from the bottem to the top

Donderdag 13 april 2017 van Bacau naar Maubisse
Om half bestel ik mijn ontbijt. De prijzen zijn hetzelfde als in de LP. Ondertussen zie ik hoe een klein kikkertje uit de punerrie komt. Hij moet over een richel om weer. Hij springt van hot naar her. De richel wordt niet lager. De dierenvriend helpt het amfibie een handje. Vanaf een van een plant beneden moet jij zijn weg wel kunnen volgen. Weg is hij. Ondertussen is mijn ontbijt gearriveerd. Bolletjes, een gebakken ei, fruit en veel koffie. Voor melk en suiker heb je alleen een paar druppels mierzoete melk nodig. Daar moet ik het even mee kunnen doen. Ik blader nog even door de Australische krant. Ik kan hem weer achterlaten. Er staat toch niet veel in. Veel sport. Het uitzicht is vergeleken met gisteren niets veranderd. Nog is nog steeds van plan om de bouw hieronder voort te zetten. Ook is er een graf te zien. Om wart voor negen ga ik. De man en vrouw op het standbeeld zwaaien me al uit. Ze zijn gekleed in de karakteristieke dracht. Al snel brengt een busje me naar de terminal. Veel gesjouw en getrek, maar ik ga naar een busje, dat al bijna vol is en rij ik weer terug naar Dili. Net buiten de stad wordt getankt. Een rare gewoonte hier is om de auto of bus scheef te zetten en als de tank bijna vol is gaan schudden voor die laatste paar druppels. Een liter kost hier maar 75 cent. Ik heb een plekje aan de verkeerde kant van de bus. Weer aan de zonkant naar het noorden. Weer over die rotweg. Weer langs de mooie rijstvelden met buffels en geiten. Nu zie ik ook paarden. Vrouwen naast zitten vlooien te vangen. Als de wegen verbeterd zijn, dan is vast wel wat van deze regio te maken. Buffels zitten al lekker in een modderpoel of ze vreten een grasveld kaal, omdat het weer een rijstveld moet worden. In de bus slaapt de halve mensheid. Weer langs de verlepte kerststal. We stoppen weer op dezelfde plek als gisteren, nu voorbij Manatuto. Weer een noodlesoepje. Nog even kronkelen langs de bergen. Ik kom om kwart voor twee in Dili en de bus rijdt meteen door naar de terminal voor het zuiden en westen Talibessie. Er is een pick-up nog helemaal leeg. Ik loop de markt op en koop een cola. Omdat er niet altijd biljetten voorhanden zijn, heb ik een hand vol munten aan wisselgeld. Als ik terugkom is het pick-upje al bijna vol. Het voertuig komt uit Indonesië. Ik herken veel Nederlandse woorden: operasi, mekanisme, kabin, serius, detail, manual en prosedur. Het zal niet de laatste keer zijn, dat ik me hier mee bezig houdt. Ik mag niet voorin zitten. Ik moet dus achterop. Een oudere vrouw heeft haar hele gebit bijna opgelost met beetlenut. Een soort vrucht in een blad en om er een smaakje aan te krijgen doet men er wat kalk van koraal bij. Als je dit je hele leven gebruikt, dan zijn voor je pensioenleeftijd de tanden helemaal weggerot of opgelost. Roken kan dit weer compenseren, want de kans is groot, dat je de pensioengerechtigdeleeftijd net haalt. Als ik de vrouw op de foto zet houdt ze stijf de restjes op mekaar. Jammer. Om halfdrie rijden we al weg. Dat was geen lange overstap. Gelukkig maar. We kronkelen de bergen in. Met soms mooi gezichten op de stad, maar hoe moet je foto’s maken. Ik probeer het, maar er staan te veel bomen in de weg. We zitten wel met ons 30-en op het busje of wat ervoor door moet gaan. Ook hier wordt de weg weer bagger. Het schiet niet op. Tussen de gaten is soms wat weg. Er komen bij en er gaan er weer af. Voorbij Aileu wordt het een weg om van te zoenen. Dat schiet op. Een paar scholieren zijn ook aan boord gekomen. Ze lachen vriendelijk naar me. De bergen worden steeds hoger. Het is wel bewolk, maar het kan erger. Aan de karakters is te zien, wie voor de weg hebben gezorgd. Hoe simpel een huisje ook? Er staat altijd wel een schotel voor tv-ontvangst. Even is een stop in Aileu zelf. Een man probeert vis te verkopen. Verder langs rijstvelden. Dat gebeurt zo maar niet. Eerst nog een op weg door het stadje, want de dorpsstraat ligt open. Het schiet in ieder geval op. De tweede helft gaat lekker snel. De pick-up loopt langzaam leeg. Beneden kronkelt de rivier. Maubisse komt in zicht. We passeren de kerk en als ik uitstap in het dorp, dan ben ik te ver. Er is een guesthouse vlakbij, maar die is dicht. Dan maar teruglopen naar de kerk. Daartegenover is een restaurant, die ook kamers heeft en dat is zo. Ik neem een kamer met douche en toilet, waarbij de douche en toilet nog aangesloten moeten worden. Het restaurant is dicht en blijft vanavond dicht, vanwege Witte Donderdag. Ik neem een kijkje in de kerk, waar nog activiteiten bezig zijn vanwege Pasen. Terug door het bos naar de markt. Alles is dicht. Een nooddesoep wordt mijn avondeten. De rest van de calorieën moeten komen van een par blikjes Bintang. Voor de taalbarrière het toestaat, is communicatie mogelijk. Net buiten wordt al kip voor de volgende dag gebraden. Men wil wel op de foto, maar er is nog geen poot klaar voor nu. Ik ontmoet Claudio een romein. Hij reist hier op zijn dooie gemakje. Ik geef hem wat bier tegen hij koekjes. Ik schrijf nog wat en ga slapen.