hoe de graanprijzen is hebben ontwikkeld sinds mijn vertrek naar de tropen. De AEX is nog steeds niks. Ook al eet ik geen Bambix. Bambix vind ik niks. Weet je wat ook niks is? Dat je eindelijk na zulk een lange tijd verslagen heb gekregen over gevaarlijke boottochten, camera invorderingen, lekke banden, een grote huig en geen nijlpaarden gezien en dan beginnen ze over Brinta. Dus ga ik verder over de omelet en de kan koffie, die ik nuttig om mijn lichaamsfuncties in gang te zetten. Wolfgang en Anne spreken bij de bar een rondvlucht af. Ik vraag hoe en wat en besluit het ook te gaan doen. Ondertussen vertrekken een groep Zweden en een niet-zwetende dame voor de mokorotocht.
Ik werk mijn omelet stukje voor stukje naar binnen. Nuttig de koffie en reken het hele gebeuren af. De dagtocht van gisteren was toch best aardig duur. Zouden de Zweden al gezweet hebben. Ach, ben hen is het leven ook duur. Ik pak mijn bagage in en zet het bij de Akenezen in de camper. We rijden naar het vliegveld worden bij Major Blue Air worden we ontvangen. Het kost omgerekend maar68 euro. Dan kan er ook nog wel een kopje koffie af. We gaan door de controle en kunnen wel naar het vliegtuig lopen. Om 10.10 uur stijgen we op. Ik vind vliegen wel leuk, maar ik heb niet zo op dat kleine spul. Een gewone vlucht is wel leuk, maar dat gevlieg boven de Okavango is eigenlijk toch maar niks. Het is dus kwelling deel 2. Het landschap is van boven leuk. We zien de beesten. Ik ben echter ook met mezelf bezig. Waarom ga ik zweten? Waarom moet ik boertjes laten? Waarom word ik misselijk? Als ik moet overgeven. Kots ik dan wat ik gegeten heb? Ik probeer me op het buitende te concentreren. Ik zie best wel wat beesten, maar soms zijn links een beetje onderaan en dan zie ik ze niet wat ik wel zie is een giraffe, maar die fotografeer ik niet. Het gaat ook weer te snel. Een hefschroefvliegtuig was misschien leuker geweest. Nu zit ik in een vliegtuigje met de Sikhe piloot. Hij is ook vanuit de Punjab hierheen gekomen. Ik zie ook, denk ik bavianen die te snel weer weg zijn. Wat ik wel zie en fotografeer zijn olifanten, impala’s, waterbuffels en zebra’s. Na een uur hebben we weer vaste grond onder onze voeten. Anne vindt dit ook veel beter. Ze zetten me bij het busstation af en ik kan meteen op de bus naar Francistown. De rit duurt 6,5 uur. Langer dan in de LP. Het is een mooie rit, want ik zie veels struisvogels langs de weg. Om zes uur kom ik in Francistown. De nacht naar Gaborone schijnt al een jaar niet meer te gaan. Een jongen neemt me in bescherming tegen criminelen uit Zim. Agenten zetten me in een taxi en ik rijd naar een hotel. De eenpersoonskamers zijn vol en ik moet een dure kamer nemen. Ik ga maar naar Satelliet Guesthouse. Ook daar moet ik een kamer voor twee personen nemen, maar die is altijd nog veel goedkoper, dan de vorige. Bij de spar koop ik snel eten. Ik douche me en eet daarna. Dan nog met de foto’s aan de gang en op tijd slapen.