top on the top

Zondag 9 april 2017 Aankomst Darwin
Na even geslapen te hebben word ik wakker, als in Halls Creek wordt gestopt. Ook in dit verlaten oord stappen mensen uit. Er is hier een clubhuis. Er wordt veel gedaan voor de Aboriginals. Er worden voornamelijk begrafenissen aangekondigd. Vannacht is van een koe beefstuk gemaakt en ook een vogel heeft zich te pletter gevlogen op de voorruit. Het raam moet even schoongemaakt worden. Tot op zekere hoogte het raam schoongemaakt zolang de chauffeur is. Ik snap niet, waarom er geen krukje aan boord is. Na een stop van 25 minuten vertrekken en kan ik de ogen weer dicht doen. Twee uur later stoppen we in Turkey Creek. Zou de lange arm van Erdogan ook hier uitstrekken? Er is alleen een Puma tankstation uit mijn ooghoeken te herkennen. Weer stappen voornamelijk Aboriginals in of uit. Hier kun je ook een helikopter vlucht naar de Bungle Bungle maken. Om 7 uur rijden we nog steeds tussen het struikgewas. Plat land met wat heuvels en niet alleen van termieten. Zo rijden we Doon Doon station en Wyndham Turn Off voorbij, als toch niemand in of uit moet. We rijden langs plassen en rivieren. Al gauw stoppen we in Kununurra voor het ontbijt. Ik eet eerst mijn ontbijt op om vervolgens een kop koffie te kopen. Eerst ben ik naar het toilet geweest. De sleutel was voorzien van een krokodil. Bijna alle Aboriginal verlaten hier ook de bus. Twee vriendinnen, die ook reizen zitten aan de koffie net als de chauffeurs. Na anderhalf uur vertrekken we weer. Eerst gaan we een kilometer verder op tanken. Waar ken ik dat van? Er gaat bijna 140 liter in. Met een pasje van de zaak kunnen ze de transactie uitvoeren. Verder door hoog gras en rode heuvels. Nog 800 kilometer naar Darwin. Hoeveel vliegen worden nog geplet? Een half uur later rijden we Northern Territory in. De klok gaat 1,5 uur vooruit. Op verzoek wordt voor de toerist gestopt en de dames maken er ook gebruik van. De iPhone pakt het naar een tijdje op, maar de rest moet nog gewoon handmatig bijgesteld worden, zoals de camera en het horloge. We rijden langs waterplassen en weilanden, want overal is afrastering. Een hele korte stop is in Timber Creek. De bus hoort hier een laf te gaan staan, maar het wordt een hele korte. Toch kan ik er even uit. De chauffeur zegt ook, da er straks mooie heuvels komen. Er komen hele aparte. Typisch Australië. Bij Victoria River wordt alleen gekeken of er klandizie is. Dat is er niet, dan wordt er doorgereden. Uiteraard komen we over de Victoria River. Nu laat het vee zich meer zien, schuilend onder een boom. De post wordt opgehaald en rijden weer. We komen over het ijzeren spoor van The Ghan. We komen in Katherine. We stoppen bij het vroeger station. Er is een pauze van vijf kwartier. Ik ga op zoek naar eten en kom bij de patatjes letter terecht. Een grote dode pad wordt door meren ontleed. Een menuutje gaat naar binnen en volg mijn pad terug naar de bus. De westelijke cirkel heb ik helemaal rond gemaakt met de reis van 1994. Ik herinner me heel vaag het bezoekerscentrum. Na korte stops voor Darwin, komen we in de noordelijkste stad van Australië. Op naar de jeugdherberg, daar kom ik de dames weer tegen. Een Zwitser heb ik op de kamer met een triest levensverhaal. Ik heb biertjes in de koeling gelegd. Je zou ze hier niet mogen gebruiken. Je mag zoveel niet. Veel jongelui zitten te beppen. Later heb je wat aangeschoten mensen, als de kroeg om elf al dicht. Een vrouw moet een T-shirt uitdoen en voordat ze haar bikinitopje voor heeft laat ze eerst haar tieten zien. Dan loopt nog een man te lallen en ga ik slapen.