Neptunesplein

Neptuneplein.

Eindelijk heb ik tijd om om een verslag te maken. Deze is van de bootreis. Na twee weken kon ik internetten en moest eerst een vracht mailtjes verwerken.
Na Rio Bamba kwam ik in Guayaguil aan. Guayaguil is de havenstad van Ecuador en daar kun je meestal de schepen vinden. Dat bleek ook, want daar lag tussen al die andere mooie schepen de oude en zo vertrouwde bark Europa. Ik ontmoette weer een aantal vrienden van de moeder aller reizen. Ik ging eerst op zoek naar een bierglas. Ik kwam met een ander merk terug, dat mag de pret niet drukken. Alleen ik had een tegenslag.
Broer had niet het goede meegenomen. Hij had zich een externe harddisc aan laten praten. Wat staan voor lui tegenwoordig in die winkels. Dus trad plan B in werking. Het was Michiel de Ruiter, een oud-spakenburger en nog blauw ook. Hij kende alle jongens die Johan ook kenden, maar hij kende mijn broer niet. Hij heeft tot na het Panamakanaal alle kaartjes van mij op zijn laptop gezet, maar ik had gauw in Guayaguil een kaartlezer gekocht en na èèn ronde ging dat fout. De laptop wilde alleen de kaatjes formatteren en nu moest ik direct via de camera de plaatjes naar de laptop brengen en dan ben je de nummering van de foto`s kwijt. De accu-oplader was wel geschikt, maar was ook geen Canon. De accuus zijn al na 300 foto`s leeg tegen normaal 500.
Zucht.
Nu dan de reis op de boot. Het goede nieuws: Ik ben niet zeezieke geweest, ondanks de hoge consumptie van koffie, bier en water.
Op dinsdagmiddag vertrokken we na he bezoek van de president van Ecuador.
Ik had een kort diplomatiek onderhoud met hem. Iemand zei tegen me, dat de meeste mensen zeshandschuddingen van Obama zijn. Ik stond al op 2 door mijn connecties met Maxime Verhagen. Ja, ik hou van korte lijnen. Tijdens de tocht had ik weer wacht. Overdag met Broer, want hij doet het niet na zonsondergang. `s Avonds en `s nachts met de fransman Jean Pierre (hoe kan het ook anders) en met Bernhard uit Connetticut. Op woensdag verlieten de grote zeilschepen ons en waren we alleen, soms met dolfijnen (computer viel net uit, gelukkig wordt regelmatig opgeslagen.) Op Hemelsvaartdag om 8.48 lolale tijd passeerden we de evenaar. Vanwege deze dag werden de activiteiten daaromtrent dezes een dag uitgesteld om niet geloven door elkaar te halen. Vrijdag werd dit gedaan en werden alle mensen, die nog nooit op het water over deze lijn waren gegaan gedoopt door Neptunes. Enkelen, vooral crew, werden onderhanden genomen. Een leuk schouwspel.Zaterdag regende het, maar toen mijn wachtnakende was, was he weer droog. Op zondag kwam wel alle zegen van boven.
Op maandag hadden we een zwemuurtje of eigenlijk twee. We zien weer wat meer schepen en vogels komen weer op het toneel. Na het tweede zwemuurtje gaan we in de sloepie om de boot met zijn zeilen uit. `s Avonds was bbq-en ivm het bereiken van Panama.
Dinsdag legde we aan aan het begin van het Panamakanaal. De hele dag konden we de stad in . Met Broer ging ik op zoek naar een hotelkamer en we lieten daar alvast bagage achter. Leuk om weer en de oude stad rond te lopen. De nieuwe bemanning was gearriverd inclusief de Hooglander Frank van Zeumeren. Hij is al jaren machinist op de Bark. Ik dronk met hem een biertje twee jaar geleden in Ushuaya.
Dan op donderdag breekt de dag aan, waar veel waterraten van dromen. We gaan door het Panamakanaal. Eerst met twee sluitzen omhoog. We waren te zien op de webcam van het kanaal. Na een stukje meer nog een sluis en dan de hele dag op een unstmatig meer. Er was een veiling. Ik bood op een bierglas uit Ushuaya. Ik was de hoogste bieder en had zo weer een bierglas van het merk, waarvan er èèn terziele was gegaan. Aan de Caribische kant nog drie sluizen om weer op zeeniveau te komen. Bij Colon kwam veel water uit de lucht vallen. We zagen net zo`n coaster, als waar oom Jo kapitein op is geweest. Vorige week donderdag gingen we van boord. Iedereen ging met een bus naar Panama terug. Ik ging met nog drie met de trein. Deze ging pas om vijf uur dus haden we de hele dag nog in deze gevaarlijke stad. Agenten zagen dat niet zitten. na de wandeling zijn we toen maar naar een Vrije Zone gegaan.
De treinreis was prachtig. Weer langs de sluizen en het meer. Ik heb nog geprobeerd om eenVosonic te kopen, maar was dat in Ecuador en hier in Panama te vinden.
Alle foto`s zijn op de externe harde schijf gezet. Broer heeft dat ding overgenomen. `s Kijken hoe ik de komende vier weken doorkom. Linda heeft gelijk. Aan het einde van de bootreid had ik al 16 gigabite weggeschoten. Broer en ik aten `s avonds nog in de Via Argentina. De volgende dag vloog ik naar Mexico-Stad en Broer naar Hasselt aan het Zwartewater.
Tot zover het verslag. Ik ben nu over land en water van Mexico naar Malawi.