truck en trein

Terwijl ik dit schrijf beginnen de VS en hun oude koloniale machthebbers met het voetbal.
Vanuit Ensenade reed ik naar Tichuana.
Tichuana is bekend van weekendjes weg voor Amerikanen.
De bus reed niet meteen naar de stad, maar stopte eerst bij de grens met de VS. Ik zag de muur, waar niemand het over heeft. Men klaagt al zoveel over de muur bij Israel. Er schijnt, dat een mexicaanse jongen door een amerikaanse grenswacht is doodgeschoten. Kan iemand mij vertellen hoe laat de veiligheidsraad van die zooi uit New York bijeenkomt? Dat lucht op.
Maar goed de vink zien ze graag geld uitgeven in Yankeestan. Sta ik bij de controle moet ik terug. Ik moet eerst weer op de foto en de vingerafdrukken van mijn vier rechter vingers gescant worden. Dit om de andere vier en de duimen te checken. Degene die me helpt is met een Nederlandse getrouwd geweest.
Nu weet ik, dat de formulieren ook in het nederlands bestaan, maar die hebben ze nu niet. De Engels kunnen ze ook niet vinden. Ze hebben wel Duitse, maar ben ik daar accuut heel slecht in. na veel vroeten en zoeken komt de engelse versie boven water. De eerst 6 dollar betaal en dan ben ik ook zo door de controle. Ze hebben inmiddels verkoolde gezicht onthouden. Zonder me naar een brandwondencentrum te verwijzen, wordt ik heen gezonden en neem voor een paar dollar de tram naar het centrum van de stad. Ik kom in de jeugherberg terecht en wordt toegelaten vanwege mijn jeugdige uitstraling. Ik wordt ook steeds blonder. Ik ging eerst naar een park met hele oude huizen. Ik hoorde muziek uit Ecuador aan en zo was de cirkel weer even helemaal rond. In de kerk luisterde ik naar een studentenkoor. Het koor uit Utah was degelijk gekleed. Ze waren geen mormoon, maar katholiek.
Ik was vergeten om te vermelden waar ik nu in de VS ben. Ik ben in San Diego. Niet vernoemd naar Maradonna.
na een kop koffie en een nieuw quater met de trolley naar een missiepost. Hij was al dicht, maar de buitenkant was mooi. Omdat het vandaag zondag is gaat het openbaar vervoer bijna niet of sporadisch. Net voor sluitingstijd kon ik nog even een Chinees verwerken. Bij het afrekenen konden ze niet goed optellen en corrigeerde de bon enlegde het geld op tafel.ik had het niet in het chinees veranderd, maar gewoon van de 1 een 0 gemaakt. Zoveel was het ook weer niet, maar alle kleintjes helpen. Morgen was het Memorial Day, een vrije dag in de VS. Dat betent vanavond veel schaarsgeklede feestvierende vrouwen op straat onderweg naar een cafe, die weer veel herrie op straat spuugt en morgen weer bijna geen openbaar vervoer. Ik nam nog een flinke dooie Buddraft in het hardrockcafe, die degelijk zijn deuren dichthad.
De volgende dag kon ik mijn bezoek aan een monument op het puntje van een alndtong wel vergeten. Ik strandde halverwege, omdat vandaag dus geen bus ging. Dat overkwam ook een pacific en Vietnam Vet. Dat op de dag, dat al die doden uit al die orlogen, die de yankees plegen temoeten voeren worden herdacht. De Vietnam Vet gaf of op Obama. Hij zou een socialist zijn en was niet eens geboren in de VS. Ik ging terug naar de stad en kocht een 8 gigabite kaart, want zon visonicopslag voor mijn foto's was nergens te vinden.
Met de Grijzehond naar de City of Angels. Drie kwartier naar Santa Monica in een stadsbus. Een trut hielp me in de jeugdherberg. Het regelen van een shuttle naar het vliegveld lukte niet. Ik moest het morgen om vijf uur maar eens proberen.
