epiloog

Ook aan deze reis is een eind gekomen. Over glooiend landschap reed ik door Iowa terug naar Fort Madison.
In Burlington leverde ik eerst mijn auto in en werd ik 20 mijl verderop naar het station gebracht. De reis was voorspoedig. Zonder al te veel vertraging kwam ik in Chicago aan.
Lopend als mijn eigen ezel ging ik naar de jeugdherberg. Ik mocht beslist niet drinken op de kamer. En ik had nog twee Buds. Via de balie kocht ik een kaartje voor de Willies Tower om in hogere sferen te raken. Door teveel wind was de toren gesloten, dus bleef ik met beide benen op de grond. Dan maar een route lopen, die in de LP stond. Een straatafzetting. Uit een toren was gisteren glas naar beneden gevallen. Tegen een hamburger of een steak wilde een neger wel vertellen wat er aan de hand hand was. Een echte nikker, dacht ik en liet hem met z'n zwarte bek staan. Aan de overkant van de rivier stonden een paar mooie gebouwen. Een zuiplap imiteerde Michael Jackson (levend) om van de fooien drank te kopen. In het park was een klassiek concert en vermaakte iedereen zich. In de trein had ik vanmiddag al geluncht en toen ik ergens ging zitten voor het diner had ik opeens geen trek meer. Het heeft waarschijnlijk aan de prijslijst gelegen. Het biertje was in ieder geval engelenpies. Even onderons. Op de kamer heb ik wel een bud gedronken. De enige kamergenoot had niet in de gaten, dat ik op het toilet een bud wegwerkte. Dt doe ik thuis nooit. Dan lees ik de National Geografic. Op zondagmorgen was de toren open en kon ik naar 500 meter. Bij het fontein poseerde een mooi Hispanic meisje. Ze zou de komende week 15 jaar worden en dat wordt bij de Latino's groots gevierd. Met de metro deed ik er een uur over om bij het vliegveld te komen. ik had een goede vlucht met de witte zwaan.
's Maandags meteen aan het werk.
En dan nu het antwoord van de prijsvraag. Het is nog geen 1 juli, maar beschouw de termijn voor het opsturen voor gesloten.
Om een kort verhaal lang te maken.
Ik kwam in Oklahoma City aan. Er was geen hostel. Er waren alleen hele dure hotels. Op tien mijl waren goekopere hotels, maar een taxiritje zou 40 dollar kosten. Ik vroeg aan een afro yank: "Weet je een goedkope overnachtingsplaats?" Hij moest goeddenken en zei opeens : "Ja er is hier een Jesus-house". Ik had een vermoeden. Na een uur kwam z'n moeder hem ophalen. Na wat zoeken en vragen werd ik bij een daklozenopvang afgeleverd. Op een matje onder een dekentje en een koude airco mocht ik slapen. Om vijf uur was ik wakker. Ik moest me douchen. En stond met dikke negers en dunne blanken onder de douche met een scheutje shampoo in de hand. 's Avonds kreeg ik een bed en een locker. Daar deed ik mijn camera en kleine rugzak in. ook de belts en jasje gingen erin. De grote rugzak bleef in het kantoor. Bij het in bed gaan had ik nog mijn pasjes in mijn ingenaaide zakjes. 's maandags werd ik laat wakker, te laat voor de douche. Buiten goot het van de regen.
Ik had nog naar een veemarkt gewild maar ging maar in regenpak naar de Greyhound. Ik betaalde veel met de creditcard en mijn bankpasje, dat ik niet gebruikte zat in een hoesje. Slim, want twee dagen later kwam ik er pas achter, dat hij in de shelter gestolen was. Geblokkeerd en heb al weer een nieuwe. Ze hebben er niets mee kunnen doen.
Nog een geintje. Slim opgemerkt. In ons decemberpaket, want zo heet het kerstpaket op Meander om onze niet-ingeburgerde Nederlanders niet in te laten burgeren, zit geen wijn. Een imam heeft "ons" Kerstpaket gekeurd en de koran op nageslagen. Zo'n afgietsel hoef ik niet. Wie komend jaar mijn paket wil hebben moet het maar halen (als het weer halaproef is). Misschien, dat ik wethouder van 't Erve kan strikken. Maar nu dwaal ik teveel af. Die shelter was wel een hele ervaring, gratis volpensioen. Dat niemand dat nou geraden heeft. Hoe moet ik dat aan de LP doorgeven. Dat krijg je als je op debonnefooi reist. Salut en hopelijk tot een volgend verslag. Henk