Winnipeg again

Zaterdag 2 augustus 2014 terug in Winnipeg
Om 3.25 word ik wakker, want we stoppen in The Pas. Dit is één de grootste steden van Manitoba. Twee per week gaat de trein vanuit Winnipeg en één extra vanuit deze plaats. De buren, nu achter me, gaan eruit. Hier staat hun auto. Ik loop wat en zwaai ze uit. Binnen staat de geschiedenis van de spoorlijn afgebeeld. Een jongen, die net uitgestapt is, zet me op de foto. Om 3.45 gaat de trein weer. Anna heeft doorgeslapen. Om half acht ben ik weer wakker. We zijn dan ook een stukje opgeschoten. We zijn net bij de eerste stop in Saskatchewan Hudson Bay. De toendra heeft plaats gemaakt grazige wijden. Duidelijk meer civilisatie, elektriciteitsdraden, graan, wegen, maar nog steeds rivieren en ik zie herten nieuwsgierig naar het ijzeren gevaarte kijken. Ik poseer voor Anna, hoe ik heb geslapen. Bij Endeavour zien we paarden in allerlei kleuren. Ook de koeien ontbreken niet. Al is het niet zoveel als in de Eempolder. We rijden Kamsack voorbij. Ik probeer zoveel mogelijk borden te schieten. Jammer. Dat ik “Togo” mis. Er is namelijk een land in Afrika met dezelfde naam. Het is land 131 op schaal van Vinke. Bezocht in 2001 op mijn reis door Afrika met voormalig Ashraf. Net buiten Togo gaan we Manitoba weer in. Een oud bord, bijna tegen de grens geeft Saskatchewan aan. Bij de eerste stop in Manitoba, Roblin, stapt een vrouw uit. De trein stopt midden op de weg. Zelfs de bagage wordt door de machinist gedragen. Ik kan me voorstellen, dat Oekraïners hier neergestreken zijn. Het landschap lijkt zoveel op het vlakke land achter de Karpaten. Regelmatig zien we dan Oekraïense gebouwen, zoals kerken. In Grandview stapt weer een dame in en ook weer midden op de straat. In Dauphin mogen we er even uit. Ik denk, dat ik er nog een passagier in moeten stappen, maar het zijn uitzwaaaiers. De bediende wil me bijna laten staan. De man en vrouw voor me, komen er ook nog aanlopen. E is beloofd, dat we om half zeven aankomen, een vertraging van slechts 1 uur driekwartier. Ik zeg tegen de wagonbediende, dat ik een biertje wil als we dat niet halen. Tegen half vijf wordt het duidelijk, dat we dat niet gaan halen. We krijgen een broodje, toetje en drank. Toch schappelijk. Nog een laatste stop in Portage la Prairie en dan op naar de stad. De laatste 20 minuten is in Winnipeg, waar we om 20.15 aankomen. We lopen terug naar de hostel en nemen een kleine maaltijd mee. In de hostel spreken we een stel Zwitsers. Eén heeft geen terugvlucht en mag daarom maar vier weken in Canada i.p.v. zijn geplande 3 maanden, doerak. Ik ben nog veel op facebook bezig, om mijn vrienden goed voor te lichten. Om half twee ga ik slapen