Zondag 27 juli 2014 vertrek naar Churchill
Vandaag moet dan de lange treinreis beginnen. Eerst nemen we nog ons ontbijt. Het gaat om zijn zondags ’s morgens, zoals je het wel vaker ziet. Nog een kopje koffie en dan naar het station. Daar moeten we wachten. De trein moet om 12.05 vertrekken, maar we beginnen al met een uur vertraging. Het schijnt al een wonder te zijn, dat hij gaat. Het treinvervoer in Canada holt achteruit. Het wordt alleen maar minder. Veel enkelspoor en dat is veel wachten, ook voor vrachtvervoer. Slechte infrastructuur is na slecht onderwijs slecht voor een land. Anna kan nog even appen. Straks zitten we twee dagen zonder internet. Om 13 uur vertrekken we dan. Waarom bijna een uur later? Niemand weet het. We zien veel rivieren en veel landbouwgrond. Het eerste station, waar we stoppen, is de enige op de lijn naar Saskatoon Portage la Prairie. Sommige mensen stappen hier al weer uit. Ik had dan toch maar de bus genomen voor dat korte stukje. Nog steeds zien we velden met aardappelen en koolzaad. Elke dorp heeft zijn silo langs het spoor. Als op een station geen passagiers hebben aangegeven om in- of uit te stappen rijdt de trein door. Soms lukt het me om een bord van zo’n station te schieten. In Dauphin mogen we even de benen strekken. In Grandview stopt de trein ook even. De dame aan de andere kant van het gangpad stapt en er komen weer nieuwe bij. Onderweg nog steeds landbouw en veeteelt. Ook in Roblin mogen we er even uit. Meren en rivieren, de avond begint te vallen. In Kamsack is de laatste stop voor de duisternis en het is de eerste stop weer in Saskatchewan. Het spoor is om de grote meren in Manitoba gelegd. In Canora stapt nog iemand in en uit, voordat het echt donker is. Een vrouw met twee meisjes is net ingestapt na het na binnen werken van snacks en cola maakt ze een bed van twee banken tegenover elkaar. Tegen twaalven ga ik slapen.