Na een diner bij een mexicaan nam ik mijn voorlopig laatste biertje op het continent. Een van de bediendes was een Zuidafrikaan uit Durban. Hy kon nie Afrikaans praat nie. hij vond het wel leuk, dat ik wat in de enige Germaanse taal uit Afrika kon zeggen. De volgende dag om vijf uur op. Ik kon de shuttle niet regelen. Gewoon gelulu van die trut van de vorige avond. Met een dure taxi. op verschrikkelijk naar LAX. De Armeense taxichauffeur luisterde naar Franse muziek. Ik niet. Ik keek alleen maar nar die teller. Weer een dollar erbij. Gelukkig was er een vast tarief en ging de prijs weer een hamburger naar benenden. Ik checkte in bij United. Alles ging automatisch ook het betalen van de 25 dollar voor de rugzak met de creditcard. Ik heb het ook niet gemakkelijk. Omdat ik vroeg weg moest, had ik het ontbijt ookal misgelopen en moest ik bij McD wat kopen. aan boord moest je betalen voor eten en sterkdrinken. Tijdens de vlucht van zes uur gooide ik alleen koffie naar binnen en werd bekans nog bruiner. Hawaii was drie uur terug, want ze hebben geen zomer tijd. Max, de man uit Micronesie was niet op Big island, maar op Ohahu. Tijdens het wachten op de vlucht ernaartoe lunchten we. Zijn vrouw haalde me op en ik mocht in het huis aan de staat slapen. Zij wonen in de huis erachter. Ik mocht ook de truck, die bij huis stond, lenen. Ik raakte de volgende dag weer aan de poepederrie en vertrok wat later. Ik kon weer een paar uur mijn mails bekijken. en toen met dat gvaarte de weg op. na het bezoek aan een Hawaiaanse tempel reed ik naar de oostkant van het eiland. Ik wilde de volgende dag naar het actieve vulkanisme, maar bedacht me na het bezoek aan een paar watervallen de hoge vulkanen te bezoeken. De Mauna Kea ging over een goed stuk weg naar het visitorscentrum. Daar werd verteld om eerst te acclamatiseren. Na de lunch, die ik ook mee had gekregen reed ik naar boven. Daar was een heel stuk slechte weg. Uiteindelijk kwam ik toch op ruim 4 duizend meter bij de observatoria. Ik was ruim op tijd om een te bekijken. Even terug naar het visitorscentrum en toen naar de ander, de Mauna Loa. Ik kon de weg niet echt vinden.Ik reed een stukje de weg op en dat bleek na het informatie inwinnen bij een tegenligger de juiste weg te zijn. naar boven. na een antal fotostops kwam ik weer bij observatoria net voor de rand van deze nog actieve vulkaan. Ik bedacht me en wachtte op de zondsondergang van 19.15.Ik moest anderhalf uur en had tijd genoeg om naar de wc te gaan. Ik ging overgens alleen maar voor een plasje. Het was een gat ik de grond. Ik loodste mijn vocht op een inmiddels behoorlijk gevormde stalachmiet. Ik kwam hier later nog op terug tijdens mijn onderhoud met een kunstenares. Alleen de humor van een Amerikaanse ligt op ander niveau dan ik, of mij? De zonsondergang was prachtig, maar wat werd het koud. Voordat ik bevriezingsverschijnselen kreeg of zicht had amputaties, liet ik me door een jonge dame fotgraferen toen ik al mijn vingers en tenen nog had. Achteraf heb ik ze ook behouden, want al gauw pakte ik mijn truck en reed de berg weer af. Ik stopte nog een keer voor de sterrenhemel en reed op de groet weg de wolken in en daaronder de regen. Ik pakte weer de hostel van gisteren en na het eten ging ik slapen, want alles was al dicht.
Vrijdags naar vulkanische park. Ik was zo stom om in een groepje met een gids mee te gaan. krijg je als een kleuterklas les in volgeltjes, die je toch niet ziet en bomen. na een tijdje het ik het gezien en ging zelf kijken over de rand van de vulkaan, waar in de verte een kleien krater actief is. Een man vertelde me, dat het er 's avonds heel mooi is. Hij liet mooie foto's zien van de rode gloed. maar ja ik moest vandaag max van het vliegveld halen. Hij zou aan het eind van de middag naar Big Island vliegen. ik reed een hele weg af naar de zee en zag een door lava overstroomde weg. Hier was geen vulkanische activiteit te bespeuren. Ik reed weer terug naar het visitorscentrum en door naar het Jaggarmuseum. Daar belde ik Cinty, de vrouw van Max. Hij bleek vandaag niet thuis te komen dus kon ik hier blijven. Bij een militaire vakantiekamp dronk ik koffie en in de winkel bleken ze t-shirts van het park te verkopen. Ik bleef voor de zondsondergang bij de kegel. Hij werd prachtig rood en ook koud. ik probeerde zwaar als het kon een foto te maken. Het was prachtig.
Ik reed in de richting van Kona. Ik sliep in een duur hotel, wat de hostels waren al dicht. Kon ik zo nog onder kona wat bezoeken. Terug naar het huis van Max en Cindy. Ik kreeg lunch en koffie en een kaartje werd op dvd gezet. ik had dit niet bij aankomst gedaan ivm de nummurig als ik het weer net als bij de tweede keer op de boot moest doen. Achteraf bleek dit niet zo te zijn. Ik werd op het vliegtuig afgezet en Cindy kon Max ophalen. Zo lip ik hem mis. misschien zien we mekaar volgend jaar weer bij de opening van een ziekenhuis op zijn geboorte eiland in Micronesie.
Op ohahu huurde ik een auto en bezocht Pearl Harbor. Erg indrukwekkend en ik bezocht ook de Missouri, waar de overgave van japan is ondertekend. na winkelen en bellen van Patrick zwom ik nog even op Waikiki. Ach, het is maar een stuk strand met veel zand en zout water.
's Avonds vloog ik terug naar het continent. Ik besloot niet naar een paar eilanden te gaan, omdat ze tetoeristisch waren. Bij de Amtrak haalde ik mijn pass en de ticket voor de eerste treinreis en ging de stad in. Na de El Pueblo reed ik met de metro naar Hollywood. Zo maakte ik de verbinding, waar ik in 1982 was geweest. Rond zeven uur vertrok de trein. naast me zat een vrouw zonder voortand. Ze bleek niet verzekerd te zijn. Net als aan Cindy heb ik aan haar ons zorgstelsel uitgelegd. De volgende dag kwam ik in Albequerqui aan in New Mexico. Ik moest op een huurauto wachten en kon zo de oude stad bezoeken. Die oude stad was zo klein, dat ik even naar de bank kon. Sinds een paar jaar brengen ze elk jaar vier munten uit vn presidenten. Op drie na had ik opeens de hele serie compleet. Met de aut reed ik naar een berg met een uitzicht over Albequerqui. Beneden was het 104 en op de berg 70 graden in Fahrenheit danwel te verstaan. Ik reed naar Santa Fe. Daar sliep ik in een hostel en bekeek ook hier de oude meuk van tweehonderd jaar. Weer terug in Albequerqui met de bus naar El paso in Texas. Ik had een kl...raam. Ik kon geen mooie foto's maken. Maar goed in El Paso had ik weer mijn slaapplaatsje en kocht bij een tankstation een hamburger, want derestaurants waren net dicht. Ik stopte dat ding in de magnetron. Het hoefde maar een minuut en ze zei niets over een gaatje erin prikken. Ik zag in die laatste seconden de zka steeds groter worden en dacht: "hij is toch niet van mij. en in de dienstkamer is dat ding ook niet altijd schoon en hier is nooit een accreditatie. Dus" Boem. kon ik van die losse stukken weer een hamburger in mekaar zetten. Nog een liter cola en wegwezen. In de keuken an mijn hostel moest ik de hamberger opeten en mcoht wel internetten met de liter cola, maar wat was dat ding traag. Ik zag de verkiezingsuitslagen en nam stiekem een Bud, want drinken in dit gebouw was ten strengst verboden. En wat doe je dan? je neemt het lege blikje mee. In anderhalve dag naar Dallas, omdat mijn cupee de hele nacht in San Antonio bleeft staan. Voordag ik naar een hostel buiten std ging, bezich op de 6de verdieping vn een gebouw de plek, waar Lee Harvey Oswald JFK vermoord zou hebben. je mocht geen foto's maken. Het hele gebeuren is maar klein. Ik had jFK vanhieruit nog kunnen raken. Indrukwekkend was het wel. Nu ben ik dus in de hostel buiten de stuk en Fort Worth. Ik pak zo een trein tussen Dallas en Fort Worth en ga vandaar Oklahoma City voor de zondag.
Gegroet